Page 88 - มนุษย์
P. 88
เรียนวิชาต่อไปด้วยกัน
พอเสียงออดเลิกโรงเรียนดัง ฉันรู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยกับการมาโรงเรียนวันนี้
มาก ฉันได้เรียนรู้อะไรมากมายในวันนี้ ทั้งเพื่อนใหม่ ครูที่ขี้เกียจสอน สถานที่ใหม่ๆ
แปลกตา และที่ส�าคัญเธอเจอคู่แข่งที่แท้จริงที่ตามหามานาน คู่แข่งที่ฉันพร้อมที่จะขึ้น
น�าให้เพื่อนคนอื่นประหลาดใจ ฉันนี่บ้าดีเนอะ ฉันยิ้มออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
“นารา เป็นอะไร” นัทหัวเราะให้กับความพิลึกของฉัน
“ป่าวๆ เราแค่คิดอะไรเล่นๆ น่ะ” ฉันพูด ก่อนที่จะถามต่อว่า
“เดี๋ยวพวกเธอไปไหนกันต่ออ่ะ” ฉันถามนัทกับแพตตี้
“เราไม่ได้ไปไหนอ่ะ อาจเดินเล่นซักพัก แล้วกลับบ้าน ไปด้วยกันมั้ย”
“ได้เลย เราอยากเปิดหูเปิดตาอยู่พอดี”
“เธอล่ะ” ฉันถามแพตตี้
“อ่อ คือจริงๆเราก็อยากไปนะ แต่เราต้องไปเรียนพิเศษ ขอโทษนะ” แพตตี้
ตอบด้วยน�้าเสียงเสียดาย
“ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวเราไปกับนัทก็ได้”
“ขอโทษจริงๆนะ ไว้ไปด้วยกันวันหลังเนาะ”
ก่อนที่แพตตี้จะยิ้มให้และโบกมือลาแล้วปลีกตัวออกจากโรงเรียนไป ถ้าครูใน
โรงเรียนไม่ตั้งใจสอน ฉันก็ไม่จ�าเป็นจะต้องใส่ใจ ต้องขอบคุณแพตตี้มากที่ท�าให้
คิดได้ว่าเราก็สามารถหาความรู้เองก็ได้ คอยดูนะครูสมหญิง หนูจะไปเรียนมาให้
มากกว่าแล้วหนูจะมาสอนครูเอง ฉันได้แสยะยิ้มออกมา
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป ฉันไปโรงเรียนพร้อมกับความมั่นใจในความรู้ของตัวเองที่
ตั้งตาศึกษาค้นคว้าตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา วันนี้ี่ฉันสามารถปรับตัวกับสิ่งแวดล้อม
ของที่นี่ได้แล้ว ทุกอย่างก็ดูสดใสไปหมด ไม่เหมือนวันแรกที่ฉันได้ย้ายเข้ามา
ฉันเดินมาถึงห้องเรียน พร้อมกับถือกระเป๋าสะพายพิเศษที่เอามาเพิ่มจากเดิม
ที่มีเพียงกระเป๋าเป้เบาๆ เพียงใบเดียว กระเป๋าใบพิเศษนั้นบรรจุความรู้ใหม่ๆ
มากมายไว้ในนั้น ฉันพร้อมมากที่จะตอบปัญหาของครูสมหญิงแล้ว ฉันจะมาหักหน้า
ครูและสร้างความสะใจให้ตัวเองและเพื่อนๆ ไปพร้อมๆ กัน ฮ่าๆๆ
“หวัดดีนารา วันนี้เอาอะไรมาเยอะแยะเนี่ย” นัทรีบทักมาจากระยะไกล
อภิตะวัน อัตถวิบูลย์ 85
