Page 11 - δημιουργική γραφή

Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας

πολύ η παρέα του Οίκι, τόσο που δεν σταματά να γελάει με τις

περίεργες γκριμάτσες του.

Νι ώρες περνούσαν ήρεμα και διασκεδαστικά. Ώφού παίζαμε όλη

μέρα με το μικρό αγοράκι, παρόλο που εκείνο δεν μας μιλούσε.

Θάποτε, βράδιασε, το φεγγάρι φώτισε τον ουρανό και εμείς χαζεύαμε

τα αστέρια, ώσπου ο ύπνος μας χτύπησε την πόρτα χωρίς να το

καταλάβουμε.

Ρο επόμενο πρωί σηκωθήκαμε με ένα ελαφρύ κύμα ψύχους να μας

διαπερνά. Σαίνεται ότι ο χειμώνας πλησιάζει σιγά σιγά. Αύρισα προς

το μέρος του μικρού αγοριού αλλά δεν τον βρήκα. Έριξα μια

γρήγορη μάτια στο υπόλοιπο δεντρόσπιτο. Βεν φαινόταν πουθενά.

Πηκώνομαι τρομαγμένη από το πάτωμα και φωνάζω τους άλλους.

Θρύος ιδρώτας έλουζε όλο μου το σώμα, τα χέρια μου έτρεμαν τόσο

πολύ που δεν μπορούσα να κουνηθώ. Άσχημες σκέψεις περνούσαν

από το μυαλό μου. Ρι να έπαθε άραγε; Ξού να βρίσκεται τώρα; Ιες

να το έσκασε το βράδυ και να τον έπιασαν οι χωριανοί;

Ώμέσως ξεκινήσαμε το ψάξιμο. Ώλλά μάταια προσπαθούσαμε. Γίχε

εξαφανιστεί εντελώς.

9