Page 27 - ภาษาไทย ม.ปลาย
P. 27

ห น า  | 27



               เปนทางการเชน  การพูดในวงสนทนาของเพื่อนที่สนิทสนมกัน การพูดใหคําปรึกษาของครู กศน. กับผู
               เรียน ผูนําหมูบานชี้แจงรายละเอียดของการประชุมใหคนในชุมชนทราบ  ก็ยอมจะใชภาษาอีกอยางหนึ่ง

               หรือถาเราพูดกับบุคคลที่รูจักคุนเคยกันมาเปนอยางดีก็ใชภาษาพูดลักษณะหนึ่ง  แตถาพูดกับบุคคลที่เรา

               เพิ่งรูจักยังไมคุนเคยก็จะใชภาษาอีกลักษณะหนึ่ง

                       การพูดที่ดี อาจแบงไดเปน 3 ลักษณะคือ
                       1.  การพูดแบบเปนทางการ  เปนการพูดที่ผูพูดจะตองระมัดระวังในเรื่องของรูปแบบ วิธีการ

               ความถูกตองเหมาะสมของการใชถอยคํา  การพูดลักษณะนี้จะใชในโอกาสที่เปนพิธีการ  มีรูปแบบวิธีการ

               และขั้นตอนในการพูดเปนการพูดในที่ประชุมที่มีระเบียบวาระ  การกลาวตอนรับ  การกลาวตอบ  การกล
               าวอวยพร  การกลาวใหโอวาท  การแสดงปาฐกถา เปนตน

                       2.  การพูดแบบกึ่งทางการ    เปนการพูดที่ผูพูดตองพิถีพิถันในการใชถอยคํานอยลง

               กวาลักษณะการพูดแบบเปนทางการ  จะใชในการสนทนาพูดคุยกันระหวางผูที่ยังไมคุนเคยสนิทสนมกัน
               มากนัก  หรือในกลุมของบุคคลตางเพศ  ตางวัยกัน  การพูดในที่ชุมชนก็จะมีการใชการพูดในลักษณะนี้ด

               วย เชน การแนะนําบุคคลในที่ประชุม การพูดอภิปราย การแนะนําวิทยากรบุคคลสําคัญเหลานี้ เปนตน

                       3.  การพูดแบบไมเปนทางการ เปนการพูดที่ใชสื่อสารกับผูที่เราสนิทสนมคุนเคยกันมากๆ  เชน

               การพูดคุยกันของสมาชิกในครอบครัว การพูดกันในกลุมของเพื่อนสนิท หรือพูดกับกลุมคนที่เปนกันเอง
               การพูดในลักษณะนี้จะใชกันมากในชีวิตประจําวัน



               เรื่องที่ 3  การพูดในโอกาสตางๆ


                       การพูดระหวางบุคคล


                       การพูดระหวางบุคคลเปนการพูดที่ไมเปนทางการ  ทั้งผูพูดและผูฟงมักไมไดมีการเตรียมตัวลวง

               หนา  ไมมีการกําหนดเวลาและสถานที่ไมมีขอบเขตเนื้อหาแนนอน  ซึ่งเปนการพูดที่ใชมากที่สุด  ผูเรียน
               จะตองฝกฝนและใชไดทันทีเมื่อจําเปนตองใช  การพูดระหวางบุคคลพอจะแยกไดดังนี้

                       การพูดทักทายปราศรัย  ตามปกติคนไทยเราเปนคนมีน้ําใจชอบชวยเหลือเกื้อกูลผูอื่นอยูเสมอ มี

               หนาตายิ้มแยมแจมใส  รูจักโอภาปราศรัย  เมื่อพบใครจะเปนคนที่รูจักกันมากอนหรือคนแปลกหนาก็จะ
               ทักทายดวยการยิ้มหรือใชอวัจนภาษา  คือกิริยาอาการทักทายกอน    ซึ่งเปนเอกลักษณของคนไทยที่ควร

               รักษาไวเพราะเปนที่ประทับใจของผูพบเห็นทั้งคนไทยดวยกันและชาวตางประเทศ

                       การทักทายปราศรัยควรปฏิบัติดังนี้
                       1.  ยิ้มแยมแจมใสความรูสึกยินดีที่ไดพบกับผูที่เราทักทาย
   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32