Page 32 - กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา

๒๕

¢ŒÍÊѧà¡μ
บันทึกหรือถอยคําสํานวนนั้นใหเจาพนักงานหรือศาลÍ‹Ò¹ãËŒ¼ÙŒãËŒ¶ŒÍÂคํา¿˜§ ถามีขอความแกไขทักทวง
หรือเพิ่มเติม ใหแกไขใหถูกตองหรือมิฉะนั้นใหบันทึกไวและใหผูใหถอยคําŧÅÒÂÁ×ͪ×èÍÃѺÃͧNjҶ١μŒÍ§áÅŒÇ
ถาบุคคลที่ตองลงลายมือชื่อในบันทึกหรือถอยคําสํานวน ไมสามารถหรือไมยอมลงลายมือชื่อใหบันทึกหรือรายงาน
เหตุนั้นไว (มาตรา ๑๑) และบันทึกตองระบุสถานที่ วันเดือนปที่ทํา นามและตําแหนงของเจาพนักงานผูทํา (มาตรา ๙ วรรคแรก)
เมื่อเจาพนักงานทําบันทึกโดยรับคําสั่งจากศาลหรือโดยคําสั่งหรือคําขอของเจาพนักงานอื่น ใหเจาพนักงานนั้น
กลาวไวดวยวาไดรับคําสั่งหรือคําขอเชนนั้น และแสดงดวยวาไดทําไปอยางใด (มาตรา ๙ วรรคแรก)
ใหเจาพนักงานผูทําบันทึกลงลายมือชื่อของตนในบันทึกนั้น (มาตรา ๙ วรรคแรก)

(òñ) ¤Çº¤ØÁ หมายความถึง “การควบคุมหรือกักขังผูถูกจับ โดยพนักงานฝายปกครอง
หรือตํารวจในระหวางสืบสวนและสอบสวน”

การควบคุมนั้นเปนกรณีที่กฎหมายใหอํานาจแกเจาหนาที่รัฐที่จะใชอํานาจในการ
หนวงเหนี่ยวผูที่ตองหาวาไดกระทําความผิดอาญา ซึ่งเปนการจํา¡Ñ´àÊÃÕÀҾ㹡ÒÃà¤Å×è͹·Õè¢Í§¼ÙŒ¶Ù¡¨Ñº

ËÃ×ͼٌμŒÍ§ËÒ â´ÂãËŒμ¡ÍÂً㹤ÇÒÁ¤Çº¤ØÁ¢Í§à¨ŒÒ¾¹Ñ¡§Ò¹·ÕèÁÕอํา¹Ò¨μÒÁ¡®ËÁÒ ËÃ×ÍãËŒÍÂÙ‹ã¹
ʶҹ·Õè·Õèกํา˹´ ã¹ÃÐËÇ‹Ò§àÇÅÒ·Õè㪌¾ÔÊÙ¨¹¶Ö§¡ÒáÃÐทํา¢Í§¼ÙŒ¶Ù¡¨Ñº ËÃ×ͼٌμŒÍ§ËÒวาไดมีการกระทํา

ตามที่ถูกกลาวหานั้นหรือไม ซึ่งเปนการควบคุมดวยจุดประสงคที่จะใหไดตัวมาพิจารณาคดีความเทานั้น

(òò) ¢Ñ§ หมายความถึง “การกักขังจําเลยหรือผูตองหาโดยศาล”
การขัง เปนการจํากัดสิทธิเสรีภาพของบุคคล การที่จะขังบุคคลใดบุคคลหนึ่งไดนั้น
จะตองมีกฎหมายใหอํานาจไว ซึ่งกรณีของการขังนั้น ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาฯ

ไดใหอํานาจ “ÈÒÅ” ที่จะขังผูตองหาหรือจําเลย ซึ่งกรณีที่ศาลจะขังไดมากนอยเพียงใดหรือจะขัง
ในกรณีใดบาง ตองเปนไปตามที่กฎหมายกําหนด ซึ่งจะมีอยู ๓ ระยะ คือ

๑. ¡ÒâѧÃÐËÇ‹Ò§¡ÒÃÊͺÊǹ เปนกรณีที่พนักงานสอบสวนเห็นวาสถานภาพ
ของผูถูกจับหรือผูตองหายังไมดีพอที่จะไดรับการปลอยตัวชั่วคราวไปได แมจะมีการยื่นขอประกันหรือ

มีหลักประกันมาก็ตาม และเมื่อÃÐÂÐàÇÅҢͧ¡ÒäǺ¤ØÁμÑÇä´ŒÊÔé¹ÊشŧμÒÁ·Õè¡®ËÁÒ¡íÒ˹´äÇŒã¹
»ÃÐÁÇÅ¡®ËÁÒÂÇÔ¸Õ¾Ô¨ÒóҤÇÒÁÍÒÞÒ ÁÒμÃÒ ø÷ áÅÐÁÕ¤ÇÒÁ¨íÒ໚¹μŒÍ§¤Çº¤ØÁ¼ÙŒμŒÍ§ËÒäÇŒ

μ‹Íä» à¾×èÍãËŒ¡ÒÃÊͺÊǹàÊÃç¨ÊÔé¹ËÃ×Íà¾×èÍ¡Òÿ‡Í§¤´Õ เชนนี้ พนักงานสอบสวนจะตองยื่นคํารอง
ตอศาล ขอใหศาลออกหมายขัง แตถาสํานวนการสอบสวนไดสงไปยังพนักงานอัยการแลวเปนหนาที่
ของพนักงานอัยการที่จะเปนผูรองขอใหศาลออกหมายขัง

๒. ¡ÒâѧÃÐËÇ‹Ò§¡ÒÃäμ‹ÊǹÁÙÅ¿‡Í§ เปนการขังบุคคลที่ถูกฟองเปนจําเลยแลว
ซึ่งกรณีการขังระหวางไตสวนมูลฟอง จะเกิดเนื่องจากที่พนักงานอัยการเปนโจทกและศาลเห็นสมควรให

ทําการไตสวนมูลฟองกอน ซึ่งในระหวางที่ทําการไตสวนมูลฟองคดีที่อัยการเปนโจทกฟองนั้น พนักงาน
อัยการเห็นวามีความจําเปนที่จะตองขังจําเลยเชนนี้ ก็จะรองขอใหศาลออกหมายขัง ซึ่งในการปฏิบัติ

ไมคอยปรากฏ