Page 82 - มนุษย์
P. 82
ความผิดสีเขียวแกมนำ้าเงิน
อภิตะวัน อัตถวิบูลย์
สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ‘นารา’ ฉันเป็นคนต่างจังหวัด ฉันย้ายเข้ามาเรียนใน
กรุงเทพฯเพราะพ่อของฉันได้ย้ายที่ท�างาน ที่โรงเรียนเก่าของฉัน ฉันว่าฉันคงเก่งที่สุด
ในห้องแล้ว ฉันเบื่อมากที่ครูในห้องต้องสอนในเรื่องที่ฉันรู้อยู่แล้ว บางทีฉันก็คิด
ว่าการไปโรงเรียนนั้นคงเป็นแค่การไปเสียเวลาเปล่าๆ จุดประสงค์หลักของฉันไม่ใช่
การเจอเพื่อนแต่เป็นการไปหาที่ที่ท�าให้ฉันดูฉลาดที่สุดซะมากกว่า ตอนนี้ฉันก็ก�าลัง
ตั้งหน้าตั้งตารอครูเดินเข้ามาในห้องเรียนที่ฉันไม่คุ้นเคย และฉันหวังว่าครูและเพื่อนๆ
จะเห็นในความฉลาดของฉัน ฉันจะได้มีเพื่อนเก่งๆ มีครูเก่งๆ และมีสังคมที่ดีกว่าเดิม
เพื่อนคนอื่นๆก็ก�าลังคุยกันค่อนข้างเสียงดัง ฉันก็นั่งเงียบกับโต๊ะข้างๆ
ที่ไร้วี่แววว่าใครจะมานั่งข้างฉัน ฉันก็ได้นั่งคิดในใจอยู่คนเดียวว่าเมื่อไหร่ครูจะมาซะที
พร้อมกับดูนาฬิกาข้อมือของตัวเองที่เหลือเวลาอีกประมาณ 10 นาทีจะเข้าคาบแรก
ฉันก็ได้นั่งใจลอยซักพัก ก่อนที่จะมีเพื่อนคนหนึ่ง คนแรกที่มาคุยกับฉัน
“เธอๆ ที่ตรงนี้มีใครนั่งรึเปล่า”เสียงนักเรียนชายคนหนึ่งพูดกับฉันด้วยเสียง
นุ่มนวล ฉันรีบเงยหน้าขึ้นมอง เพราะฉันไม่คิดเลยว่าจะอยากมีคนนั่งกับฉัน ไม่คิด
ด้วยซ�้าว่าอยากมีคนมารู้จัก ฉันรีบตอบกลับคนที่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนสนิทของฉัน
ที่นี่อย่างรวดเร็วด้วยน�้าเสียงที่ดูเป็นมิตร
“ไม่มี เธอจะมานั่งข้างเราก็ได้นะ”
“อ่อ งั้นเราขอนั่งด้วยนะ” เขาพูด
“อื้ม หวัดดีนะ เธอชื่อไรอ่ะ” ฉันพยายามแสดงความเป็นมิตรกับเพื่อน
คนแรกให้มากที่สุด
“เราชื่อนัท ละเธออ่ะ ชื่อไร” นัทถามกลับ
“เราชื่อนารา เธอเป็นคนแรกเลยนะที่คุยกับเรา เราพึ่งย้ายมาอ่ะ” ฉันชวนคุย
“เรายังไม่ได้ถามเธอเลยนะ” นัทตอบกลับนาราพร้อมกับหัวเราะ
อภิตะวัน อัตถวิบูลย์ 79
