Page 29 - พระจันทร์ซ่อนหา
P. 29
อุ ม า ริ ก า ร์ l 35
“ก็คงงั้นแหละครับ” จากนั้นภาสันต์ก็ลดเสียงลงเหมือนไม่สบายใจ
นัก แต่หญิงสาวคนเดียวในห้องนั้นยังคงได้ยินอยู่ดี “แต่ผมว่าแกแกล้งลืม
มากกว่า พี่เขนก็รู้ลุงเชิดแกตาขาวขนาดไหน คงกลัวว่าจะถ้าต้องรอไปส่งหนู
ดิน แล้วกว่าจะกลับขึ้นมาก็มืดพอดี”
เขนเม้มปากเมื่อได้ยินเช่นนั้น และเหลือบมองดูเธออย่างครุ่นคิด
ขณะที่ภาสันต์ออกความเห็นว่า
“ผมว่าพี่เขนต้องเข้าไปส่งหนูดินที่ในเมืองแล้วละ”
“ฉันงั้นหรือ”
เห็นหนุ่มเคราครึ้มโรคจิตหันไปเลิกคิ้วแปลกใจใส่หนุ่มบอยแบนด์
เกาหลี แล้วทั้งคู่ก็ถกเถียงกันราวกับเธอไม่ได้อยู่ในห้องนั้น
“ก็...ผม...ผมเพิ่งไปท�าเลซิกมา พี่ก็รู้ว่าเวลาขับรถกลางคืนมันจะเห็น
ภาพซ้อนกันนิดๆ”
เขนเงียบไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น หญิงสาวเลยกล่าวขึ้นด้วยน�้าเสียงเกรง
อกเกรงใจว่า
“เอ่อ...ถ้าพวกคุณไม่สะดวก ฉัน...ฉันหาทางกลับเองก็ได้จ้ะ”
“ไม่ได้หรอก รถสองแถวที่เข้ามารับคนตามหมู่บ้าน วิ่งแค่วันละสอง
เที่ยวเท่านั้น แล้วเที่ยวสุดท้ายก็ผ่านไปตั้งครึ่งชั่วโมงแล้วด้วย และพี่เขน
ไม่ยอมให้รถคนแปลกหน้าเข้ามาในไร่นี่เด็ดขาด ถ้าเขาไม่ยอมไปส่งหนูดิน
หนูดินก็คงต้องค้างที่นี่แล้วลงไปเอาเสื้อผ้าข้าวของที่โรงแรมพรุ่งนี้แล้วละ”
ค�าตอบของหนุ่มบอยแบนด์ท�าให้หญิงสาวถึงกับพูดไม่ออก เธอไม่
อยากค้างคืนที่นี่อย่างตกกระไดพลอยโจน พอๆ กับไม่ต้องการนั่งรถไปกับ
เขนสองต่อสองนั่นแหละ
ก็ใครเล่าจะอยากไปไหนมาไหนกับผู้ชายที่มีหน้าตาเหมือนโจรฆ่า
ข่มขืนชิงทรัพย์แบบนี้!
ในที่สุดเขนเลยเป็นฝ่ายพูดขึ้นว่า
“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะให้เวลาเธอเก็บของสักสองชั่วโมงก็แล้วกัน”
