Page 18 - δημιουργική γραφή

Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας

Θαι φυσικά η γραμμή έπεσε. Πημείωσα τον αριθμό, τοποθέτησα το

χαρτί στο τζιν μου και γύρισα στην κουζίνα.

- Ξοιος ήταν;

- Γεε..διαφημιστικά. Ένιωσα την φωνή μου να τρέμει και άρχισα να

πειράζω τα μαλλιά μου επίμονα απ’την αμηχανία.

- Κάλιστα. Βεν ήθελες να μου πεις κάτι;

- Βεν χρειάζεται. Γίναι τελείως ασήμαντο.

- Πίγουρα;

Ήπιε μια γουλιά από τον καφέ του μισοκλείνοντας τα μάτια του.

Έγνεψα καταφατικά και αυτή την φορά μας διέκοψε το κινητό του.

Θοίταξε το νούμερο, το σήκωσε και κατευθύνθηκε στο γνωστό

«προσωπικό» του δωμάτιο. Γντάξει, θα έβγαινε από εκεί αύριο.

Ώναμενόμενο. Ξάντα έτσι έκανε όταν έμπαινε εκεί μέσα. Βεν ήξερα

τι μπορούσε να κάνει εκεί γιατί εννοείται πως δεν με άφηνε να μπω.

Νύτε καν όταν ήταν και αυτός μπροστά. ΋ποτε έμπαινε ή έβγαινε,

όχι μόνο έκλεινε την πόρτα, αλλά την κλείδωνε. Βεν μπόρεσα να

καταλάβω ποτέ αυτή τη μυστικοπάθεια. Ξέρασε περίπου ένα δίωρο

και επιτέλους βγήκε. Ήταν λίγο χλωμός και παρόλο που του το είπα

απάντησε λέγοντάς μου ότι είναι η ιδέα μου.

16