Page 193 - ตามรอยพระศาสดา
P. 193
192
ที่มีผลไม่คุ้มเหนื่อย เหมือนบุคคลลงทุนวิดน�้าในบึงใหญ่เพื่อต้องการปลา
เล็ก ๆ เพียงตัวเดียว
มนุษย์ส่วนใหญ่มัววุ่นวายอยู่กับเรื่องกาม เรื่องกิน และเรื่อง
เกียรติ จนลืมนึกถึงสิ่งหนึ่งซึ่งสามารถให้ความสุขแก่ตนได้ทุกเวลา
สิ่งนั้นคือดวงจิตที่ผ่องแผ้ว เรื่องกามเป็นเรื่องที่ต้องดิ้นรน เรื่องกินเป็น
เรื่องที่ต้องแสวงหา และเรื่องเกียรติเป็นเรื่องที่ต้องแบกไว้ เมื่อมีเกียรติ
มากขึ้น ภาระที่จะต้องแบกเกียรติเป็นเรื่องใหญ่ยิ่งของมนุษย์ผู้หลงตน
ว่าเจริญแล้ว ในหมู่ชนที่เพ่งมองแต่ความเจริญทางด้านวัตถุนั้น จิตใจของ
เขาเร่าร้อนอยู่ตลอดเวลา ไม่เคยประสบความสงบเย็นเลย เขายินดีที่จะ
มอบตัวให้จมอยู่ในคาวของโลกอย่างหลับหูหลับตา เขาพากันบ่นว่า หนัก
และเหน็ดเหนื่อย พร้อม ๆ กันนั้น เขาได้แบกก้อนหินวิ่งไปบนถนนแห่ง
ชีวิตอย่างไม่รู้จักวาง”
“ดูกรภิกษุทั่งหลาย! คนในโลกส่วนใหญ่ เต็มไปด้วยความ
กลับกลอกและหลอกลวงหาความจริงไม่ค่อยได้ แม้แต่ในการนับถือ
ศาสนา ด้วยอาการดังกล่าวนี้ โลกจึงเป็นเสมือนระงมอยู่ด้วยพิษไข้อันเรื้อรัง
ตลอดเวลา ภายในอาคารมหึมาประดุจปราสาทแห่งกษัตริย์ มีลมพัดเย็น
สบาย แต่สถานที่เหล่านั้นมักบรรจุเต็มไปด้วยคนซึ่งมีจิตใจเร่าร้อนเป็นไฟ
อยู่เป็นอันมาก ภาวะอย่างนี้จะมีความสุข สู้ผู้มีใจสงบอยู่โคนไม้ได้อย่างไร”
“ดูกรภิกษุทั้งหลาย! การแสวงหาทางออกอย่างพวกเธอนี้เป็น
เรื่องประเสริฐแท้ การแก่งแย่งกันเป็นใหญ่เป็นโตนั้น ในที่สุดทุกคนก็รู้เอง
ว่า เหมือนแย่งกันเข้าไปสู่กองไฟ มีแต่ความรุ่มร้อนกระวนกระวาย เสนาบดี
ดื่มน�้าด้วยภาชนะทองค�า กับคนจน ๆ ดื่มน�้าด้วยภาชนะที่ท�าด้วยกะลา
มะพร้าว เมื่อมีความพอใจย่อมมีสุขเท่ากัน นี้เป็นข้อยืนยันว่า ความสุขนั้น
ตามรอยพระศาสดา
