Page 26 - ภาษาไทย ม.ปลาย

26 | ห น า

ข. ความจริงใจและบริสุทธิ์ใจ ผูพูดตองมีความจริงใจในการพูดดวยการแสดงออกทางสีหนา
แววตา อากัปกิริยา น้ําเสียงและคําพูดใหตรงกับความรูสึกที่มีอยูในจิตใจอยางแทจริง ไมเสแสรงแกลง

ทํา พูดดวยความบริสุทธิ์ใจ คือการพูดดวยความปรารถนาดีที่จะใหเกิดผลดีตอผูฟง ไมพูดเพื่อใหเขาเกิด

ความเดือดรอนเสียหาย ในการพูดควรพิจารณาถึงผลดี ผลเสีย กาลเทศะ อะไรควรพูด อะไรไมควรพูด

เปนสิ่งสําคัญ

เรื่องที่ 2 ลักษณะการพูดที่ดี

การพูด

การพูดเปนการสื่อสารอีกประเภทหนึ่งที่ใชกันอยูในชีวิตประจําวัน ในการพูดควรตระหนักถึง

วัฒนธรรมในการใชภาษา คือตองเปนผูมีมารยาทในการพูด มีคุณธรรมในการพูดและปฏิบัติตาม
ลักษณะการพูดที่ดี จึงจะสื่อกับผูฟงไดตามที่ตองการ

การพูดของแตละบุคคลในแตละครั้งจะดีหรือไมดีอยางไรนั้น เรามีเกณฑที่จะพิจารณาได ถาเป

นการพูดที่ดีจะมีลักษณะดังตอไปนี้
1. ตองมีเนื้อหาดี เนื้อหาก็จะตองเปนเรื่องเกี่ยวกับสุขภาพอนามัย เนื้อหาที่ดีตองตรงตามจุดมุ

งหมายของผูพูด ผูพูดมีจุดมุงหมายการพูดเพื่ออะไร เพื่อความรู ความคิด เพื่อความบันเทิง เพื่อจูงใจโน

มนาวใจ เนื้อหาจะตองตรงตามเจตนารมณของผูพูดและเนื้อหานั้นตองมีความยากงายเหมาะกับผูฟง มี

การลําดับเหตุการณ ความคิดที่ดีมีระเบียบไมวกวน จึงจะเรียกวามีเนื้อหาดี
2. ตองมีวิธีการถายทอดดี ผูพูดจะตองมีวิธีการถายทอดความรูความคิดหรือสิ่งที่ตองการถา

ยทอดใหผูฟงเขาใจงายเกิดความเชื่อถือ และประทับใจ ผูพูดตองมีศิลปะในการใชถอยคําภาษาและการใช

น้ําเสียง มีการแสดงกิริยาทาทางประกอบในการแสดงออกทางสีหนา แววตาไดอยางสอดคลองเหมาะสม

การพูดจึงจะเกิดประสิทธิผล
3. มีบุคลิกภาพดี ผูพูดจะตองแสดงออกทางกายและทางใจไดเหมาะสมกับโอกาสของการพูด

อันประกอบดวย รูปรางหนาตา ซึ่งเราไมสามารถที่จะปรับเปลี่ยนอะไรไดมากนัก แตก็ตองทําใหดูดี

ที่สุด การแตงกายและกริยาทาทาง ในสวนนี้เราสามารถที่จะสรางภาพใหดีไดไมยาก จึงเปนสวนที่จะช
วยในการสรางบุคลิกภาพที่ดีไดมาก สวนทางจิตใจนั้นเราตองสรางความเชื่อมั่นในตัวเองใหสูง มีความ

จริงใจและมีความคิดริเริ่ม ผูพูดที่มีบุคลิกภาพที่ดี จึงดึงดูดใจใหผูฟงเชื่อมั่น ศรัทธาและประทับใจไดงาย

การสรางบุคลิกภาพที่ดีเปนคุณลักษณะสําคัญอยางหนึ่งของการพูด
การพูดที่ใชสื่อสารในชีวิตประจําวันนั้นมีลักษณะแตกตางกัน ทั้งนี้ขึ้นอยูกับโอกาสสถานที่

กาลเทศะและบุคคลที่เราพูด ถาพูดเปนทางการ เชน การพูดในที่ประชุม สัมมนา การพูดรายงานความก

าวหนาของการปฏิบัติงานใหผูบังคับบัญชาทราบ ผูพูดยอมตองใชภาษาลักษณะหนึ่ง แตในโอกาสที่ไม