Page 31 - ภาษาไทย ม.ปลาย

ห น า | 31

4. ใหผูเรียนเรียงกันออกมาเลาเหตุการณใดก็ไดหนาหองและใหผูฟงวิจารณในหัวขอเนื้อหา
วิธีการถายทอด และบุคลิกภาพของผูพูดวาเขาหลักเกณฑในการเปนนักพูดที่ดีหรือไม

การสนทนา

การสนทนา หมายถึง การพูดระหวางบุคคลตั้งแต 2 คน ขึ้นไป ผลัดกันพูดและผลัดกันฟง การ
สนทนามีหลายลักษณะ อาจจะเปนลักษณะที่ไมเปนแบบแผนคุยตามสบายไมจํากัดเรื่องที่สนทนา เชน

การสนทนาในครอบครัว การสนทนากันในเพื่อนผูเรียนที่รูจักสนิทสนมกัน เปนตน แตในการสนทนา

บางครั้งเปนการสนทนาที่มีแบบแผน ซึ่งตองมีการตระเตรียมลวงหนา สวนใหญจะเปนการสนทนาเชิง
วิชาการ แตในที่นี้จะพูดถึงการสนทนาที่ไมเปนแบบแผน คือการสนทนากับบุคคลที่รูจักคุนเคย และ

บุคคลแรกรูจัก การสื่อสารลักษณะนี้มีความสําคัญและเราไดใชเปนประจํายิ่งในครอบครัวในที่ทํางาน

ในสถานศึกษาหรือในกลุมของผูเรียน ถามีการสนทนากันดวยดี ก็จะนําความสัมพันธฉันพี่นอง ฉันมิตร
มาให กระทําสิ่งใดก็ราบรื่น เกิดความสามัคคีและนําความสุขมาใหแตในทางตรงขามถาการสนทนาไม

เปนไปดวยดี ก็ยอมกอใหเกิดการแตกราว ขาดสามัคคี มีแตความสับสนวุนวาย การสนทนาระหวาง

บุคคลที่รูจักคุนเคยมีสิ่งสําคัญที่ตองนึกถึงอยู 2 เรื่อง คือ เรื่องที่สนทนาและคุณสมบัติของผูรวมสนทนา
ก. เรื่องที่สนทนา

เรื่องที่นํามาสนทนา จะทําใหการสนทนาดําเนินไปดวยดีมีผลดีตอทั้งสองฝายนั้น ควรมี

ลักษณะดังนี้

1. ควรเปนเรื่องที่ทั้งสองฝายมีความรูและความสนใจรวมกันหรือตรงกัน
2. ควรเปนขาวหรือเหตุการณที่เกิดขึ้นในชวงเวลานั้น ๆ เชนเปนขาวในหนังสือรายวัน

ภาวะเศรษฐกิจ ปญหาการครองชีพ เหตุการณทางการเมืองในขณะนั้น เปนตน

3. ควรเปนเรื่องที่เหมาะกับโอกาส กาลเทศะ และเหตุการณ เชน ถาเปนการสนทนางาน

มงคลก็ควรพูดแตสิ่งที่เปนมงคลเปนสิ่งดีงาม ไมพูดในสิ่งที่ไมเปนมงคล หรือเรื่องรายในขณะเดียวกันถ
าเปนงานที่เศราโศกกลับไปพูดเรื่องสนุกสนานก็ไมสมควร

4. ควรเปนเรื่องที่ไมสรางความวิตกกังวล ความเครียดใหกับคูสนทนา ควรเปนเรื่องที่ทําให

เกิดความพอใจความสบายใจหรือความสนุกสนาน

เรื่องที่ควรงดเวนที่จะนํามาสนทนาไดแก

1. เรื่องสวนตัวของตนเองและเรื่องที่คูสนทนาไมมีสวนเกี่ยวของดวย
2. เรื่องที่เปนการนินทาผูอื่น เรื่องที่ไมเปนสาระแกนสาร

3. คุยโวโออวดความสามารถของตนเอง