Page 98 - พท21001

92

ในภาษาไทยจะแบงระดับของภาษาเปน 5 ระดับ คือ

2.1 ภาษาระดับพิธีการ เปนภาษาที่ใชในงานพระราชพิธี หรืองานพิธีของรัฐ

ุ
2.2 ภาษาระดับทางการ เปนภาษที่ใชในที่ประชมที่มีแบบแผน ในการบรรยาย

การอภิปรายที่เปนทางการ เปนตน


2.3 ภาษาระดับกึ่งทางการ เปนภาษที่ใชในการอภิปราย ประชมกลุมในหองเรียน
ุ
การพูดทางวิทยุและโทรทัศน ขาว และบทความในหนังสือพิมพ เปนตน

2.4 ภาษาระดับสนทนาทั่วไป เปนภาษาที่ใชสนทนาทั่ว ๆ ไปกับคนที่ไมคุนเคยมากนก
ั

เชน ครูพูดกับผูเรียน เปนตน
2.5 ภาษาระดับกันเอง เปนภาษาระดับที่เรียกวาระดับปากเปนภาษาสนทนาของ

ครอบครัว ในหมูเพื่อนสนิท หรือญาติพี่นองพูดอยูในวงจํากัด

3. เรื่องของนาเสียงในภาษา ซึ่งเปนเรื่องที่เกี่ยวกับอารมณ ความรูสึกของผูสงสารที่ปรากฏ
้ํ
ื้
ใหรูสึก หรือเปนรองรอยในภาษา หรือเนอหาที่ผูสงสารตองการจะสื่อออกมา เปนความรูสึกแฝง
ที่ปรากฏในการสื่อสาร



4. เรื่องของหลักการใชภาษา เชน เรื่องของคําสรรพนามที่เกี่ยวกับบุคคล คําลักษณะนาม
คําราชาศัพท การออกเสียง ร ล และการออกเสียงคําควบกล้ํา


5. เรื่องของการพัฒนาบุคลิกภาพและการแตงกาย ผูทําหนาที่พิธีกร เปนผูที่ตองปรากฏ
กายตอหนาคนจํานวนมาก บุคลิกภาพและการแตงกาย จึงเปนเรื่องสําคัญที่จะปรากฏเปนสิ่งแรก

ใหผูที่พบเห็นเกิดความประทับใจหรือไม ถาประทับใจผูคนจะจดจอรอฟงการพูดเปนประการ

ตอมา ถาผูพูดสามารถพูดไดประทับใจ จะกอเกิดเปนความนยมชมชอบตามมาและจะกอเกิดเปน
ิ
ความสําเร็จของอาชีพในที่สุด

6. ดานการพัฒนาองคความรูในตนเอง พิธีกรตองหมั่นแสวงหาความรูที่เกี่ยวของกับการ


ประกออาชีพ เพื่อนําไปสูการพัฒนาอาชพของตนเอง เชน เรื่องของการวัดผลประเมินผลการทํา
ี
หนาที่ของตนเองดวยรูปแบบวิธีการตาง ๆ ซึ่งจะกอใหเกิดการพัฒนาอาชีพใหดียิ่งขึ้น