Page 10 - 09_กฎหมายอนทเกยวของกบการปฏบตหนาท_Neat

๓

º··Õè ñ

ÊÔ·¸ÔáÅÐàÊÃÕÀÒ¾μÒÁÃÑ°¸ÃÃÁ¹ÙÞ

ÊÔ·¸ÔáÅÐàÊÃÕÀÒ¾μÒÁÃÑ°¸ÃÃÁ¹ÙÞ

ในอดีตเปนเวลานานหลายศตวรรษที่มนุษยพยายามหาคําตอบที่วามนุษยทุกคนควรมีสิทธิ
ประเภทหนึ่งอันเปนสิทธิประจําตัว ไมสามารถโอนใหแกกันได และไมอาจถูกทําลายลงไดโดยอํานาจ
ใด ๆ ขณะเดียวกันก็ไดมีการตอสูดิ้นรนเพื่อใหไดมาซึ่งสิทธิเชนวานั้นตลอดมาระหวางผูใตปกครอง

และผูมีอํานาจปกครอง ดังนั้น จึงเกิดแนวความคิดในเรื่องของ “กฎหมายธรรมชาติ (Natural law)
และสิทธิตามธรรมชาติ (Natural Rights)” เพื่อจํากัดอํานาจของรัฐ เนื่องจากผูใชอํานาจปกครอง

และผูอยูใตปกครองมักมีความขัดแยงกันอยูเสมอ เนื่องจากผูอยูใตอํานาจปกครองของรัฐพยายาม
ดิ้นรนที่จะมีสิทธิเสรีภาพใหมากที่สุดเทาที่จะมีได แตในขณะเดียวกัน ผูมีอํานาจปกครองรัฐก็มีแนวโนม
ที่จะใชอํานาจอยางเต็มที่เสมอ

กฎหมายธรรมชาติ (natural law หรือ jus naturale) หมายถึง กฎเกณฑทั่วไปที่เปน
สากลไมเปลี่ยนแปลงและไมถูกจํากัดดวยเวลาและสถานที่โดยมนุษยทุกคนสามารถรับรูกฎเกณฑนั้น

ไดจากสามัญสํานึกของตนเอง มิไดเกิดจากการบัญญัติจากฝายบานเมือง ตลอดจนมีสภาพบังคับและ
ผูกพันมนุษยทุกคนเปนการทั่วไป กลาวคือ กอใหเกิดหนาที่ตองปฏิบัติตามไมวาจะอยู ณ ที่ใดหรือเวลาใด
นอกจากนี้กฎเกณฑดังกลาวยอมมีคาบังคับที่เหนือกวากฎหมายที่มนุษยบัญญัติขึ้น ดังนั้นกฎหมาย

บานเมืองจะขัดกับกฎหมายธรรมชาติมิได ดังนั้นนักนิติศาสตรที่ยึดมั่นในแนวคิดสํานักกฎหมายธรรมชาติ
จึงเห็นวากฎหมายบานเมืองที่ขัดกับกฎหมายธรรมชาติจะสิ้นผลไปหรือใชบังคับไมได

สวนสิทธิธรรมชาติ (natural rights) หมายถึง ประโยชนหรือความชอบธรรมที่ติดตัวมนุษย
มาแตกําเนิดซึ่งไมอาจโอนใหแกกันและไมอาจถูกลวงละเมิดดวยอํานาจใดๆ มนุษยสามารถรับรูสิทธิ
ดังกลาวมีอะไรบางดวยเพราะมนุษยมีเหตุผลจึงสามารถเขาถึง “เหตุผลตามธรรมชาติ” วาสิ่งใดผิด

สิ่งใดถูกและสิ่งใดที่เขามีความชอบธรรมที่พึงไดรับไมตองมีผูใดบอกกลาว แตเกิดจากสามัญสํานึก
โดยความชอบธรรมดังกลาวตั้งอยูบนหลักความตองการขั้นพื้นฐานของมนุษยไมวาจะเปนความตองการ

ทางกายภาพหรือทางจิตใจเพื่อเปนหลักประกันความมั่นคงและความปลอดภัยใหเขาสามารถดํารงตน
อยูไดในสภาพแวดลอมสมควรกับศักดิ์ศรีและเกียรติภูมิแหงความเปนคน
ทั้งนี้ความตองการทางกายภาพที่มนุษยตองการการรับรองและคุมครอง ไดแก ความมั่นคง

ความปลอดภัยในชีวิต รางกาย และทรัพยสิน เปนตน สวนความตองการทางจิตใจของมนุษย ไดแก
การเขาสังคมและการรวมตัวในกลุมของตน เปนตน ดังนั้นแนวคิดสิทธิมนุษยชนมีจุดเริ่มตนมาจาก

“สิทธิธรรมชาติ” โดยสาระสําคัญของแนวคิดดังกลาวมีวามนุษยทั้งหลายเกิดมาเทาเทียมกัน มนุษย
มีสิทธิบางประการที่ติดตัวมาแตกําเนิดจนกระทั่งถึงแกความตาย สิทธิดังกลาว ไดแก สิทธิในชีวิต
เสรีภาพในรางกาย และความเสมอภาคซึ่งเปนสิทธิที่มิอาจโอนใหแกกันไดและผูใดจะลวงละเมิดมิได

หากมีการลวงละเมิดก็กอใหเกิดอันตรายหรือกระทบกระเทือนตอความเปนคนได