Page 31 - กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา
P. 31
๒๔
(ñø) ÊÔ觢ͧ หมายความถึง “สังหาริมทรัพยใด ซึ่งอาจใชเปนพยานหลักฐานในคดีอาญา
ได ใหรวมทั้งจดหมาย โทรเลข และเอกสารอยางอื่นๆ”
คําวา “สิ่งของ” เปนคําเฉพาะที่ใชในกระบวนการดําเนินการทางอาญา เพราะสิ่งใด
ที่ใชเปนพยานหลักฐานในคดีอาญาแลว จะเรียกวาเปนสิ่งของทั้งหมด ไมวาจะเปนเอกสารหรือพยาน
วัตถุอื่นใด สิ่งของจึงมีความหมายถึง
๑. ໚¹ÊѧËÒÃÔÁ·ÃѾÂใดๆ นั้น จะไมหมายรวมถึง อสังหาริมทรัพย และ
สังหาริมทรัพยในที่นี้จะมีสภาพเล็กหรือใหญไมสําคัญ ถาเปนสังหาริมทรัพย ก็ยอมที่จะเปนสิ่งของได
ดังนั้น สถานที่เกิดเหตุที่เปนอสังหาริมทรัพย หรือบานที่ติดที่ดิน หรือเปนอันหนึ่งอันเดียวกับที่ดิน
ยอมไมเปนสิ่งของตามความหมายในที่นี้ แตหากไดแยกออกมาเปนสังหาริมทรัพยแลวก็ยอม
เปนสิ่งของได
๒. ซึ่งÍҨ㪌໚¹¾ÂÒ¹ËÅÑ¡°Ò¹ในคดีอาญาได
กฎหมายใชคําวา “ÍÒ¨” เทานั้น ดังนั้น เมื่อสังหาริมทรัพยนั้น แมความจริง
จะยังไมไดใชเปนพยานหลักฐาน แตอาจใชเปนพยานหลักฐานไดก็เปนสิ่งของไดแลว
๓. ใหรวมทั้ง¨´ËÁÒ â·ÃàÅ¢ áÅÐàÍ¡ÊÒÃÍ‹ҧÍ×è¹æ
ถือวาเปนคํารวมวาสิ่งของตางๆ ดังกลาว รวมทั้งพยานและเอกสารดวย
กฎหมายก็ใหถือวาเปนสิ่งของ ดังนั้น จึงถือไดวาตามกฎหมายแลว พยานวัตถุและพยานเอกสารนั้น
เปนสิ่งของตามความหมายของประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาทั้งสิ้น
(ñù) ¶ŒÍÂคําสํา¹Ç¹ หมายความถึง “หนังสือใดที่ศาลจดเปนหลักฐานแหงรายละเอียด
ทั้งหลายในการดําเนินคดีอาญาในศาลนั้น”
ถอยคําสํานวน เปนเอกสารที่ÈÒÅทําขึ้น เชน เอกสารคําใหการของจําเลย พยาน
หรือเอกสารอื่นที่ศาลรับหรือรวมไวในสํานวนแลวศาลจดแจงขอความใดในเอกสารนั้น ขอความที่จด
ยอมเปนถอยคําสํานวน แตถา໚¹àÍ¡ÊÒÃã¹·ÕèÈÒÅÃѺäÇŒËÃ×ÍÃǺÃÇÁäÇŒã¹สํา¹Ç¹ áμ‹ÈÒÅÁÔä´Œ¨´
¢ŒÍ¤ÇÒÁã´Å§ä»äÁ‹¶×ÍÇ‹ÒàÍ¡ÊÒùÑé¹à»š¹¶ŒÍÂคําสํา¹Ç¹ คงเปนเพียงแตสวนหนึ่งของสํานวนเทานั้น
ถอยคําสํานวนตองระบุชื่อศาล สถานที่ และวันเดือนปที่จดถอยคําสํานวน
ผูพิพากษาที่จดถอยคําสํานวนตองลงลายมือชื่อของตนในถอยคําสํานวนนั้น
(òð) ºÑ¹·Ö¡ หมายความถึง “หนังสือใดที่พนักงานฝายปกครองหรือตํารวจจดไวเปน
หลักฐานในการสอบสวนความผิดอาญา รวมทั้งบันทึกคํารองทุกขและคํากลาวโทษดวย”
พนักงานฝายปกครองหรือตํารวจซึ่งทําบันทึกขึ้นนี้ หมายความรวมถึง ¾¹Ñ¡§Ò¹
ÊͺÊǹ´ŒÇ áÅо¹Ñ¡§Ò¹½†Ò»¡¤ÃͧËÃ×ÍตําÃǨªÑé¹¼ÙŒ¹ŒÍ ก็อาจทําบันทึกได เชน บันทึกการตรวจคน
บันทึกการจับกุม