Page 46 - รายงานเขมร
P. 46
46
เพื่อปกป้องโลกจำกกำรกวนเกษียรสมุทร ,ปำงที่สำมอวรตำรเป็นหมูป่ำ “วรำหำวตำร” ,ปำงที่สี่ เป็นมนุษย์
ครึ่งสิงห์ “นรสิงหำวตำร” ,ปำงที่ห้ำ เป็นพรำมหณ์เตี้ยนำม “วำมน” หรือ “วำมำวตำร” กลำยร่ำงเป็น
“นำรำยณ์ตรีวิกรม”
ปำงที่หก "ปรศุรำมำวตำร" เป็นพรำหมณ์ถือขวำนนำม “ปรศุรำม” ,ปำงที่เจ็ด “รำมำจันทรำวตำร”
อวตำรเป็น “พระรำม" ในมหำกำพย์รำมำยณะ ,ปำงที่แปด “กฤษณำวตำร” อวตำรเป็นพระกฤษณะ ในมหำ
กำพย์ “มหำภำรตะ” ,ปำงที่เก้ำ "พลรำมำวตำร (อวตำรเป็นพลรำม)" พี่ชำยของพระกฤษณะหรือบำงปุรำณะก็
บอกว่ำ เป็น “พุทธำวตำร” อวตำรเป็นพระพุทธเจ้ำ เพื่อแยกพวกนอกรีตฮินดูให้ออกไปจำกศำสนำ และ
อวตำรสุดท้ำยก็คือ “กัลกิยำวตำร” อวตำรเป็น “พระกัลกี” ผู้แกว่งดำบฆ่ำทุกคนที่นอกรีตไร้ “ธรรม” เพื่อ
ปรำบยุคเข็ญ
เมื่อคติควำมเชื่อและปรัชญำในลัทธิ “ไวษณพนิกำย” เข้ำมำสู่เจนละกัมพุชเทศ ควำมเชื่อใหม่ได้มำ
ช่วยเสริมสร้ำงอำณำจักร ภำยหลังช่วงเวลำที่ไร้อ ำนำจและสับสน เรื่องรำวของ “อวตำร” แห่งพระ “หริ”
หรือ “พระวิษณุ” ได้กลำยมำเป็นภำพสลักอัน “ศักดิ์สิทธิ์” ที่ถูกน ำมำบรรจงสลักเสลำเป็นเรื่องรำวบนมหำ
ปรำสำทในยุคสมัยแห่ง ”ควำมรุ่งโรจน์”
หลักฐำนที่ยังคลุมเครือในยุคปลำยพุทธศตวรรษที่ 16 ที่พอปะติดปะต่อได้เพียงว่ำ ภำยหลังควำม
ขัดแย้งในรำชส ำนักของพระเจ้ำหรรษวรมันที่ 3 “พระเจ้ำชัยวรมันที่ 6" (ครองรำชย์ระหว่ำงปี 1651 – 1656)
หรือประมำณ 23 ปี ผู้เป็น “พระญำติพระวงศ์” เจ้ำผู้ปกครองในเขตที่รำบสูงอันมีเมืองพิมำย (วิมำยะปุระ) ได้
กลับเข้ำมำยึดครอง “ศรียโศธรปุระ”หรือพระนครหลวง สถำปนำรำชวงศ์ “มหิธรปุระ” ขึ้นปกครอง
กำรเปลี่ยนแปลงครั้งส ำคัญในช่วงของพระองค์ คือกำรเข้ำมำของพุทธศำสนำสำย ”มหำยำน
วัชรยำน” ที่ปรำกฏหลักฐำนบนรูปสลัก “ศักดิ์สิทธิ์” ของปรำสำทหินพิมำย แต่กระนั้น คติควำมเชื่อปฏิวัติ
ของ “ไวษณพนิกำย” จำกอินเดีย ก็ยังไม่ปรำกฏชัดเจนในรัชกำลนี้
