Page 42 - รายงานเขมร

42

ปรำสำทตำพรหม

สร้ำงในปลำยปีพุทธศตวรรษที่ 18 (พ.ศ. 1729) รัชสมัยของพระเจ้ำชัยวรมันที่ 7 และมีกำรขยำย

พื้นที่สร้ำงต่อเติมอีกในรัชสมัยของพระเจ้ำอินทรวรมันที่ 2 เป็นศิลปะแบบบำยน ศำสนำพุทธ นิกำยมหำยำน

ปรำสำทตำพรหมจัดได้ว่ำเป็นวัดในพุทธศำสนำและเป็นวิหำรหลวงในสมัยพระเจ้ำชัยวรมันที่ 7

ทำงเข้ำประกอบด้วยโคปุระชั้นนอกและชั้นใน บริเวณผนังที่อยู่เชื่อมระหว่ำงโคปุระชั้นนอกและชั้นในมี

กำรสลักภำพตำมคติธรรมของพุทธศำสนำนิกำยมหำยำน ปรำสำทแห่งนี้ถูกสร้ำงขึ้นในปี พ.ศ. 1729 เพื่อ

อุทิศให้แก่พระรำชมำรดำของพระเจ้ำชัยวรมันที่ 7 คือพระนำงชัยรำชจุฑำมณีผู้เปรียบประดุจกับพระนำง
ปรัชญำปรมิตำ ซึ่งหมำยถึงเมื่อพระองค์เป็นอวตำรของพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร พระรำชมำรดำของ

พระองค์จึงเปรียบดังพระนำงปรมิตำเช่นกัน

ปรำสำทตำพรหมถูกสร้ำงเคียงคู่กับปรำสำทพระขรรค์ ซึ่งพระองค์ทรงถวำยอุทิศให้กับพระรำช

บิดำ ปรำสำทตำพรหมนี้สร้ำงหลังปรำสำทพระขรรค์เพียง 5 ปี ที่น่ำประหลำดใจคือพิธีในปรำสำทยุคนั้น ซึ่ง

จำรึกกล่ำวถึงบรรดำผู้ที่เกี่ยวข้องกับกำรสร้ำงปรำสำทแห่งนี้คือ จ ำนวนคนและบรรดำทรัพย์สินจำกหมู่บ้ำน

จ ำนวนถึง 3,140 หมู่บ้ำน ใช้คนท ำงำนถึง 79,365 คน และจ ำนวนนี้มีพระชั้นผู้ใหญ่ 18 รูป เจ้ำหน้ำที่

ประกอบพิธี 2,740 คน ผู้ช่วยเจ้ำหน้ำที่ประกอบพิธี 2,202 คน และนำงฟ้อนร ำอีก 615 คน ส ำหรับทรัพย์

สมบัติของวัดก็มีจำนทองต ำ 1 ชุดหนักกว่ำ 500 กิโลกรัม และชุดเงินเพชร 35 เม็ด ไข่มุก 40,620 เม็ด หินมี

ค่ำและพลอยต่ำงๆ 4,540 เม็ด อ่ำงทองค ำขนำดใหญ่ ผ้ำบำงส ำหรับคลุมหน้ำจำกประเทศจีน 876 ผืน เตียง

คลุมด้วยผ้ำไหม 512 เตียง ร่ม 523 คัน ยังมีเนย นม น ้ำอ้อย น ้ำผึ้ง ไม้จันทน์ กำรบูร เสื้อผ้ำ 2,387 ชุดเพื่อแต่ง

รูปปั้นต่ำงๆ กล่ำวกันว่ำควำมฟุ่มเฟือยฟุ้งเฟ้อนี้เองเป็นเหตุให้เกิดควำมล่มสลำยของอำณำจักรขอมในเวลำ

ต่อมำ

ปรำสำทแห่งนี้เป็นปรำสำทที่ถูกปล่อยให้อยู่กับธรรมชำติ หลังจำกกำรค้นพบปรำสำทต่ำงๆ โดย

ชำวฝรั่งเศส แต่เดิมปรำสำทนครวัดเองก็อยู่ในลักษณะเช่นนี้ก่อนที่จะมีกำรบูรณะในต้นพุทธศตวรรษที่ 25

ในขณะที่ปรำสำทตำพรหม ถูกเก็บรักษำไว้เพื่อให้เห็นสภำพที่แท้จริงว่ำปรำสำทอยู่กับธรรมชำติมำได้เกือบ

500 ปี อันเป็นอีกมุมมองหนึ่ง เพื่อให้เห็นลักษณะของต้นไม้ที่เกำะกุมปรำสำท

เดิมก่อนสร้ำงปรำสำทนั้นสภำพบริเวณนี้เป็นป่ำมำก่อน เมื่อจะสร้ำงปรำสำทจึงต้องเคลียร์พื้นที่ให้

เป็นที่โล่ง โดยกำรตัดไม้ออกแต่ในที่สุดแล้วธรรมชำติก็สำมำรถที่จะเอำชนะถำวรวัตถุที่ถูกสร้ำงจำกมนุษย์

ต้นไม้ที่เกำะกุม ชอนไชไปเรื่อยๆ ไปยังส่วนต่ำงๆของปรำสำท ช่วยให้บรรยำกำศของปรำสำทตำพรหมดู

ลึกลับ สวย ไม่เหมือนปรำสำทที่อื่นๆ