Page 189 - ตามรอยพระศาสดา
P. 189
188
ค�าสอนก่อนปรินิพพาน
บุคคลย่อมต้องพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นธรรมดา
สิ่งทั้งหลายมีความแตกดับสลายไปเป็นธรรมดา
เคลื่อนสู่จุดสลายตัวอยู่ทุกขณะ หลีกเลี่ยงไม่ได้
“อานนท์เอ๋ย ! บัดนี้สังขารอันเป็นเหมือนเกวียนช�ารุดนี้ เราได้สละ
แล้ว เรื่องที่จะดึงกลับคืนมาอีกครั้งหนึ่งนั้น มิใช่วิสัยแห่งตถาคต อานนท์ !
เรามิได้ปรักปร�าเธอ เธอเบาใจเถิด เธอได้ท�าหน้าที่ดีที่สุดแล้ว บัดนี้เป็น
กาลสมควรที่ตถาคตจะจากโลกนี้ไป แต่ยังเหลือเวลาอีกสามเดือน บัดนี้
สังขารของตถาคตเป็นเสมือนเรือรั่ว คอยแต่เวลาจะจมลงสู่ท้องธารเท่านั้น
อานนท์ ! เราเคยบอกเธอแล้วมิใช่หรือว่า บุคคลย่อมต้องพลัดพรากจาก
สิ่งที่รักที่พึงใจเป็นธรรมดาหลีกเลี่ยงไม่ได้ อานนท์เอ๋ย! ชีวิตนี้มีความ
พลัดพรากเป็นที่สุด สิ่งทั้งหลายมีความแตกไปดับไป สลายไปเป็นธรรมดา
จะปรารถนามิให้เป็นอย่างที่มันควรจะเป็นนั้น เป็นฐานะที่ไม่พึงหวังได้
ทุกสิ่งทุกอย่างด�าเนินไป เคลื่อนไปสู่จุดสลายตัวอยู่ทุกขณะ”
ตามรอยพระศาสดา
