Page 15 - เที่ยวบินกลางคืน

6

พวกเลขานุการกําลังเฉื่อยเนือยอยูในที่ทําการบัวโนสไอเรส เมื่อรีวิแอรเดินเขามา เขายังคง
สวมเสื้อกับหมวกราวกับนักเดินทางตลอดกาล ซึ่งเขามักจะดูเปนเชนนั้นเสมอ รางกายของเขาชาง
สรางขึ้นมาอยางดี และผมสีเทากับเสื้อก็ชางปรับตัวของมันเองเขากับตัวเขาไดอยางเหมาะเจาะ จน
การมาปรากฏตัวของเขาเปนเรื่องที่นาประหลาดใจ อยางไรก็ตามพวกพนักงานก็เกิดอาการ
กระตือรือรนขึ้นมาไดทันทีทันทด เลขานุการเริ่มกุลีกุจอทํางาน หัวหนาเสมียนพลิกหนากระดาษใหม
ลาสุดอยางรวดเร็ว เครื่องพิมพดีดเริ่มสงเสียง

ผูควบคุมแผงสวิตซเสียบปลั๊กสายไฟพลางจดโทรเลขไปดวยทามกลางรายงานอันมากมาย
กายกอง รีวิแอรนั่งลงอานทั้งหมด งานอันยากลํายากของเครื่องบินไปรษณียชิลีสิ้นสุดลงแลว พวกเขา
บันทึกถึงวันที่ไมคอยมีอะไรเกิดขึ้นนัก วันที่ทุกสิ่งทุกอยางเปนไปอยางเรียบรอย และขาวใหมๆ ทาง
อากาศก็ราบเรียบ เครื่องบินไปรษณียปาทาโกเนียก็ไปไดดีเชนกัน มันไปไดเร็วกวากําหนดดวยซ้ํา
เพราะสายลมจากทิศใตชวยพัดผลักมันไปทางเหนือดวยพลังอันแรงกลา

“สงรายงานอากาศใหผมดวย”
สนามบินแตละแหงก็อวดอางถึงสภาพอากาศที่ดีทองฟาอันปลอดโปรง แจมใส สายลมอัน
เปนมิตร บัดนี้ยามเย็นสีทองกําลังปกคลุมทั่วทั้งทวีปอเมริกา รีวิแอรรูสึกยินดีที่เห็นทุกอยางดําเนินไป
อยางราบรื่น มีอยูบางที่ซึ่งเครื่องบินไปรษณียลํานี้กําลังครุนคิดถึงแตอันตรายแหงยามค่ําคืนอยูแตถา
จะมีสิ่งประหลาดเกิดขึ้นมาก็นายินดี
“เอาละ” รีวิแอรพูด วางรายงานลง
แลวเขาก็เดินออกไป – ยามผูไมรูจักเหน็ดเหนื่อยแหงซีกโลกหนึ่ง เพื่อออกไปดูวาพนักงานที่
เหลือของเขากําลังทําอะไร

*

เขาหยุดอยูหนาบานหนาตางที่เปดอยู และจองออกไปในราตรีซึ่งบรรจุบัวโนสไอเรสเอาไว
และก็อเมริกา ราวกับยานลํามหึมา ความรูสึกถึงความมากมายมหึมานี้ไมไดทําใหเขาแปลกใจนัก
ทองฟาของซานดิอาโกเดอชิลีอาจจะเปนทองฟาตางประเทศ แตครั้งหนึ่งที่เครื่องบินไปรษณียออกบิน
ไปยังซานดิอาโก จากสุดปลายดานหนึ่งไปยังอีกดานหนึ่งแลว เราก็มีชีวิตอยูภายใตทองฟาสูงอัน
เดียวกัน ชาวประมงแหงปาทาโกเนียสามารถมองเห็นแสงการเดินทางของเครื่องบินไปรษณียได
ในตอนนี้ ซึ่งพนักงานรับวิทยุจะตองเงี่ยหูรับฟงขาวจากหูฟง ความกังวลที่ไดขยุมจับที่ใจของรีวิแอร
เมื่อเครื่องบินกําลังทําการบิน เปนความกังวลอันเดียวกับที่ไดถวงเมืองหลวงและจังหวัดตางๆ ซึ่งถูก
รบกวนโดยเสียงเครื่องที่ครางหึ่งๆ อยางไมรูจักพักผอน

ดวยความโลงใจกับคืนที่ปลอดโปรงเชนนี้ เขานึกไปถึงค่ําคืนแหงความสับสนวุนวายเมื่อ
เครื่องบินดูเหมือนจะตกอยูในวงลอมของอันตรายอยางยากที่จะชวยเหลือได การติดตออันโหยละหอย
ถูกหอวิทยุที่บัวโนสไอเรสรับไวได ทามกลางบรรยากาศประทุของพายุฟาคะนอง ภายใตเสียงดังสนั่น
ราวกับแผนดินจะถลมทลายนี้ แนวสีทองของความยาวคลื่นก็หายไป ความเจ็บปวดอันทิ่มแทงที่มาใน
ระดับเสียงต่ําอันโหยหวนของเครื่องบินไปรษณียโผเขาสูสิ่งกีดขวางในยามค่ําคืนราวกับลูกศรหลงทิศ
ที่เจ็บปวดอะไรเชนนี้!

*

รีวิแอรรูสึกวาที่พักของนายตรวจในขณะที่พนักงานกําลังทํางานอยูนั้นก็คือหองทํางานนั่นเอง
“ตามหาโรบิโนซิ” เขาสั่ง
โรบิโนขณะที่อยูในหองพักโรงแรม กําลังทําการผูกมิตรกับนักบิน เขาเปดกระเปาถือตรงหนา
และดึงเอาของเล็กๆ นอยๆ ของตนออกมา ซึ่งเปนขอพิสูจนถึงความผูกพันของพวกนายตรวจที่มีตอ
มนุษยคนอื่นๆ เชนเสื้อเชิ้ตในแบบที่ไมนาดู เครื่องใชในหองน้ํา และภาพถายผูหญิงซึ่งเขาใชติดที่ผนัง
สําหรับเพลเลอริน สิ่งนี้เองที่เขาไดสารภาพอยางถอมตนถึงความตองการ ความรัก และความเสียใจ