Page 192 - aa
P. 192
179
สิทธิของผู้จ ำนองและผู้รับจ ำนอง
สิทธิของผู้จ านองและผู้รับจ านองจะมีประการใดย่อมเป็นไปตามหลักกฎหมาย
อย่างไรก็ตามบางมาตราที่กฎหมายมีลักษณะจ านองบัญญัติให้ผู้สัญญาตกลงกันได้เท่าที่ไม่
ขัดต่อบทบัญญัติของกฎหมายก็เป็นไปตามที่ตกลงกันไว้ในสัญญาจ านองนั้นแยกได้ดังนี้
สิทธิของผู้จ ำนอง
1. สิทธิที่จะเอาทรัพย์สินที่จ านองไว้ไปโอนต่อได้ ทั้งนี้เพราะการจ านองเป็นเพียงน า
ทรัพย์สินตราไว้เป็นจ านองเท่านั้นผู้จ านองยังเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินที่จ านอง
ย่อมมีอ านาจที่จะจ าหน่ายจ่ายโอนทรัพย์สินของตนได้และสอดคล้องกับกฎหมายที่ว่า ผู้รับ
จ านองชอบที่จะได้รับช าระหนี้จากทรัพย์สินที่จ านองก่อนเจ้าหนี้สามัญต้องพิเคราะห์ว่า
กรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินจะได้โอนไปยังบุคคลภายนอกแล้วหรือไม่จึงยืนยันได้ว่าทรัพย์สินที่
จ านองนั้นผู้จ านองมีสิทธิโอนต่อไปยังบุคคลภายนอกได้
2. สิทธิที่จะเอาทรัพย์สินที่จ านองไปจ านองต่อได้ ได้กล่าวมาแล้วว่าทรัพย์สินที่จ านอง
เมื่อจ านองแล้วสามารถจ านองกับบุคคลอื่นได้อีกซึ่งเป็นสิทธิของผู้จ านองโดยกฎหมาย
ฉะนั้นหากมีข้อตกลงในสัญญาจ านองถ้าผู้จ านองน าทรัพย์สินนั้นไปจ านองต่ออีกข้อตกลงนี้
ใช้บังคับไม่ได้ ในทางปฏิบัติผู้รับจ านองจะยึดหลักฐานเอกสารที่จ านองเก็บไว้เช่นธนาคาร
ผู้รับจ านองจะยึดโฉนดที่ดินที่ใช้จ านองไว้ท าให้ไปจ านองต่อไม่ได้
3. สิทธิช าระหนี้ล้างจ านองเป็นงวดๆ เป็นสิทธิของผู้จ านองโดยกฎหมายกล่าวคือถ้า
มิได้ตกลงกันไว้เป็นอย่างอื่นในสัญญาจ านองผู้จ านองจะต้องช าระหนี้ล้างจ านองเป็นงวดๆก็
ได้แต่ข้อพึงระลึกก็คือการช าระหนี้แต่ละงวดนั้นต้องน าความไปจดทะเบียนต่อพนักงาน
เจ้าหน้าที่ด้วยมิฉะนั้นจะยกขึ้นเป็นข้อต่อสู้บุคคลภายนอกไม่ได้
