Page 349 - خدمات متقابل ایران و اسلام
P. 349
ﻣﺴﺌﻠﻪ ﭘﻴﺪاﻳﺶ زﻧﺪﻗﻪ در ﻗﺮن دوم ﻫﺠﺮي از ﺟﻨﺒﻪﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻮرﺧﻴﻦ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ
اﺳﺖ.
اوﻻ اﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﭼﻪ ﻛﻠﻤﻪاي اﺳﺖ و ﭼﻪ رﻳﺸﻪاي دارد؟ آﻳﺎ ﻛﻠﻤﻪ"زﻧﺪﻳﻖ"ﻣﻌﺮب ﻛﻠﻤﻪ"زﻧﺪﻳﻚ"اﺳﺖ؟ ﻳﺎ
رﻳﺸﻪ دﻳﮕﺮ دارد؟ و ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺑﻪ ﭼﻪ اﺷﺨﺎﺻﻲ زﻧﺪﻳﻖ ﻣﻲﮔﻔﺘﻪا ﻧﺪ؟ آﻳﺎ ﻣﻘﺼﻮد اﺗﺒﺎع ﻣﺎﻧﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ؟ ﻳﺎ
ﻣﻘﺼﻮد اﻳﺮاﻧﻴﺎﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﻗﺪﻳﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ اﻋﻢ از زردﺷﺘﻲ و ﻣﺎﻧﻮي و ﻣﺰدﻛﻲ؟ و ﻳﺎ
ﻣﻘﺼﻮد ﻃﺒﻘﻪاي ﺑﻮدهاﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﻜﺮ ﻣﺎوراء ﻃﺒﻴﻌﺖ و ﻗﻬﺮا ﻣﻨﻜﺮ ﻫﻤﻪ ادﻳﺎن ﺑﻮدهاﻧﺪ و ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻮﻳﺖ ﻧﻴﺰ اﻋﺘﻘﺎد
ﻧﺪاﺷﺘﻪاﻧﺪ.
ﻗﺪر ﻣﺴﻠﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ اﻳﻨﻬﺎ ﻛﻠﻤﻪ زﻧﺪﻳﻖ اﻃﻼق ﺷﺪه اﺳﺖ ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﮔﺮوﻫﻲ از ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﻛﻪ ﻋﻤﻼ
ﻻاﺑﺎﻟﻲ و اﻫﻞ ﻓﺴﻖ و ﻓﺠﻮر ﺑﻮدهاﻧﺪ و ﻣﺘﺪﻳﻨﻴﻦ را ﺑﻪ ﺑﺎد ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ و اﺣﻴﺎﻧﺎ از ﺑﺎب دﻫﻦ ﻛﺠﻲ ﺑﻪ
زﻫﺎد و ﻣﺘﺪﻳﻨﻴﻦ ﺳﺨﻨﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ و ﻳﺎ ﺑﻪ ﻧﺜﺮ از آﻧﻬﺎ ﺻﺎدر ﺷﺪه ﻛﻪ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ اﺳﻼم ﺗﻠﻘﻲ ﺷﺪه ،ﻧﻴﺰ زﻧﺪﻳﻖ
ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ.
ﺳﺎﺑﻖ زﻧﺪﻗﻪ در ﻣﻴﺎن ﻋﺮب ازﻛﻲ اﺳﺖ؟ آﻳﺎ ﻋﺮب ﺑﻌﺪ از اﺳﻼم در اﺛﺮ اﺧﺘﻼط ﺑﺎ ﻣﻠﻞ دﻳﮕﺮ ،ﺧﺼﻮﺻﺎ
اﻳﺮاﻧﻴﺎن ،ﺑﺎزﻧﺪﻗﻪ آﺷﻨﺎ ﺷﺪه ﻳﺎ ﻗﺒﻞ از اﺳﻼم ﻧﻴﺰ ﺑﺎزﻧﺪﻗﻪ آﺷﻨﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ؟
راﺟﻊ ﺑﻤﻌﻨﻲ و ﻣﻔﻬﻮم اﺻﻠﻲ اﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ،ﻋﻘﻴﺪه ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ در اﺑﺘﺪاء ﻓﻘﻂ در ﻣﻮرد ﻣﺎﻧﻮﻳﺎن ﺑﻪ
ﻛﺎر ﻣﻲرﻓﺘﻪ و ﺑﻌﺪ در ﻣﻮرد دﻫﺮﻳﻴﻦ و ﻳﺎ ﻣﺠﻮس و ﺑﻌﺪ درﺑﺎره ﻫﺮ ﻣﺮﺗﺪي ﺑﻪ ﻛﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ.
از ﻧﻈﺮ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ از ﻗﺒﻞ از اﺳﻼم در ﻣﻴﺎن ﻋﺮب ﺳﺎﺑﻘﻪ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ .از ﻛﺘﺎب" اﻟﻤﻌﺎرف"
"اﺑﻦ ﻗﺘﻴﺒﻪ و"اﻻﻋﻼق اﻟﻨﻔﻴﺴﺔ"اﺑﻦ رﺳﺘﻪ ،ﻧﻘﻞ ﺷﺪه ﻛﻪ ﻗﺮﻳﺶ در ﺟﺎﻫﻠﻴﺖ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ اﻋﺮاب ﺣﻴﺮه ،ﻛﻢ و
ﺑﻴﺶ ،ﺑﺎ آن آﺷﻨﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ.
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﮔﺮوﻫﻲ در ﻗﺮون اوﻟﻴﻪ اﺳﻼﻣﻲ ﻧﺎم ﺑﺮده ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺧﻲ اﻳﺮاﻧﻲ و ﺑﺮﺧﻲ ﻋﺮﺑﻨﺪ و ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ
زﻧﺪﻗﻪ ﺑﻮدهاﻧﺪ از ﻗﺒﻴﻞ :ﻋﺒﺪاﻟﻜﺮﻳﻢ ﺑﻦ اﺑﻲاﻟﻌﻮﺟﺎء ،ﺻﺎﻟﺢ ﺑﻦ ﻋﺒﺪاﻟﻘﺪوس ،اﺑﻮﺷﺎﻛﺮدﻳﺼﺎﻧﻲ ،اﺑﻦ اﻟﺮاوﻧﺪي،
ﺑﺸﺎرﺑﻦ ﺑﺮد ،ﻋﺒﺪاﷲ ﺑﻦ ﻣﻘﻔﻊ ،ﻳﻮﻧﺲ ﺑﻦ اﺑﻲ ﻓﺮوه ،ﺣﻤﺎد ﻋﺠﺮد ،ﺣﻤﺎدراوﻳﺔ ،ﺣﻤﺎدﺑﻦ زﺑﺮﻗﺎن ،ﻳﺤﻴﻲﺑﻦ
زﻳﺎد ،ﻣﻄﻴﻊ ﺑﻦ اﻳﺎس ،ﻳﺰدان ﺑﻦ ﺑﺎذان ،ﻳﺰﻳﺪﺑﻦ اﻟﻔﻴﺾ ،اﻓﺸﻴﻦ ،اﺑﻮﻧﻮاس ،ﻋﻠﻲ ﺑﻦاﻟﺨﻠﻴﻞ ،اﺑﻦ ﻣﻨﺎذر،
ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻋﺒﺪاﷲ ﺑﻦ ﻋﺒﺎس ،ﻋﺒﺪاﷲ ﺑﻦ ﻣﻌﺎوﻳﺔ ﺑﻦ ﻋﺒﺪاﷲ ﺑﻦ ﺟﻌﻔﺮ ،داودﺑﻦ ﻋﻠﻲ ،ﻳﻌﻘﻮب ﺑﻦ ﻓﻀﻞ ﺑﻦ
ﻋﺒﺪاﻟﺮﺣﻤﺎن ﻣﻄﻠﺒﻲ ،وﻟﻴﺪﺑﻦ ﻳﺰﻳﺪﺑﻦ ﻋﺒﺪاﻟﻤﻠﻚ،
ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﺔ ﺳﺎﻳﺖ ﻧﺴﻴﻢ ﻣﻄ ﻬﺮ 348
www.nasimemotahar.com
ﻟﻄﻔ ًﺎ ﻧﻮاﻗﺺ اﺣﺘﻤﺎﻟﻲ و ﺧﻄﺎﻫﺎي ﺗﺎﻳﭙﻲ را اﻃﻼع دﻫﻴﺪ.