Page 169 - กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา
P. 169

๑๖๒




               ¢ŒÍÊѧà¡μ
                       อยางไรก็ตามในกรณีซึ่งมีกฎหมายอื่นบัญญัติใหคนในเวลากลางคืนไดเปนพิเศษ ก็เปนเรื่องของกฎหมายพิเศษที่
               กําหนดใหอํานาจ á¡‹¾¹Ñ¡§Ò¹à¨ŒÒ˹ŒÒ·Õèตามกฎหมายนั้นๆ ที่จะทําการคนในเวลากลางคืนได แตตอง໚¹ä»μÒÁà§×è͹ä¢
               ¢Í§¡®ËÁÒ¾ÔàÈɹÑ鹿



                             (ó) ¡Ò䌹à¾×èͨѺ¼ÙŒ´ØÃŒÒÂËÃ×ͼٌÌÒÂสํา¤ÑÞ
                                  จากคําสั่งสํานักงานตํารวจแหงชาติที่ ๔๑๙/๒๕๕๖ ลงวันที่ ๑ กรกฎาคม ๒๕๕๖

              เกี่ยวกับการคน ขอ ๒.๒ (๓) ไดใหความหมายของผูดุราย และผูรายสําคัญ ดังนี้
                                  ¼ÙŒ´ØÃŒÒ หมายถึง ผูที่กระทําอยางโหดเหี้ยม และหมายความรวมถึงบุคคลที่ยัง
              ไมใชผูกระทําความผิด เชน คนที่มีจิตไมปกติเคยทํารายผูอื่นมากอน คนบาหรือคนเปนโรคจิต ควบคุม

              อารมณหรือพฤติการณตนเองไมไดอาจเกิดอันตรายตอชีวิต และทรัพยสินของตนเองหรือผูอื่น เปนตน
                                  ¼ÙŒÃŒÒÂสํา¤ÑÞ หมายถึง ผูกระทําผิดในคดีที่มีลักษณะรายแรง เชน คดีฆาคนตาย
              โดยเจตนาหรือปลนทรัพย หรือเปนผูกระทําผิดติดนิสัยจนมีชื่อเสียงเปนที่หวาดกลัวแกประชาชนทั่วไป

              หรือเปนที่ตองการตัวของทางราชการ หรือมีหมายจับหลายคดี เปนตน
                                  อยางไรก็ตาม ในการคนเพื่อจับกุมผูดุราย หรือผูรายรายสําคัญ ตามมาตรา

              ๙๖ (๓) นั้น ตามขอบังคับประธานศาลฎีกาวาดวยหลักเกณฑและวิธีการเกี่ยวกับการออกคําสั่ง
              หรือหมายอาญา พ.ศ.๒๕๔๘ ไดวางหลักเกณฑ ดังนี้
                                  (๑) กําหนดใหเจาพนักงานตํารวจยศตั้งแตชั้น¾Ñ¹ตําÃǨàÍ¡ขึ้นไปเปนผูรองขอ
              ใหศาลอนุญาตพิเศษใหออกหมายคนเพื่อจับผูดุรายหรือผูรายสําคัญในเวลากลางคืน กรณีที่ผูรองขอ

              เปนพนักงานฝายปกครองหรือเจาพนักงานอื่น ผูนั้นตองดํารงตําแหนงตั้งแตระดับชํานาญการพิเศษ
              ขึ้นไป
                                  (๒) ในคํารองนั้น จะตองàʹ;ÂÒ¹ËÅÑ¡°Ò¹·Õ蹋Òàª×èÍNjҼٌ¹Ñé¹à»š¹¼ÙŒ´ØÃŒÒÂ

              ËÃ×Í໚¹¼ÙŒÃŒÒÂสํา¤ÑÞ นอกจากนี้ ตองมีàËμØจํา໚¹à˧´‹Ç¹ที่ตองทําในเวลากลางคืน มิฉะนั้น ผูนั้น
              จะหลบหนีหรือกอใหเกิดอันตรายอยางรายแรง
                                  (๓) ผูมีอํานาจเปนËÑÇ˹ŒÒ仨Ѵ¡ÒÃμÒÁËÁÒ¤Œ¹ กรณีเปนเจาพนักงานตํารวจ

              ตองเปน¹ÒÂตําÃǨÂȾѹตําÃǨμÃÕขึ้นไป กรณีเปนพนักงานฝายปกครองหรือเจาพนักงานอื่น ผูนั้น

              ตองดํารงตําแหนงตั้งแตระดับชํานาญการขึ้นไป  (ขอบังคับประธานศาลฎีกา ขอ ๑๕)


                          ö.ô.ò ¢ŒÍจํา¡Ñ´ã¹àÃ×èͧʶҹ·Õè·Õè¨Ðทํา¡Ò䌹
                                  นอกจากจะมีขอจํากัดในเรื่องการคนในที่รโหฐานดังที่กลาวมาแลวขางตน
              ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๙๑ ใหนําบทบัญญัติในมาตรา ๘๑/๑ มาบังคับ

              ในเรื่องคนโดยอนุโลม กลาวคือ ʶҹ·Õè·ÕèËŒÒÁÁÔãËŒÁÕ¡Ò䌹 äÁ‹Ç‹Ò¨ÐÁÕËÁÒ¤Œ¹ËÃ×ÍäÁ‹¡çμÒÁ ¤×Í
              ¾ÃÐÁËÒÃÒªÇѧ ¾ÃÐÃÒªÇѧ Çѧ¢Í§¾ÃÐÃѪ·ÒÂÒ· ËÃ×ͧ͢¾ÃкÃÁǧȏ μÑé§áμ‹ÊÁà´ç¨à¨ŒÒ¿‡Ò¢Öé¹ä»

              ¾ÃÐÃÒª¹ÔàÇȹ ¾ÃÐตํา˹ѡ ËÃ×Íã¹·Õè«Öè§¾ÃÐÁËÒ¡ÉÑμÃԏ ¾ÃÐÃÒªÔ¹Õ ¾ÃÐÃѪ·ÒÂÒ· ¾ÃкÃÁǧȏ
              μÑé§áμ‹ÊÁà´ç¨à¨ŒÒ¿‡Ò¢Öé¹ä» ËÃ×ͼٌสําàÃç¨ÃÒª¡ÒÃá·¹¾ÃÐͧ¤»ÃзѺËÃ×Íพํา¹Ñ¡
   164   165   166   167   168   169   170   171   172   173   174