Page 41 - final 27-03
P. 41
آسمان
در اساطير ايران باستان ،آسمان ،جايگاه ماه و خورشيد و ستتتارگتان و
منبع نور و روشنايي است و هميشه به عنوان نمادي از پاکي و نور مورد
احترام بودهاست.
آسمان در نگاه سپهري اهميت ويژهاي دارد و تداعيگر تعالي و تتقتدس
است؛ چنان که هر گاه سهراب در پي نشان دادن پاکي است از آسمتان
آبي و بي ابر ياد ميکند.
در تصوير شماره 3گويي شاعر با طبيعت و هستي يکي شده و وي از
ميان درختان و از درون طبيعت به آبي آسمان متينتگترد و در آن
مستحيل ميشود .در اين نقاشي نيز بيننده وقتي از زاويه ديد نقاش بته
آسمان نظر ميافکند ،خود را نزديک و هم ذات با گياهان و درختتان و
شا و بر آنها ميبيند.
سهراب از ميان عالم متکثر ماديات به آسمان مينگرد و طالب وحتدتتي
است ،در آرزوي رسيدن به آبي آسمان است؛ براي او آستمتان (آبتي
آسمان) تمثيل وحدت ازلي است.
منابع:
نشانههاي کيهاني در شعر و نقاشي سهراب سپهري ،سعيد زهره ونتد و
مرضيه مسعودي جستارهاي ادبيمجلۀ علميپژوهشي ،شماره ،62۲بهار
6118
باقري ،عليرضا (سريتا) ،صندوق اسرار سهراب سپهري ،تفسيتر اشتعتار
عميق ،به زبان سادۀ شاعرانه و عارفانه» حجم سبز« ،6112 ،مديد،
امامي ،کريم« ،برگزيدهها :از آواز شقايق تا فراترها :نگاهي بته شتعتر و
نقاشي سهراب سپهري» ،ايران نامه ،زمستان ،6113
بهر و دادخواه ،پژمان ،6112 ،بررسي مجموعه نقاشي هاي درختتتان
سهراب سپهري ،پنجمين همايش بين المللي مديريت ،روانشنتاستي و
علوم انساني با رويکرد توسعه پايدار ،تهران
رويين پاکباز ،نقاشي ايران از ديرباز تا امروز ،انتشارات زرين و سيميتن،
6123
بوم
36