Page 85 - 8ศิลปศึกษา ทช11003.indd

78

ภาคใตประกอบการละเลนแสดงตาง ๆ เชน ดนตรีโนรา ดนตรีหนังตะลุง ที่มีเครื่องดนตรีหลัก

คือ กลอง โหมง ฉิ่ง และเครื่องดนตรีประกอบผสมอื่น ๆ ดนตรีลิเกปาที่ใชเครื่องดนตรีรํามะนา

โหมง ฉิ่ง กรับ ป และดนตรีรองเง็งที่ไดรับแบบอยางมาจากการเตนรําของชาวสเปนหรือ

โปรตุเกสมา ตั้งแตสมัยอยุธยา โดยมีการบรรเลงดนตรีที่ประกอบดวย ไวโอลิน รํามะนา ฆอง

หรือบางคณะก็เพิ่มกีตารเขาไปดวย ซึ่งดนตรีรองเง็งนี้เปนที่นิยมในหมูชาวไทยมุสลิมตาม

จังหวัดชายแดน ไทย – มาเลเซีย ดังนั้น ลักษณะเดนของดนตรีพื้นบานภาคใตจะไดรับ

อิทธิพลมาจากดินแดนใกลเคียงหลายเชื้อชาติ จนเกิดการผสมผสานเปนเอกลักษณเฉพาะ

ที่แตกตางจากภาคอื่น ๆ โดยเฉพาะในเรื่องการเนนจังหวะและลีลาที่เรงเรา หนักแนน และ

คึกคัก

1.3 ใหผูเรียนลองหัดเลนดนตรีพื้นบานจากผูรูในทองถิ่นแลวนํามาเลนใหชมในชั้นเรียน

ใหหาเครื่องดนตรีพื้นมาหัดเลนโดยศึกษาการเลนจากผูรูในหมูบาน

1.4 ผูเรียนมีแนวความคิดในการอนุรักษเพลงพื้นบานในทองถิ่นของผูเรียนอยางไรบาง

ใหผูเรียนบันทึกเปนรายงานและนําแสดงแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันในชั้นเรียน

การอนุรักษเพลงพื้นบาน

การอนุรักษเพลงพื้นบานใหคงอยูอยางมีชีวิตและมีบทบาทเหมือนเดิมคงเปนสิ่งที่

เปนไปไมได แตสิ่งที่อาจทําไดในขณะนี้ก็คือการอนุรักษ เพื่อชวยใหวัฒนธรรมของชาวบานซึ่ง

ถูกละเลยมานานปรากฏอยูในประวัติศาสตรของสังคมไทยเชนเดียววัฒนธรรมที่เราถือเปนแบบ

ฉบับ สรุปไดดังนี้

2.1 การอนุรักษตามสภาพดั้งเดิมที่เคยปรากฏ หมายถึงการสืบทอดรูปแบบเนื้อหา

วิธีการรอง เลน เหมือนเดิมทุกประการ เพื่อประโยชนในการศึกษา

2.2. การอนุรักษโดยการประยุกต หมายถึงการเปลี่ยนแปลงรูปแบบและเนื้อหาให

สอดคลองกับสังคมปจจุบันเพื่อใหคงอยูและมีบทบาทในสังคมตอไป

2.3. การถายทอดและการเผยแพรเปนสิ่งสําคัญที่ควรกระทําอยางจริงจัง และ
ตอเนื่องเพื่อไมใหขาดชวงการสืบทอด การจูงใจใหคนรุนใหมหันมาฝกหัดเพลงพื้นบานนั้นทํา

ไดยาก แตวิธีการที่นาจะทําได ไดแก เชิญศิลปนอาชีพมาสาธิตหรือแสดง เชิญศิลปน

ศิลปศึกษา ระดับประถมศึกษา : (ทช11003) 85
ส�ำนักงำน กศน.จังหวัดกำฬสินธุ์