Page 169 - HiPPS Capability Development Program 2558
P. 169

2. แม้ว่ารัฐบาลไทยจะได้มอบหมายให้    ความร่วมมือร่วมใจของคนในชาติหรือความเป็น
               หน่วยงานที่เกี่ยวข้องหาแนวทางที่จะท าให้   “ประชารัฐ” เป็นส่วนส าคัญ การด าเนินงาน

               ประชาชนและชุมชนได้รับประโยชน์จากเขต        เกี่ยวกับเขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษของไทย
               พัฒนาเศรษฐกิจพิเศษมากที่สุด แนวทาง         ก็เช่นเดียวกัน หากภาครัฐ ภาคเอกชน และ

               ดังกล่าวก็ยังขาดความชัดเจน ซึ่งในปัจจุบัน  ภาคประชาชนร่วมมือกันด าเนินตามเป้าหมาย
               ประชาชนอาจได้ประโยชน์จากราคา               และแนวทางที่ชัดเจน ผลประโยชน์ของเขต

               อสังหาริมทรัพย์ที่เพิ่มขึ้นหรือการค้าชายแดน   พัฒนาเศรษฐกิจพิเศษก็จะยิ่งมากขึ้นและ
               ที่เพิ่มขึ้น แต่การมีส่วนร่วมในการพัฒนาท้องถิ่น  กระจายได้ทั่วถึงมากขึ้น โดยแต่ละภาคส่วนต้อง

               ของตนเองยังไม่เกิดขึ้นอย่างเต็มที่ ซึ่งท้องถิ่น  มีส่วนในห่วงโซ่อุปทาน กล่าวคือ ภาคประชาชน
               ควรจะก าหนดทิศทางในการพัฒนาตนเอง อาทิ      ร่วมเป็นแรงงานในการลงทุนของภาคเอกชน
               กรณีของ Digital  Media  City ที่รัฐบาลของ  หรือเป็นผู้จัดหาวัตถุดิบ (supplier)  ให้แก่

               เมืองโซลที่ตั้งเป้าหมายในการก าจัดขยะและ   ภาคเอกชน ธุรกิจขนาดกลางและเล็ก (SMEs)
               การพัฒนาตนเองเป็นศูนย์กลางของธุรกิจ        จัดหาวัสดุให้แก่บริษัทขนาดใหญ่ บริษัทขนาด

               บันเทิง                                    ใหญ่ถ่ายทอดเทคโนโลยีให้แก่ภาคประชาชน
                     3. การมีส่วนร่วมของภาคเอกชนในเขต     และ SMEs เพื่อพัฒนาคุณภาพการผลิตและ

               พัฒนาเศรษฐกิจพิเศษยังไม่เป็นระบบ อาจเป็น   รักษาคุณภาพของวัตถุดิบส าหรับธุรกิจของ
               เพราะแรงจูงใจที่ภาครัฐก าหนดให้อาจไม่      ตนเอง และภาครัฐท าหน้าที่ประสานงานหรือ

               เพียงพอ จึงจ าเป็นต้องให้ภาคเอกชนมีส่วนใน  จับคู่ระหว่างภาคประชาชนและภาคเอกชน
               การบริหารจัดการด้วย ตัวอย่างเช่น การให้    เพื่อเชื่อมโยงห่วงโซ่อุปทาน ทั้งนี้ การด าเนินการ

               บริษัทขนาดใหญ่มีส่วนในการคัดเลือกนวัตกรรม  ดังกล่าวอาจจะไม่ใช่ PPP  ในลักษณะโครงการ
               ที่จะได้รับการสนับสนุนโดย Gyeonggi         ใหญ่ที่เคยปฏิบัติกันมา แต่ก็เป็นโครงการขนาด

               Creative  Center  เพื่อน ามาพัฒนา ผลิต และ  เล็กในระดับจุลภาคที่ด าเนินการได้ง่าย ใช้
               น าสู่ตลาดต่อไป เป็นต้น โดยในประเทศไทย     เงินทุนไม่มาก และทุกระดับได้รับประโยชน์จาก
               บริษัทเอกชนในภาคอุตสาหกรรมบางแห่งได้เข้า   การพัฒนา มีเพียงหลักส าคัญคือภาครัฐต้องเป็น

               ไปสร้างและควบคุมห่วงโซ่การผลิตวัตถุดิบ     ตัวกลางในการเชื่อมโยงข้อมูลระหว่างภาค
               ของตนเองในชุมชนต่าง ๆ เพื่อให้ปริมาณและ    ประชาชนและภาคเอกชน

               คุณภาพของวัตถุดิบดังกล่าวมีมาตรฐานและ           อย่างไรก็ดี บทเรียนเรื่อง PPP จาก
               ความสม่ าเสมอ และสร้างกระแสรายได้          สาธารณรัฐเกาหลีเป็นเพียงส่วนหนึ่ง

               ที่สม่ าเสมอให้กับประชาชนในท้องถิ่น        ที่ผู้เกี่ยวข้องสามารถน ามาปรับใช้ให้เหมาะสม
                     จะเห็นได้ว่า ในการพัฒนาเขตเศรษฐกิจ   กับบริบทของประเทศไทยที่อาจเลือกเน้น

               หรือการพัฒนาประเทศสู่เป้าหมายใด ๆ ก็ตาม    อุตสาหกรรมที่ต่างออกไป หรือก าหนดรูปแบบ
   164   165   166   167   168   169   170   171   172   173   174