Page 168 - Bir Ölür Bin Doğarız - Kitap

letme gücüne rağmen ne denli çaresiz olduğunu da gördüler.

“Neden katledilmişlerdi?”, “Neden teslim olmamışlardı?..”

Bu sorular, aynı günün gecesi saat 01.30’da TV haber bül-
teninde katliama dair ilk açıklama yayınlandığında tüm Tür-

kiye’de sorulur oldu.

TC tarihinde belki ilk defa, tüm halkın gözleri önünde, gü-

pegündüz, devletin ölüm mangaları, operasyon düzenledikleri

üç işyeri ve bir evde bulunan herkesi ölü olarak ele geçirmişti.
İktidar, kendi yasalarını, hukuk kurallarını bir yana iterek bun-

dan böyle adeta terörün tek geçerli “yasa” olacağını ilan et-

mişti. “Bizim düzenimize karşı çıkanlar her şeye katlanmaya
hazır olmalıdır” mesajı veriliyordu. Emperyalizmle işbirliğine,

kapitalist sömürüye, zulme ve yoksulluğa bayrak açanlar, ada-
let isteyenler, hak-hukuk diyenler ve en önemlisi de, tüm dün-

yada “Sosyalizm öldü” çığlıklarının atıldığı bir dönemde hala
halkların kurtuluşundan söz edenler, sosyalizm için savaştığını

söyleyenler, bundan böyle yeni katliamlara, işkencelere, zin-

danlara hazır olsun deniyordu.

10 yoldaşımızın İstanbul’da, iki yoldaşımızın Ankara’da

katledilmesi, oligarşiye ve emperyalizme karşı sürdürdüğümüz
20 küsur yıllık savaşta, uğradığımız ilk katliam değildir. Biz Kı-

zıldere’de, idam sehpalarında, işkencehanelerde, zindanlarda,
sokaklarda evlerde, dağlarda defalarca öldük. Ve istisnasız her

seferinde, tüm iletişim araçları kullanılarak “çökerttik”, “yok
ettik”, “büyük darbe vurduk” propagandası yapılarak halk kit-

lelerinin güvensizliğe düşürülmesi, umutlarının tüketilmesi

amaçlandı.

Ama başaramadılar!

Her darbe sonrası mücadele eskiyi aşarak ilerledi.

Zulme ve işkencelere direnen, cinayet ve katliamlara

168