Page 87 - มนุษย์
P. 87
และแววตาที่ดูเหงาหงอย จึงรีบตอบกลับว่า
“ป่ะ ไปเรียนกันเถอะ” ฉันพูดท�าให้นัทเงยหน้าขึ้มมาพร้อมกับยิ้มให้
“ขอบคุณมากนะ” นัทตอบกลับด้วยความดีใจ และทั้งสองก็ได้เดินไปเรียน
วิชาต่อไปพร้อมกัน
พอถึงเวลาพักเที่ยงเราทั้งสองก็มานั่งกินข้าวด้วยกัน นั่งคุยกันเรื่อยเปื่อยไป
เรื่อยๆเพื่อเพิ่มความสนิทสนมกันให้มากขึ้น จนมีเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งเดินมาที่โต๊ะ
ของเราสองคน เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็ก เห็นเผินๆ แล้วดูเป็นคนคุยเก่ง อัธยาศัยดี
“เธอสองคนน่ะ เราขอมานั่งด้วยนะ” หญิงสาวร่างเล็กถามฉันกับนัท
“ได้ดิ” นัทตอบเพื่อนของเขา ก่อนจะแนะน�าเพื่อนของเขาให้ฉัน
“นารา คนนี้ชื่อ แพตตี้นะ”
“หวัดดีจ่ะ นารา” แพตตี้ทักทายฉัน
“หวัดดี ยินดีที่ได้รู้จักเธอนะ” ฉันตอบกลับด้วยข้อความที่ค่อนข้างดูเชย
ท�าให้แพตตี้หัวเราะออกมา
“เหมือนกันนะ” แพตตี้พูดกับนารา ก่อนที่เธอจะพูดต่อเลยว่า
“วันนี้เธอสุดยอดมากเลยอ่ะ ท�าให้เราไม่ได้เรียนตั้ง 1 คาบแหนะ ท�าไมถึง
กล้าตอบครูแบบนั้นอ่ะ เธอไม่กลัวครูเหรอ”
“ไม่อ่ะ ไม่เห็นต้องกลัวเลย ก็ครูไม่สอนเราจริงๆอ่ะ จะให้เราตอบได้ไงล่ะ”
“เนอะๆ” นัทช่วยส่งเสริม
“นัท ถึงครูจะสอนแล้วแกก็ตอบไม่ได้อยู่ดีป่ะ” แพตตี้แซวนัทท�าให้ฉัน
หัวเราะออกมาด้วย
“ใครจะไปเก่งเหมือนเธอล่ะ นารา แพตตี้นี่ตัวท็อปชีวะของห้องเลยนะ”
นัทตอบพร้อมกับบอกสรรพคุณของเพื่อนสองคนนี้ให้นาราฟัง ฉันยิ้มให้แพตตี้ และ
คิดในใจว่านี่แหละ เราเจอคู่แข่งที่แท้จริงของเรา
“เราก็ไม่ขนาดนั้นหรอกนะ นารา” แพตตี้ตอบฉันด้วยความถ่อมตัว
“แล้วเราจะรอดูนะ” ฉันยิ้มให้อีกฝ่าย พอฉันพูดเสร็จเสียงออดหมดเวลาพัก
ก็ดังทันที
“ป่ะ หมดเวลาละไปเรียนต่อกันเถอะ” นัทชวน และเราทั้งสามคนก็เดินไป
84 สานกล้าวรรณกรรม 3
