Page 92 - บางบอนแดนดนถนนาร_Classical

85

อุทยานประวัติศาสตร พระนครศรีอยุธยา

3. การวิเคราะห และตีความขอมูลทางประวัติศาสตร เมื่อผูศึกษาไดรวบรวมขอมูลที่

เกี่ยวของกับประเด็นศึกษาแลว ผูศึกษาตองไตสวนหลักฐานแตละชิ้น เพื่อใหไดขอเท็จจริงที่นาเชื่อถือ

และไดรับการยอมรับมากที่สุด ดวยการประเมินภายนอกและประเมินภายใน

การประเมินภายนอก หมายถึง การประเมินผูบันทึกหลักฐานและตัวหลักฐาน เนื่องจาก

หลักฐานมีหลายประเภท และหลายลักษณะ เชน หลักฐานชั้นตน หรือหลักฐานปฐมภูมิ ซึ่งเปนหลักฐาน

ที่เกิดขึ้นรวมสมัยกับหลักฐานนั้น หรือเกิดจากบุคคลที่มีความเกี่ยวของกับเหตุการณนั้นๆ และหลักฐาน

ชั้นรองหรือหลักฐานทุติยภูมิ ซึ่งเปนหลักฐานที่เกิดขึ้นภายหลังเหตุการณ หรือเกิดจากบุคคลที่ไมมีสวน

รวมกับเหตุการณแตไดไปศึกษาคนควารวบรวมขึ้นภายหลัง นอกจากนี้ยังมีหลักฐานโบราณคดี เชน โครง

กระดูก เครื่องมือเครื่องใชของมนุษยโบราณ ศิลาจารึก วรรณกรรมโบราณ ซึ่งจําเปนตองอาศัย

ผูเชี่ยวชาญ เชน นักโบราณคดี นักภาษาศาสตร เปนผูวิเคราะหและประเมินหลักฐานดังกลาว ตัวอยาง

เชน

ตัวอยางที่ 1 การประเมินผูบันทึกหลักฐาน คือ การสืบคนวาผูจัดทําหลักฐานคือใคร

ขณะที่ทําหลักฐานนั้น มีสถานะใด มีความเกี่ยวของกับเหตุการณนั้นหรือไม มีจุดมุงหมายอยางไรจึงจัดทํา

หลักฐานขึ้น มีความรูความสามารถเรื่องนั้นแคไหน ผูจัดทํามีเจตนาปกปองผลประโยชนหรือมีอคติกับ

เรื่องนั้นหรือไม