Page 171 - 25620605121318noศธ 021028614file02_2

ในการอธิบายเรื่องโอกาสเสี่ยง นอกจากหลักการ QQR แล้ว ผู้จัดการเรียนรู้ต้องอธิบายหรือ
ชวนให้ผู้เรียนค านึงถึง

 ช่องทางเข้า – ช่องทางออก เนื่องจากการติดเชื้อจ าเป็นต้องมีเชื้อ HIV ออกจากร่างกาย
ของผู้มีเชื้อ และคนที่จะได้รับเชื้อจะต้องมีช่องทางที่จะให้เชื้อเข้าสู่ร่างกายจนท าให้เกิดการติดเชื้อได้
 บริบทหรือเงื่อนไขของการกระท าในแต่ละบัตรค า ว่าท าแบบไหน อย่างไร เพราะการ
กระท าในบริบทและเงื่อนไขที่ต่างกัน ประเด็นความเสี่ยงก็ต่างกัน

 ความเป็นไปได้ที่จะเกิดขึ้น เนื่องจากค าถามและความกังวลใจในเรื่องเอดส์ มักเป็นเรื่อง
จินตนาการ หรือสมมุติในสิ่งที่เกิดขึ้นได้ยากในชีวิตจริง ผู้จัดการเรียนรู้จึงจ าเป็นต้องกระตุ้นให้คิดถึง
ความเป็นไปได้ที่จะเกิดขึ้นจริงด้วย

8. ช่วยกันใช้หลักการ QQR ในการอธิบายบัตรค าแต่ละใบ โดยเริ่มจากบัตรที่ผู้เรียนทุกคน
เห็นตรงกัน
9. ส่วนบัตรค าที่เห็นไม่ตรงกัน ให้ผู้เรียนใช้หลักการ QQR ช่วยกันหาค าตอบร่วมกัน ผู้จัดการ
เรียนรู้ช่วยให้ความกระจ่างและข้อมูลเพิ่มเติม (ดูแนวทางการพูดคุย ส าหรับแต่ละบัตรค า)
10. ถามผู้เรียนว่า มีค าถามอื่น ๆ ในเรื่องเอดส์อีกหรือไม่ ถ้ามีค าถาม ผู้จัดการเรียนรู้ชวนให้ใช้

หลักการ QQR ช่วยกันหาค าตอบ
11. ผู้จัดการเรียนรู้สรุปประเด็นจากกิจกรรม โดยใช้แนวค าถามเพื่อให้ผู้เรียนมีส่วนร่วมในการสรุป
ดังนี้

 การติดเชื้อเอชไอวี เป็นเรื่องง่ายหรือยากอย่างไร
(คนทั่วไปมักคิดว่าเชื้อเอชไอวีติดต่อกันได้ง่าย แต่จากกิจกรรมนี้ชี้ให้เห็นว่า เอชไอวี
ติดต่อกันได้ไม่ง่ายเลย ช่องทางการติดต่อมีเพียง 3 ช่องทาง และยังจ าเป็นต้องมีองค์ประกอบอื่น ๆ ดังที่
ได้อธิบายในหลักการ QQR)

 คนส่วนใหญ่ได้รับเชื้อจากช่องทางใด
(โอกาสเสี่ยงที่ส าคัญต่อการได้รับเชื้อเอชไอวี โดยเฉพาะในประเทศไทย คือการมี
เพศสัมพันธ์แบบสอดใส่ โดยไม่มีการป้องกันกับคนที่เราไม่ทราบว่ามีเชื้อหรือไม่ และการใช้เข็มฉีดยา

เสพติดร่วมกัน)
 ที่ผ่านมาคิดว่าคนส่วนใหญ่กังวลจากความเสี่ยงทางด้านไหนระหว่างเสี่ยงมากหรือ
ไม่เสี่ยง เพราะอะไร และจะส่งผลอย่างไร
(การใช้ชีวิตประจ าวันร่วมกันกับผู้มีเชื้อเอชไอวีที่บ้าน ที่โรงเรียน ที่ท างาน หรือชุมชน

ไม่สามารถท าให้เราได้รับเชื้อเอชไอวี แต่เรามักลืมคิดว่า การมีเพศสัมพันธ์ของเราอาจน าไปสู่โอกาสเสี่ยง
ต่อการรับเชื้อ หากเรามีเพศสัมพันธ์กับคนที่มีเชื้อซึ่งดูไม่ออกจากภาพลักษณ์ภายนอกโดยไม่ป้องกัน)
 จากกิจกรรมนี้เราสามารถลดความเสี่ยงในเรื่องเอดส์ได้อย่างไรบ้าง
(เช่น การช่วยตัวเอง, การมีเพศสัมพันธ์ทางปากและการใช้ถุงยางอนามัย)

 การรังเกียจ กีดกัน และเลือกปฏิบัติต่อผู้ติดเชื้อ เกิดขึ้นเพราะเหตุใด
(ความกังวลใจเรื่องเอดส์ของคนส่วนใหญ่ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการติดต่อและไม่ติดต่อ
ซึ่งเป็นผลมาจากการขาดข้อมูลที่ชัดเจน และได้รับข้อมูลที่ไม่ถูกต้อง ท าให้รู้สึกว่าเชื้อเอชไอวีติดต่อง่าย
และยังก่อให้เกิดความรู้สึกและทัศนะที่ไม่ดีต่อผู้ติดเชื้อ ซึ่งน าไปสู่การรังเกียจกีดกัน)

167