Page 25 - พระจันทร์ซ่อนหา
P. 25
อุ ม า ริ ก า ร์ l 31
ว่า
“ผมว่าที่หนูดินรู้จักทัมเบลินาน่ะไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกครับ เพราะ
ในประวัตินี่บอกว่าเธอท�าหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงเด็กให้ลูกเจ้านายคนแรกอยู่ตั้ง
ปีกว่า” แล้วปลายนิ้วของคนพูดก็เคาะเบาๆ ลงบนใบประวัติของเธอ
เมื่อมีคนช่วยหาทางออกให้ คนที่เกือบจนมุมก็รีบเสริมขึ้นว่า
“ใช่จ้ะ ใช่ ฉันต้องเล่านิทานให้น้องฟังทุกคืนเลยพลอยรู้จักเจ้าหญิง
หัวแม่มือไปด้วย” พูดพร้อมนึกต�าหนิตัวเองที่เผลอลืมประวัติช่วงนี้ไปได้
อย่างไร จากนั้นก็พยายามฉีกยิ้มประจบนายเคราครึ้มอีกครั้ง เพราะเห็น
ฝ่ายนั้นยังไม่ยอมคลายปมตรงหว่างคิ้วออกง่ายๆ “เห็นไหมจ๊ะว่าฉันท�างาน
บ้านได้ทุกอย่าง ทั้งกวาดบ้าน ถูบ้าน ขัดห้องน�้า ล้างจาน ซักผ้า รีดผ้า แล้ว
ยังเลี้ยงเด็กได้ด้วย ถ้าพวกคุณจ้างฉัน รับรองว่าคุ้มยิ่งกว่าคุ้มอีกนะจ๊ะ”
พูดจบก็เห็นเขนเอียงหน้าเข้าหาภาสันต์ ทั้งคู่ปรึกษากันเบาๆ จนจับใจ
ความแทบไม่ได้ เธอเลยหลุบเปลือกตาลงต�่า กระดิกปลายนิ้วไปมาเป็นการ
ฆ่าเวลา พวกเขาปรึกษากันอยู่นานห้านาทีเห็นจะได้ แต่เป็นห้านาทีที่ยาวนาน
ราวชั่วกัลป์ส�าหรับเธอ
ก�าลังจะบีบข้อนิ้วเพื่อคลายความเมื่อยขบอยู่แล้ว ตอนที่เสียงของ
เขนดังแทรกความเงียบขึ้น
“ตกลงว่า เธอจะได้ท�างานที่นี่หกเดือนและห้ามลาออกก่อน ไม่อย่าง
นั้นเธอจะต้องเสียค่าปรับ เข้าใจไหม”
“เข้าใจจ้ะ”
ตอบแล้วก็รีบยกมืออุดปากก่อนจะส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความ
ดีใจ ถ้าเทียบความรู้สึกของเธอในตอนนี้ก็คงเปรียบได้กับดอกไม้ไฟดวงโต
เพราะความปรีดานั้นสว่างไสวโชติช่วงอยู่ชั่ววูบก็จางลง เมื่อคนตรงหน้า
ตบท้ายด้วยประโยคที่ว่า
“และเธอได้งานในต�าแหน่งแม่ครัว”
แน่ใจเกินร้อยว่าเธอไม่ได้พูดค�าว่าท�ากับข้าวออกไปแม้แต่นิดเดียว
