Page 143 - Visionary Arts 2019
P. 143
“ สิงคโปร์...โมเดลแห่งควำมแตกต่ำง
ทำงวัฒนธรรม ”
นำงสำวศินิทรำ เกิดรำศรี
“มนุษย์เป็นสัตว์สังคมโดยสภำพธรรมชำติจะต้องมีชีวิตอยู่ร่วมกัน
กับบุคคลอื่น ๆ ติดต่อสัมพันธ์ซึ่งกันและกันพึ่งพำอำศัยกันไม่สำมำรถด ำรงชีวิต
อยู่อย่ำงอิสระตำมล ำพังแต่ผู้เดียวได้” Aristotle – นักปรำชญ์ชำวกรีก
โดยพื้นฐำนแล้วภำยในสังคมแต่ละสังคมจะมีควำมหลำกหลำยทั้ง
ด้ำนวัฒนธรรม อำหำรกำรกิน ควำมเชื่อ ฯลฯ ควำมหลำกหลำยเหล่ำนี้จะ
ผสมผสำนกันอยู่ภำยในสังคม ในบำงสังคมอำจมีควำมกลมกลืนกัน แต่ในบำง
สังคมอำจเกิดเป็นควำมขัดแย้งขึ้นได้ เนื่องจำกเกิดควำมไม่เข้ำใจในวัฒนธรรมที่
แตกต่ำงออกไป เพรำะมีอคติหรือยึดติดวัฒนธรรมของตนเองเป็น ศูนย์กลำง
เป็นต้น
วิธีก ำ ร ที่จ ะ ท ำ ใ ห้ก ำ ร สื่อ ส ำ ร ข้ำ ม วัฒ น ธ ร ร ม ( Intercultural
Communication) ที่แตกต่ำงเหล่ำนี้ ประสบควำมส ำเร็จได้ตำมทฤษฎีของ
Deardoff ในขั้นแรกคือ ควำมเข้ำใจ หมำยถึงกำรสื่อสำรอย่ำงมีประสิทธิภำพ
และเหมำะสมระหว่ำงวัฒนธรรม โดยจะต้องมีควำมรู้ควำมเข้ำใจในควำมต่ำง
มีทัศนคติที่ดีระหว่ำงวัฒนธรรม ขั้นถัดมำคือ กำรรู้จักปรับตัว หมำยถึงกำรที่
สำมำรถออกนอกกรอบวัฒนธรรมเดิมอย่ำงเหมำะสม และประยุกต์พฤติกรรม
ให้เข้ำกับบริบททำงวัฒนธรรมที่สำมำรถยืดหยุ่นได้ ดังนั้นกำรที่มนุษย์ซึ่งโดย
ปกติไม่สำมำรถอยู่อย่ำงล ำพังภำยในสังคมได้ ต้องมีกำรปรับตัวให้เข้ำกับสังคม
เพื่อใ ห้ก ำ รติดต่อสัม พัน ธ์แ ละก ำร พึ่ง พำ อ ำศัยซึ่งกัน และกันเ ป็นไ ปอ ย่ำ ง มี
ประสิทธิภำพ
143
