Page 41 - final 27-03
        P. 41
     آسمان
     در اساطير ايران باستان ،آسمان ،جايگاه ماه و خورشيد و ستتتارگتان و
     منبع نور و روشنايي است و هميشه به عنوان نمادي از پاکي و نور مورد
                                                      احترام بودهاست.
     آسمان در نگاه سپهري اهميت ويژهاي دارد و تداعيگر تعالي و تتقتدس
     است؛ چنان که هر گاه سهراب در پي نشان دادن پاکي است از آسمتان
                                               آبي و بي ابر ياد ميکند.
     در تصوير شماره  3گويي شاعر با طبيعت و هستي يکي شده و وي از
     ميان درختان و از درون طبيعت به آبي آسمان متينتگترد و در آن
     مستحيل ميشود .در اين نقاشي نيز بيننده وقتي از زاويه ديد نقاش بته
     آسمان نظر ميافکند ،خود را نزديک و هم ذات با گياهان و درختتان و
                                               شا و بر آنها ميبيند.
     سهراب از ميان عالم متکثر ماديات به آسمان مينگرد و طالب وحتدتتي
     است ،در آرزوي رسيدن به آبي آسمان است؛ براي او آستمتان (آبتي
                                       آسمان) تمثيل وحدت ازلي است.
                                                                منابع:
     نشانههاي کيهاني در شعر و نقاشي سهراب سپهري ،سعيد زهره ونتد و
     مرضيه مسعودي جستارهاي ادبيمجلۀ علميپژوهشي ،شماره  ،62۲بهار
                                                               6118
     باقري ،عليرضا (سريتا) ،صندوق اسرار سهراب سپهري ،تفسيتر اشتعتار
         عميق ،به زبان سادۀ شاعرانه و عارفانه» حجم سبز« ،6112 ،مديد،
     امامي ،کريم« ،برگزيدهها :از آواز شقايق تا فراترها :نگاهي بته شتعتر و
                      نقاشي سهراب سپهري» ،ايران نامه ،زمستان ،6113
     بهر و دادخواه ،پژمان ،6112 ،بررسي مجموعه نقاشي هاي درختتتان
     سهراب سپهري ،پنجمين همايش بين المللي مديريت ،روانشنتاستي و
                               علوم انساني با رويکرد توسعه پايدار ،تهران
     رويين پاکباز ،نقاشي ايران از ديرباز تا امروز ،انتشارات زرين و سيميتن،
                                                               6123
بوم
36
     	
