Page 32 - พระจันทร์ซ่อนหา
P. 32
38 l พ ร ะ จั น ท ร์ ซ่ อ น ห า
“แล้วแม่ครัวอย่างฉันจะพลอยโดนลูกหลงไปด้วยไหมจ๊ะ”
คนขับเลยเหลือบมามองเธอแวบหนึ่ง ก่อนหันกลับไปจดจ่อกับถนน
ตรงหน้าเช่นเดิมแล้วรับค�าหน้าตาเฉยว่า
“แน่นอน แค่เธอมาท�างานที่นี่ เธอก็มีค่าหัวแล้วละ”
ค�าตอบแค่ไม่กี่ค�าของเขนท�าให้คนฟังใจฝ่อลงไปยิ่งกว่าเดิม เลย
กัดฟันถามไปว่า
“แล้วถ้าฉันลาออกล่ะจ๊ะ”
“เธอเซ็นสัญญาเข้าท�างานกับเราแล้วต้องท�าไปไม่ต�่ากว่าครึ่งปี จะลา
ออกไม่ได้เว้นแต่โดนไล่ออกไปเสียก่อนนั่นแหละ แต่ฉันเชื่อว่าเธอไม่อยาก
โดนไล่ออกหรอก” ดวงตาของเขาเหลือบมองเธออย่างถือดีแกมตักเตือน “ที่
ส�าคัญตอนนี้รูปของเธอถูกพิมพ์แจกไปทั่วไร่เพื่อประกาศให้ทุกคนรู้แล้วว่า
เธอเป็นแม่ครัวคนใหม่ของเรา จะเปลี่ยนแปลงแก้ไขอะไรก็ไม่ได้เสียแล้ว”
“ฉันแค่มาท�างานเป็นแม่ครัวเองนะจ๊ะ ท�าไมพวกคุณต้องท�าถึงขนาด
นั้นด้วย” หญิงสาวอุทาน
“เพราะที่นี่ไม่ต้อนรับคนแปลกหน้า และนับตั้งแต่วินาทีนี้ไป เธอก็
ไม่ใช่คนนอกอีกต่อไป แต่เธอเป็นหนึ่งในพวกเราแล้ว ดังนั้นคนทั้งไร่จะต้อง
รับรู้เรื่องนี้ด้วย และถ้าคนทั้งไร่รู้ คนนอกไร่ที่คอยจับตามองพวกเราอยู่ก็
คงรู้เหมือนกัน”
ค�าตอบของอีกฝ่ายท�าให้หญิงสาวบีบมือทั้งสองข้างเข้าหากันแน่น
พร้อมกับสวดมนต์เป็นครั้งแรกในรอบหลายปี และขอให้ไม่มีใครโผล่ออก
มาปาดหน้ารถของพวกเธอจนตกไหล่เขา หรือมีมือปืนโผล่มารัวอาก้าใส่รถ
คันนี้ ทั้งยังขอให้กระจกรถเป็นกระจกกันลูกกระสุนด้วย
เพราะ...
เธอยังไม่อยากตายในคราบของ ‘หนูดิน’ แบบนี้
