Page 20 - เที่ยวบินกลางคืน

8

รีวิแอรออกไปยืดแขงยืดขาขางนอก และเพื่อที่จะใหลืมอาการคลื่นเหียรวิงเวียนที่คอยรบกวน
เขาอยู เขาผูซึ่งมีชีวิตอยูเพื่อการกระทําแบบละคร บัดนี้รูสึกถึงความเปลี่ยนแปลงอันนาแปลกใจที่เรื่อง
ละครมันเริ่มกลายเปนเรื่องสวนตัวมากขึ้น เขาคิดไปถึงชาวบานชนชั้นกลางในเมืองเล็กๆ ที่เกาะกลุม
รวมกันอยู พวกเขาใชชีวิตซึ่งภายนอกดูราบเรียบและมีวิกฤตการณเกิดขึ้นเปนบางครั้ง เชน ความ
เจ็บปวย ความรัก การสูญเสีย และอื่นๆ ที่ไมมีใครรู...อาการคลื่นเหียรของเขาเองก็คือการสั่งสอนที่
คลายคลึงกัน “มันเปดหนาตาง” เขาคิด “ไปสูหลายๆ สิ่ง”

เขาหมุนตัว และมุงหนากลับไปยังสํานักงานเมื่อรูสึกสดชื่นขึ้น มันเกือบจะเปนสิบเอ็ดนาฬิกา
แลว ฝูงชนมุงกันอยูขางหนาโรงภาพยนตร เขาตองเบียดไหลหาทางแทรกออกมา เขากวาดสายตาขึ้น
ไปสูดวงดาวที่สองแสงจางๆ อยูเหนือถนนแคบๆ มันเกือบจะถูกลบเลือนไปหมดดวยแสงปายนีออน
เขาคิดวา “คืนนี้ ดวยเครื่องบินไปรษณียสองลําอยูบนทองฟา ฉันจึงตองรับผิดชอบตอทองฟาทั่ว
ทั้งหมด ดวงดาวที่อยูบนนั้นคือสัญญาณคอยมองหาฉันใหพบในทามกลางฝูงชน นี่คือสาเหตุที่ทําให
ฉันรูสึกเหมือนกับเปนคนแปลกหนาและคอนขางวาเหว”

ทอนประกอบของดนตรีทอนหนึ่งกลับคืนมาสูเขา โนตบางตัวในโซนาตาที่เขาไดฟงรวมกับ
เพื่อนๆ เมื่อวันกอนเพื่อนๆ ของเขาไมเขาใจมัน “เพลงนี้ทําใหเราเบื่อ และคุณเชนกัน เพียงแตคุณไม
ยอมรับมัน”
“อาจจะใช...” เขาตอบ

จากนั้น เหมือนกับคืนนี้ เขารูสึกวาเหวขึ้นมา แตเขาก็รูไดในทันทีถึงความรุมรวยแหงอารมณ
อางวางเชนนั้น เนื้อความของเพลงนี้ไดเขาไปถึงเขาดวยความนุมนวลในความลับของมัน เพียงคน
เดียวทามกลางหมูคนที่อยูรวมกระโจมเดียวกัน ดังนั้น ดวงดาวดวงนี้ เบื้องบนไหลของผูคนเหลานี้
กําลังพูดคุยกับเขาดวยลิ้นซึ่งเขาเพียงคนเดียวเทานั้นที่ไดยิน

ใครบางคนกระแทกเขาบนทางเดิน “ฉันจะไมโกรธ” เขาคิด “ฉันก็เหมือนกับพอของเด็กที่
เจ็บปวย กําลังเดินเรงรีบไปในหมูผูคน นําเอาเสียงอันเงียบกริบแหงที่บานไปดวย”

เขามองไปยังผูคนรอบๆ เขา มองหาใครที่จะเรงรีบสาวเทาไปพรอมกับสิ่งเนรมิตหรือความรัก
ของพวกเขาไปดวย และเขาก็นึกถึงความอางวางของผูรักษาประภาคาร

*

ความเงียบของหองทํางานทําใหเขาพอใจ เขาเดินชาๆ ผานคนเหลานั้นไปทีละคน ฝเทาของ
เขาดังสะทอนกองไปมา พนักงานพิมพดีดนอนหลับอยูภายใตผาหม ประตูใหญไดปดซอนชั้นของแฟม
ที่จัดเอาไวเรียบรอยแลว สิบปของการทํางานและประสบการณ เขารูสึกราวกับวาเขากําลังมาเยี่ยม
ธนาคารหลังคาโคง ที่ซึ่งมีทองคําวางเรียงรายอยู แตบันทึกตางๆ แตละเลมนี้ไดสะสมสิ่งงดงามยิ่งกวา
ทองคํา มันคือพลังงานอันมีชีวิต มีชีวิตแตยังคงหลับใหลอยูเหมือนกับกองทองคํา

บางครั้งเขาก็มาพบกับเสมียนเพียงคนเดียวที่อยูเวรกลางคืน ชายผูซึ่งทํางานอยูที่ใดที่หนึ่ง
เพื่อที่วาชีวิตของบริษัทจะไมรูจักกับการหยุดพัก เพื่อที่วาทุกสิ่งทุกอยางจะไดถูกอัดไวดวยการ
ตัดสินใจอันแนวแน เพื่อที่วาจากตูลูสไปยังบัวโนสไอเรส สนามบินทุกแหงจะตองเปนสวนหนึ่งของ
สายโซที่เชื่อมโยงถึงกัน

“ชายคนนี้” รีวิแอรคิด “ไมรูถึงความยิ่งใหญของตน” ที่ใดสักแหงในทองฟาดานใตนี้ เครื่องบิน
ไปรษณียกําลังฝาฟนไปขางหนา เที่ยวบินกลางคืนก็เหมือนกับความเจ็บไขซึ่งเราจะตองคอยดูแลอยู
เสมอ เราตองชวยคนเหลานี้ซึ่งกําลังงัดขอกับความมืดดวยมือและเขา ดวยหนาอกตอหนาอก ถูกขัง
อยูในการตอสูกับสิ่งที่มองไมเห็น สิ่งที่เคลื่อนไหว ซึ่งมือที่มองไมเห็นของพวกเขาจะตองจับฉวย
เอาไวเหมือนกับจับทะเล ชางเปนการยอมรับอันนากลัวอะไรเชนนั้น! “ฉันจะจุดตะเกียงเพื่อดูมือของ