Page 289 - analysinew
P. 289

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 - Όρια - Συνέχεια Συνάρτησης
                                                                                                        289


                      χουν α,β    Α με α<β τέτοια, ώστε f(α)<0 και f(β)>0

                      (όμοια αν α>β και f(α)>0 και f(β)<0)
                      Έτσι

                      ● η f συνεχής στο [α, β] Α
                      ● f(α) f(β)<0
                      Από θεώρημα Bolzano θα υπάρχει τουλάχιστον ένα
                      χ 0  (α, β)  Α με f(χ 0)=0 που είναι άτοπο αφού f(x)                0 για
                      κάθε χ    Α  .

                   ● Μια συνεχής συνάρτηση δ ι α τ η ρ ε ί   π ρ ό σ η μ ο  μεταξύ
                      δύο διαδοχικών ριζών της.
                      ΑΠΟΔΕΙΞΗ

                      Έστω χ 1, χ 2 με χ 1<χ 2, δύο
                      διαδοχικές ρίζες της f

                      οπότ ε
                      f(χ 1)=f( χ  2)=0 και f(x)      0
                      για κάθε χ    (χ 1,χ 2)
                      Αν η f έχει ρίζα, έστω ρ,
                      στο (χ 1, χ 2) τότε
                      f(ρ)=0 που είναι άτοπο,

                      αφού f(x)     0

                      Σ υ ν έ π ε ι α
                      Μία   συνεχής συνάρτηση
                      δ ι α τ η ρ ε ί   π ρ ό σ η μ ο
                      σε καθένα από τα διασ τ ή-
                      ματα που οι διαδοχικές ρί-
                      ζες της χωρίζουν το πεδίο ορισμ ο ύ της.

                   ● E ύ ρ ε σ η   π ρ ο σ ή μ ο υ  σ υ ν ά ρ τ η σ η ς
                      ● Β  ρ ίσκουμε όλες τις ρίζες της συνάρτησης στο πεδίο ορι-

                         σμού της
                         Οι ρίζες αυτές χωρίζουν το πεδίο ορισμού σε διασ τ ήματα
                         (ένα παραπάν ω      α π ό  το πλήθος των ριζών )
                      ● Από καθένα α π ό  τα παραπάνω διασ τ ήμ α τα, επιλέγουμε κα-
                         τάλληλο αριθμό α i
                      ● Β  ρ ίσκουμε τα f(α i)
                      ● Το πρόσημο του f(α i) στο αντίστοιχο διάστημα είναι και το

                         π ρ όσημο της συνάρτησης f στο διάστημα αυτό, αφού η
                         συνάρτηση διατηρεί π ρ όσημο σε καθένα από τα δ ι ασ τ ήματα



                                               Τακης Τσακαλακος   Κερκυρα   2017
   284   285   286   287   288   289   290   291   292   293   294