Page 164 - กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา

๑๕๗

๒. กรณีเปนการคนโดยไมมีหมายคน เชน การคนตามมาตรา ๙๒ (๔)
กลาวคือ มีพยานหลักฐานตามสมควรวาสิ่งของที่ “ไดมา” โดยการกระทําความผิดอยูในบานนายดํา

และนายดํากําลังจะเคลื่อนยายสิ่งของนั้น เชนนี้ ร.ต.อ.โท ยอมมีอํานาจเขาไปคนบานของนายดําได
โดยไมตองมีหมายคนตามมาตรา ๙๒ (๔) และเมื่อเขาไปในบานของนายดําแลวและพบนายเขียวอยู
และ ร.ต.อ.โท มี¤ÇÒÁʧÊÑÂÇ‹Ò¹ÒÂà¢ÕÂǨÐนําÊÔ觢ͧ¹Ñé¹ (ÊÔ觢ͧ·Õèä´ŒÁÒâ´Â¡ÒáÃÐทํา¤ÇÒÁ¼Ô´)
«Ø¡«‹Í¹ã¹Ã‹Ò§¡Ò เชนนี้ ร.ต.อ.โท ก็มีอํานาจคนตัวนายเขียวไดตามมาตรา ๑๐๐ วรรคสอง

¢ŒÍÊѧà¡μ
การคนตัวบุคคลในที่รโหฐาน ตามมาตรา ๑๐๐ วรรคสองนี้ เปนการคนตัวบุคคลเพื่อμŒÍ§¡ÒÃÊÔ觢ͧ·ÕèμŒÍ§¡ÒÃ
¤Œ¹μÒÁ·ÕèÃкØã¹ËÁÒ¤Œ¹ หรือคนตัวบุคคลเพื่อตองการÊÔ觢ͧ·ÕèÁÕ¾ÂÒ¹ËÅÑ¡°Ò¹μÒÁÊÁ¤ÇÃÇ‹ÒÊÔ觢ͧ·Õèä´ŒÁÒâ´Â¡ÒÃ
¡ÃÐทํา¤ÇÒÁ¼Ô´ตามมาตรา ๙ (๔)
ในกรณีที่ไปคนในที่รโหฐานไมวาจะเปนการคนโดยมีหมายคนหรือไมก็ตาม แตหากเจาพนักงานตํารวจพบวา
มีºØ¤¤ÅÍ×è¹อยูในสถานที่นั้นและสงสัยวาบุคคลดังกลาว มีสิ่งของอื่นที่มิใชสิ่งของที่ตองการตามหมายคนหรือเปนสิ่งของที่มี
พยานหลักฐานตามสมควรวาเปนสิ่งของที่ไดมาโดยการกระทําความผิดก็ตาม แตเจาพนักงานตํารวจเห็นไดวาบุคคลอื่นที่อยู
ในที่นั้นๆ มีสิ่งของผิดกฎหมายอยูภายในเนื้อตัว เชนนี้ เจาพนักงานตํารวจก็สามารถคนตัวบุคคลดังกลาวได
μÑÇÍ‹ҧ
เจาพนักงานตํารวจเขาคนบานของนายขาว เพื่อคนหาสิ่งของที่ตองการภายในบาน ขณะที่เขาทําการคนนั้น
พบนายซี อยูภายในบานของนายขาว และเจาพนักงานตํารวจผูที่ทําการคนนั้น มีเหตุสงสัยวานายซีมียาเสพติดอยูในกระเปา
เสื้อผาของนายซี ซึ่งäÁ‹ãª‹ÊÔ觢ͧ·ÕèμŒÍ§¡Ò䌹นั้น เชนนี้ พนักงานตํารวจผูทําการคนตัวตองอาศัยอํานาจคนตัวตามมาตรา ๙๓
(เกียรติขจร วัจนะสวัสดิ์, ๒๕๕๓) กลาวคือ เปนการคนโดยอาศัยเหตุอันควรสงสัยวาบุคคลนั้นมีสิ่งของในความครอบครอง
ซึ่งมีไวเปนความผิดนั่นเอง

ò) ¡Ò䌹μÑǺؤ¤Åã¹·ÕèÊÒ¸Òóʶҹ

ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๙๓ “หามมิใหทําการ
คนบุคคลใดในที่สาธารณสถาน เวนแตพนักงานฝายปกครองหรือตํารวจเปนผูคนในเมืื่อมีเหตุอันควร
สงสัยวาบุคคลนั้นมีสิ่งของในความครอบครอง เพื่อจะใชในการกระทําความผิด หรือซึ่งไดมาโดยการ

กระทําความผิดหรือซึ่งมีไวเปนความผิด”
การคนตัวบุคคลในที่สาธารณสถานนั้น เหตุอันควรสงสัยที่จะใชคนตัวบุคคล
คือ มีเหตุอันควรสงสัยวาบุคคลนั้นมีสิ่งของในครอบครองเพื่อจะใชในการกระทําความผิด หรือซึ่งไดมา

โดยมีการกระทําความผิดหรือซึี่งมีไวเปนความผิด
และผูมีอํานาจในการคน คือ¾¹Ñ¡§Ò¹½†Ò»¡¤ÃͧËÃ×ÍตําÃǨ ดังนั้นราษฎร
จึงไมมีอํานาจคนตัวบุคคล

จากบทบัญญัติตามมาตรา ๙๓ นั้น อาจสรุปไดวาเจาพนักงานตํารวจ
จะคนตัวบุคคลในที่สาธารณะได เมื่อเขากรณีใดกรณีหนึ่งคือàÁ×èÍÁÕàËμØÍѹ¤ÇÃʧÊÑÂÇ‹Ò
(๑) บุคคลนั้นÁÕÊÔ觢ͧ㹤ÇÒÁ¤Ãͺ¤Ãͧ à¾×èͨÐ㪌㹡ÒáÃÐทํา¼Ô´

เชน สงสัยวานาย ก. ไดมีอาวุธสงครามอยูในกระเปาเพื่อจะไปฆาผูอื่น