Page 28 - พระจันทร์ซ่อนหา
P. 28
34 l พ ร ะ จั น ท ร์ ซ่ อ น ห า
“แต่ถ้าบอกว่าสิบห้าก็น่าเชื่อ”
เคยมีคนบอกว่าเธอหน้าตาเด็กกว่าอายุมาก แต่หญิงสาวไม่เคยโดน
ลดอายุไปถึงสิบห้าสักที
มิหน�าซ�้ายังไม่แน่ใจว่าคนพูดหมายถึงหน้าตาหรือทรวดทรงองค์เอว
ของเธอกันแน่ เพราะสายตาคมคู่นั้นวนเวียนกลับมาที่บริเวณทรวงอกเธอ
คล้ายมองประเมินอีกครั้ง เป็นโชคดีของเขนที่ภาสันต์ตั้งค�าถามขึ้นเสียก่อน
ท�าให้ชายหนุ่มรอดพ้นจากถูกท�าร้ายไปได้อย่างเฉียดฉิว เพราะเธอถือคติที่
ว่า...
โดนหาว่าหน้าเด็ก ยังไม่เจ็บเท่านมเล็ก!
“วันนี้หนูดินเอาเสื้อผ้าข้าวของติดตัวมาด้วยหรือเปล่า”
“เปล่าจ้ะ ฉันทิ้งไว้ที่โรงแรม...” เธอจ�าใจบอกชื่อโรงแรมเล็กๆ ในตัว
อ�าเภอที่เช่าพักเมื่อคืนนี้ออกไปอย่างเสียไม่ได้ “เพราะไม่รู้ว่าพวกคุณจะรับ
ฉันเข้าท�างานเลยหรือเปล่า”
“แล้วนี่หนูดินมาที่ไร่นี่ได้ยังไง” ภาสันต์เอ่ยถามอย่างมีน�้าใจ
“ฉัน...เอ่อ...ฉันมากับรถของทางไร่ที่เข้าไปรับคนมาสัมภาษณ์จากใน
อ�าเภอน่ะจ้ะ”
“งั้นเดี๋ยวเธอก็คอยกลับไปกับรถเขาก็แล้วกัน”
เขนสรุป แล้วท�าท่าจะลุกไปจากห้องนั้นเพราะหมดธุระของเขาแล้ว
แต่ภาสันต์กลับร้องท้วงขึ้นทันควัน
“เห็นจะไม่ได้หรอกครับพี่เขน ผมเพิ่งเห็นรถของเราออกไปส่งคนที่มา
สัมภาษณ์เมื่อครู่นี้เอง”
“อ้าว! ท�าไมเป็นอย่างนั้นล่ะ” เขนอุทาน ท่าทางเขาดูหัวเสียหน่อยๆ
ขณะที่ภาสันต์รีบกล่าวต่อ
“สงสัยลุงเชิดคนขับแกไม่นึกว่าจะมีหนูดินตกค้างอยู่อีกคนน่ะสิครับ”
“อุบ๊ะ! จะไม่นึกได้ยังไง หรือแกไม่ได้นับว่าตอนไปรับคนมาสัมภาษณ์
มีกี่คน ตอนจะออกไปส่ง ก็ต้องมีคนติดรถออกไปเท่าเดิมสิ”
