Page 336 - คู่มือตุลาการ เล่มที่ 1 วิ.แพ่ง มีสารบัญ ebook

คู่มือปฏิบัติราชการของตุลาการ ส่วนวิธีพิจารณาความแพ่ง ๓๐๘

และบริวารออกจากบ้านพิพาท ห้ามเกี่ยวข้องอีกต่อไป และให้ใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์เดือนละ

๗๐๐ บาท นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะมอบบ้านพิพาทให้โจทก์ จ าเลยฎีกาและขอทุเลาการบังคับ

ศาลฎีกาสั่งอนุญาต ต่อมาโจทก์ยื่นค าร้องอ้างเหตุผลว่า ถ้าโจทก์ชนะคดีจ าเลยจะไม่มีทรัพย์สิน

ช าระหนี้ ขอให้ศาลมีค าสั่งก าหนดวิธีคุ้มครองประโยชน์ ศาลฎีกาสั่งว่า แม้ศาลฎีกาจะเคยสั่ง

อนุญาตให้จ าเลยทุเลาการบังคับได้ก็ไม่ตัดสิทธิคู่ความอื่นที่จะขอคุ้มครองประโยชน์ของผู้ขอ

ในระหว่างพิจารณาตาม ป.วิ.พ. มาตรา ๒๖๔ คดีนี้เมื่อพิจารณาถึงพฤติการณ์ในคดีสมควร

คุ้มครองประโยชน์ของโจทก์ในระหว่างพิจารณา จึงให้จ าเลยน าค่าเสียหายเดือนละ ๗๐๐ บาท

นับแต่วันฟ้องมาวางศาลชั้นต้นจนกว่าคดีจะถึงที่สุด หรือมีหลักประกันต่อศาลตามที่ศาลชั้นต้น

เห็นสมควรก าหนด (ค าสั่งค าร้องศาลฎีกาที่ ๗๓๑/๒๕๑๕)

๓. การจ าหน่ายคดีชั่วคราว เช่น เพื่อรอฟังผลคดีอื่นตามมาตรา ๓๙ อันเป็นการเลื่อน

การพิจารณาออกไป กรณีนี้จึงไม่ใช่เป็นการสั่งจ าหน่ายคดีเสียจากสารบบความตามมาตรา ๑๓๒

คดีจึงยังอยู่ในระหว่างการพิจารณาของศาลชั้นต้น คู่ความย่อมมีสิทธิขอคุ้มครองประโยชน์
ตามมาตรา ๒๖๔ หรือโจทก์จะขอคุ้มครองชั่วคราวตามมาตรา ๒๕๔ ก็ได้

ค าพิพากษาศาลฎีกาที่ ๔๒๑/๒๕๒๔ ค าว่า “การพิจารณา” ตาม ป.วิ.พ. มาตรา ๑

(๘) หมายความว่า กระบวนการพิจารณาทั้งหมดในศาลใดศาลหนึ่งก่อนศาลนั้นชี้ขาดตัดสิน

หรือจ าหน่ายคดีโดยค าพิพากษาหรือค าสั่ง และการจ าหน่ายคดีนั้นหมายถึง การที่ศาลมีค าสั่ง

ให้จ าหน่ายคดีเสียจากสารบบความตาม ป.วิ.พ. มาตรา ๑๓๒ ซึ่งมีผลให้คดีเสร็จเด็ดขาดไปจาก

ศาลที่มีค าสั่งให้จ าหน่ายคดีนั้น การที่คู่ความร้องขอให้ศาลชั้นต้นรอฟังผลของค าพิพากษาในคดี

อื่นเพื่ออาศัยเป็นหลักในการชี้ขาดตัดสินคดีนี้ เป็นการร้องขอให้ศาลเลื่อนการนั่งพิจารณา

ไปตาม ป.วิ.พ. มาตรา ๓๙ ที่ศาลชั้นต้นมีค าสั่งให้จ าหน่ายคดีนี้ชั่วคราวจึงมีผลเท่ากับมีค าสั่ง

ให้เลื่อนการนั่งพิจารณาไปนั่นเอง หาใช่เป็นการสั่งจ าหน่ายคดีเสียจากสารบบความตาม

ป.วิ.พ. มาตรา ๑๓๒ ไม่ คดีจึงยังอยู่ในระหว่างการพิจารณาของศาลชั้นต้น ซึ่งศาลชั้นต้น

จะมีค าสั่งให้เริ่มการนั่งพิจารณาต่อไปในวันใด ๆ ตามที่เห็นสมควรก็ได้ ดังนั้น โจทก์ย่อมมีสิทธิ

ร้องขอในเวลาใด ๆ ก่อนมีค าพิพากษาเพื่อให้ศาลมีค าสั่งคุ้มครองอย่างใด ๆ ตาม ป.วิ.พ.

มาตรา ๒๕๔ และมีสิทธิร้องขอให้ศาลมีค าสั่งก าหนดวิธีการเพื่อคุ้มครองประโยชน์ตาม

ป.วิ.พ. มาตรา ๒๖๔ ได้ด้วย

๔. คดีที่คู่ความฟ้องขอให้บังคับช าระหนี้เป็นเงิน คู่ความย่อมไม่อาจมีค าขอคุ้มครอง

ประโยชน์ให้อีกฝ่ายน าเงินหรือหาหลักประกันมาวางต่อศาลได้ เพราะมิใช่เรื่องที่พิพาทกัน

ด้วยทรัพย์สิน สิทธิหรือประโยชน์อย่างใดอย่างหนึ่งที่จะร้องขอให้ได้รับความคุ้มครองตาม

มาตรา ๒๖๔ (ฎีกาที่ ๒๕๘๐/๒๕๒๗, ๑๓๖๐/๒๕๕๐)