Page 155 - คู่มือตุลาการ เล่มที่ 1 วิ.แพ่ง มีสารบัญ ebook

คู่มือปฏิบัติราชการของตุลาการ ส่วนวิธีพิจารณาความแพ่ง ๑๒๗

๒.๓ ในวันนัดสืบพยานโจทก์ ทนายจ าเลยมอบฉันทะให้เสมียนทนายมายื่นค าร้องขอ

เลื่อนคดีอ้างว่าทนายจ าเลยป่วยตามใบรับรองแพทย์ท้ายค าร้อง ศาลชั้นต้นมิได้สอบถามโจทก์ว่า

จะคัดค้านหรือไม่ กลับมีค าสั่งไม่อนุญาตให้เลื่อนคดีไปเลย โดยไม่พิเคราะห์ว่ามีเหตุจ าเป็น

จะต้องเลื่อนคดีหรือไม่ ค าสั่งของศาลชั้นต้นจึงไม่ชอบด้วย ป.วิ.พ. มาตรา ๔๐

เมื่อศาลชั้นต้นมีค าสั่งไม่อนุญาตให้เลื่อนคดีแล้วศาลชั้นต้นให้โจทก์น าพยานเข้าสืบ
แม้ศาลชั้นต้นจะมีค าสั่งให้เสมียนทนายจ าเลยนั่งฟังการสืบพยานโจทก์อยู่ด้วย และในนัดต่อมา

พยานโจทก์ดังกล่าวจะได้มาศาลและให้ทนายจ าเลยซักค้านแล้วก็ตาม ก็ไม่อาจถือได้ว่าไม่เสีย

ความเป็นธรรม เพราะในระหว่างที่ทนายโจทก์ หรือศาลซักถามพยานโจทก์นั้นอาจมีข้อ

ได้เปรียบเสียเปรียบในทางคดีเกิดขึ้น เสมียนทนายผู้รับมอบฉันทะจากทนายจ าเลยซึ่งไม่มี

อ านาจว่าความอย่างทนายความได้ จึงไม่มีสิทธิคัดค้านกระบวนพิจารณาที่ได้ด าเนินไปในช่วงนั้น

นอกจากนี้ยังเป็นการหลีกเลี่ยงบทบัญญัติมาตรา ๓๖ แห่ง ป.วิ.พ. ซึ่งบังคับว่า การนั่งพิจารณาคดี

ต้องกระท าต่อหน้าคู่ความที่มาศาลและโดยเปิดเผย อันเป็นกฎหมายที่มุ่งหมายจะยังให้การ
เป็นไปด้วยความยุติธรรม การด าเนินกระบวนพิจารณาดังกล่าวจึงไม่ชอบ

แม้จ าเลยจะมิได้ยื่นค าร้องขอให้ศาลชั้นต้นเพิกถอนการพิจารณาที่ผิดระเบียบ แต่ก็

ได้คัดค้านค าสั่งศาลชั้นต้นไว้และใช้สิทธิอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ย่อมมีอ านาจตาม ป.วิ.พ. มาตรา

๒๔๓ ยกค าสั่งของศาลชั้นต้นที่ผิดระเบียบนั้นเสียได้ (ฎีกาที่ ๓๑๖๓/๒๕๒๖)

๒.๔ โจทก์ฟ้องจ าเลยในฐานะผู้จัดการมรดกของ ก. ขณะคดีอยู่ในระหว่างการพิจารณา
ของศาลอุทธรณ์ จ าเลยถึงแก่กรรม จึงเป็นอ านาจของศาลอุทธรณ์ที่จะมีค าสั่งเกี่ยวกับการเข้าเป็น

คู่ความแทนจ าเลย การที่ศาลชั้นต้นมีค าสั่งอนุญาตให้ ส. เข้ามาเป็นคู่ความแทนที่จ าเลย
จึงเป็นการไม่ชอบ

ศาลอุทธรณ์มิได้มีค าสั่งในเรื่องที่ศาลชั้นต้นมีค าสั่งอนุญาตให้ ส. เข้ามาเป็นคู่ความ

แทนที่จ าเลยโดยไม่ชอบ แต่เมื่อศาลอุทธรณ์มีค าพิพากษาโดยวินิจฉัยว่าผู้เข้าเป็นคู่ความแทน

จ าเลยซึ่งถึงแก่กรรมมีหน้าที่จะต้องปฏิบัติตามพินัยกรรมแทนจ าเลยต่อไป ถือได้ว่าศาลอุทธรณ์

อนุญาตให้ ส. เข้าเป็นคู่ความแทนจ าเลยแล้ว

เมื่อจ าเลยถึงแก่กรรม สิทธิและหน้าที่ของจ าเลยในฐานะผู้จัดการมรดกย่อมสิ้นสุดลง

เพราะเป็นเรื่องเฉพาะตัวของผู้จัดการมรดก หาได้ตกทอดไปยังทายาทของจ าเลยไม่ และ

ข้อเท็จจริงตามค าร้องของโจทก์และค าแถลงของ ส. คงได้ความแต่เพียงว่า ส. เป็นทายาทของ

จ าเลยเท่านั้น ไม่ปรากฏว่า ส. เป็นผู้ปกครองทรัพย์มรดก หรือมีอ านาจในการจัดการทรัพย์มรดก

ของ ก. แต่อย่างใด ส. จึงไม่สามารถจะปฏิบัติตามค าพิพากษาได้ หากในที่สุดจ าเลยเป็นฝ่าย