Page 27 - พระจันทร์ซ่อนหา
P. 27
อุ ม า ริ ก า ร์ l 33
“พรุ่งนี้นะจ๊ะ”
เธอเออออตาม แต่กลับรู้สึกมวนช่องท้องอย่างประหลาด ทั้งมือไม้
ยังเย็นเฉียบจนน่าใจหาย ในสมองมีแต่ค�าค�านี้ดังกึกก้องอยู่
แม่-ครัว!
หญิงสาวไม่รู้ว่าเธอนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นนานกี่วินาที มารู้สึกตัวอีกทีก็
ตอนได้ยินเสียงขาเก้าอี้ครูดพื้นดัง และคนตรงหน้าผุดลุก มือทั้งสองข้าง
ของเขาวางลงบนโต๊ะ ส่วนใบหน้ารกครึ้มก็ชะโงกเข้ามาใกล้ พร้อมกับมอง
เธออย่างค้นคว้าจนคนถูกมองเผลอตัวผงะไปทางด้านหลังเกือบจะทันที รีบ
ส่งยิ้มแหยให้เขาแทบไม่ทัน แต่รอยยิ้มของเธอคงบิดเบี้ยวเหยเกน่าขัน คน
ตรงหน้าเลยเลิกคิ้วน้อยๆ แล้วถามด้วยน�้าเสียงอ่อนลงกว่าเดิม
“แล้วนั่นเป็นอะไร ท�าไมเธอถึงได้หน้าซีดแบบนั้น”
“ฉันเอ่อ...ฉัน...” เธอยกมือลูบหน้าด้วยความตกใจ ก่อนยิ้มแหยให้
อีกฝ่ายแล้วตอบออกไปว่า “ฉันดีใจน่ะจ้ะ เวลาดีใจฉันจะหน้าซีดแบบนี้แหละ
จ้ะ”
“งั้นวันนี้เธอคงดีใจมากเป็นพิเศษ เพราะหน้าเธอน่ะซีดยิ่งกว่า
กระดาษเสียอีก”
“จ้ะ ฉันดีใจมากเลย” เธอกัดฟันรับค�า ขณะที่อีกฝ่ายมองมาด้วย
สายตาเหมือนจะรู้ทัน
“หวังว่าเธอคงจะไม่ดีใจแบบนี้ทุกวันนะ เพราะไม่มีใครที่นี่อยากได้
แม่ครัวที่มีหน้าตาท่าทางเหมือนเด็กมัธยมที่พร้อมจะเป็นลมได้ทุกเมื่อ”
คนที่โดนหาว่าเป็นเด็กมัธยมมองคนว่าอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง มิหน�าซ�้า
ยังไม่รู้จะปลาบปลื้มหรือวิตกดีตอนได้ยินเสียงนุ่มของภาสันต์ถามว่า
“ว่าแต่...หนูดินอายุเกินยี่สิบแล้วแน่หรือ”
“แน่จ้ะ ฉันอายุยี่สิบห้าแล้ว”
นี่เป็นสิ่งเดียวที่เธอไม่ได้โกหก แต่เหมือนทั้งสองจะไม่ยอมเชื่อนัก
เพราะเขนมองเธอกวาดไปทั่วตัวอย่างไม่เกรงใจ และบอกหน้าตาเฉยว่า
