Page 265 - ธรรมะบรรยาย2564
P. 265

ฉะนั้น  การสั่งสมบุญนั่นเองนำความสุขมาให้  “สุโข  ปุญญัสสะ  อุจจะโย”  การสั่งสมบุญนำ

                                                                                ู่
                                                                                      ่
               ความสุขมาให้ เราต้องสะสมไปเรื่อย ๆ ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจอย เราก็วาพุทโธ ๆ ได้ พุทโธนี่
                                                                                       ่
               แหละจะเป็นเครื่องเตือนสติของเราให้เป็นผู้ร ให้เป็นผู้ตื่น ให้เป็นผู้เบิกบาน เชนยสกุลบุตรนี้ ถ้าเขา
                                                        ู้
               ไม่มีบุญวาสนาบารมีจริง เขาคงไม่ได้พบพระพุทธเจ้า เมื่อได้พบพระพุทธเจ้าแล้วพระพุทธเจ้าก็ทรง

               แสดงธรรมให้เห็น เพราะฉะนั้น ท่านทั้งหลายสะสมบุญไว้เถิด ทีละเล็กทีละน้อย สักวันหนึ่งเมื่อบุญ

               ของเรามาถึง ก็จะได้พบพระพุทธเจ้าพระองค์ใดพระองค์หนึ่งหรือพระอรหันต์องค์ใดองค์หนึ่ง ท่าน

                                                                                    ุ
                                                                               ุ
               ก็จะแสดงธรรมให้ฟังแล้วเราก็จะได้บรรลุเป็นพระอริยบุคคลด้วย สาธ สาธ สาธุ อนุโมทามิ






                        ธรรมะบรรยาย                                                            ๑๐๖

                        ท่านเจ้าคุณ พระราชปัญญาวชิโรดม
                                                                                        ๒๑ มิถุยายน ๒๕๖๔




                                            ็
                     การได้สวดมนต์นี่ถือว่าเปนสมาธิภาวนา  สมาธิภาวนานี่  พระอาจารย์หลวงพ่อ  เจาประคุณ
                                                                                                 ้
               สมเด็จพระญาณวชิโรดม ท่านพูดว่าปกติการสวดมนต์นี่เราต้องใช้หนังสือ แต่เมื่อพระท่อง ท่องแล้ว

               ท่องอีก  ท่องจนขึ้นใจแล้วก็ไปอยู่ในใจของเรา  ถ้าทำได้อย่างนั้นหนังสือก็ไม่ต้องแล้ว  เพราะว่าบท

               สวดต่าง  ๆ  นั้นหลั่งไหลเข้าไปอยู่ในใจของแต่ละท่านแล้ว  แต่ที่เอาหนังสือมาสวด  เพราะว่าหลาย

               ท่านยังสวดไม่ได้ ตอนที่มีการเรยนการสอนหลักสูตรครูสมาธิ พระอาจารย์หลวงพ่อก็ปรารภว่า เรา
                                            ี
               ควรมีบทสวดมนต์เวลาไปเดินธุดงค์บนดอย  เนื่องจากว่าท่านเคยมาธุดงค์แล้ว  ก็ได้ยินเสียงแปลก

               ประหลาด มีดนตรี อยู่กลางคืน ช่วงสี่ห้าทุ่ม เอ ใครมาดีดพิณ ใครมาตีระนาด ใครมาสีซออู้ ซอด้วง

               เอ หลวงพ่อก็ลงมาถามโยม โยมก็บอกว่าแถวนี้ไม่มีงาน ไม่มีงานบวชนาค ไม่มีงานขึ้นบ้านใหม่ ไม่มี

               งานแต่งงาน ไม่มีงานใด ๆ ทั้งสิ้น หลวงพ่อบอกว่าทำไมมีเสียงดนตรี ดนตรีไทยซะด้วย และบางครั้ง

               เป็นดนตรี ตึ๊ดตึ่ง ตึ๊ดตึง ฟังมันนุ่ม ๆ มันอยู่ไกล ๆ แต่ว่ามาเป็นช่วง ๆ เหมือนกับลมพัดมา มันเป็น

               ช่วง ๆ ลมพัดแว่วเข้ามา ทีนี้หลวงพ่อขึ้นไปบนภูเขาอีก ไปนั่งสมาธิ มันเป็นเสียงดนตรีมาจากไหน

               กันแน่

                     หลวงพ่อนั่งสมาธิก็กำหนดจิตรู้ อ้อ เทวดาหรือว่าพวกกายทิพย์ทั้งหลาย เห็นหลวงพ่อมาสวด

               มนต์  มานั่งสมาธิภาวนา  มาแผ่เมตตาให้เขา  เขาก็มีความเบิกบานใจ  มีความสุขใจ  ก็เลยบรรเลง



                                                          ๒๖๕
   260   261   262   263   264   265   266   267   268   269   270