Page 80 - รายงานวิจัยน้ำทะเล_Neat

70

อย่างยาวนาน และต่อเนื่องตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา พบว่า พื้นที่ชายฝั่งทะเลของจังหวัดสมุทรสาคร
ประสบปัญหาการกัดเซาะรุนแรงมากขึ้น โดยในช่วงเวลา 30 ปี ชายฝั่งทะเลของจังหวัดสมุทรสาคร
ถูกกัดเซาะไปกว่า 3,500 ไร่ เนื่องมาจากองค์ประกอบต่างๆ มากมาย ซึ่งเกิดจากกระบวนการทางธรรมชาติ
และกิจกรรมต่างๆ ของมนุษย์ตามแนวชายฝั่งทะเล ชายฝั่งจังหวัดสมุทรสาครถูกกัดเซาะ คิดเป็นร้อยละ

66.39 ของระยะทางยาวตามแนวชายฝั่ง โดยบางพื้นที่มีการกัดเซาะค่อนข้างมากประมาณ 5.34 เมตร
ต่อปี การกัดเซาะชายฝั่งดังกล่าว เป็นผลให้พื้นที่ปุาชายเลนที่มีอยู่เกิดความเสียหาย ส่งผลให้แหล่ง
อนุบาลสัตว์น้ าวัยอ่อนลดลงไปด้วย ในส่วนของการแก้ไขปัญหานั้นพบว่าการฟื้นฟูระบบนิเวศปุาชายเลน
สามารถฟื้นฟูได้เพียงบางส่วน เนื่องจากเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นในระบบนิเวศแล้วมีผลกระทบ

ต่อเนื่องอย่างลูกโซ่ เกิดการเสียสมดุล ถึงแม้ในระยะยาวจะมีการปรับเขาสู่สมดุลธรรมชาติใหม่ก็ตาม
แต่เป็นสมดุลใหม่ที่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม ดังนั้น การด าเนินการฟื้นฟูระบบนิเวศชายฝั่งต้องการ
ความร่วมมือของนักวิชาการหลายสาขาโดยใช้เทคนิคและวิธีการที่ถูกต้องตลอดจนมีการติดตามและ
ประเมินผลอย่างต่อเนื่องสม่ าเสมอ

ปราโมทย์ โศจิศุภร, ธนวัฒน์ จารุพงษ์สกุล, และบุษราศิริ ธนะ (2555) ศึกษาการ
ประเมินประสิทธิผลของการแก้ไขปัญหาการกัดเซาะชายฝั่งด้วยโครงสร้างและวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลง
พื้นท้องทะเล และแนวชายฝั่งในพื้นที่น าร่อง บ้านขุนสมุทรจีน บริเวณอ่าวไทยตอนบน มีวัตถุประสงค์

เพื่อประเมินประสิทธิผลของการแก้ไขปัญหาการกัดเซาะชายฝั่งด้วยโครงสร้าง “ขุนสมุทรจีน 49A2”
ในพื้นที่น าร่องที่บ้านขุนสมุทรจีน จังหวัดสมุทรปราการ โดยการวิเคราะห์การลดพลังงานคลื่นที่เคลื่อนตัว
เข้าหาฝั่งและอัตราการสะสมตะกอนท้องน้ าบริเวณด้านหลังแนวเขื่อนกันคลื่น และวิเคราะห์การ
เปลี่ยนแปลงพื้นท้องทะเลและแนวชายฝั่งในอ่าวไทยตอนบนฝั่งตะวันตก โดยมีสมมติฐานว่าเขื่อน
สลายก าลังคลื่นช่วยสลายพลังงานคลื่นและท าให้เกิดการสะสมของตะกอนด้านหลังเขื่อน

ลักษณะทางอุตุนิยมวิทยาระหว่างปี พ.ศ. 2549-2553 พบว่า มีการเปลี่ยนแปลง
ทิศทางลมในฤดูมรสุมตะวันตกเฉียงใต้เมื่อเทียบกับช่วงก่อนการสร้างเขื่อนสลายก าลังคลื่นค่อนข้าง
ชัดเจนในช่วงดังกล่าวไม่มีพายุเคลื่อนผ่านเข้ามาในพื้นที่ศึกษาจึงไม่เกิดการกัดเซาะชายฝั่ง เนื่องจาก

พายุเขื่อนจะมีประสิทธิภาพในสลายก าลังคลื่นได้ดีที่สุดเมื่อคลื่นมีความสูง 0.3-0.5 เมตร และเคลื่อนที่
มาจากทิศใต้ โดยสามารถลดพลังงานศักย์คลื่นได้มากที่สุดราว 50 เปอร์เซ็นต์ ตะกอนเกิดการสะสม
ตัวบริเวณหลังเขื่อนเฉลี่ยเดือนละ 1-3 เซนติเมตร แต่เมื่อระดับตะกอนเพิ่มขึ้นถึงระดับ 20-30 เซนติเมตร
จะไม่พบการเปลี่ยนแปลงเพิ่มขึ้นอีก การกัดเซาะฐานรากของเสาเขื่อนสลายก าลังคลื่นอยู่ที่ประมาณ

30-70 เซนติเมตร ซึ่งถือว่าแนวเสาเข็มของเขื่อนสลายก าลังคลื่นมีเสถียรภาพสูงมาก ลักษณะการ
เปลี่ยนแปลงระดับพื้นท้องทะเลเกิดขึ้นอย่างช้าๆ อย่างไรก็ตามอาจเกิดการเปลี่ยนแปลงสภาพพื้น
ท้องทะเลอย่างเฉียบพลันได้หากเกิดเหตุการณ์ไม่ปกติ เช่น เกิดพายุพัดเข้ามาในพื้นที่ หรือน้ าท่วม
เป็นต้น ขนาดอนุภาค ปริมาณ และทิศทางการเคลื่อนที่ของตะกอนเปลี่ยนแปลงตามระดับความลึก

และเวลาซึ่งเป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงพลังงานคลื่น ทิศทางการเคลื่อนตัวของตะกอนสุทธิไป
ทางตะวันออกเฉียงเหนือเป็นหลัก การประเมินการเคลื่อนตัวของตะกอนชายฝั่งโดยแบบจ าลองเชิง
ตัวเลขในช่วงปี พ.ศ. 2549-2554 พบว่า การเคลื่อนตัวของตะกอนสุทธิไปทางทิศตะวันออกเข้า
หาปากร่องน้ าเจ้าพระยาในอัตราประมาณ 30,000 ลูกบาศก์เมตรต่อปี ทิศทางการเคลื่อนที่ของ

ตะกอนเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลสอดคล้องกับการไหลสุทธิของมวลน้ าบริเวณก้นอ่าว