Page 136 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 136
“พรรษา ๘”
ี
พอมาป พ.ศ. ๒๕๒๘ อายุพรรษาของเราได้ ๘ พรรษา เรา
ี
�
ู
ื
ู
ู
่
เห็นว่าเมอมีหลวงพ่อคำไพก็เป็นอันว่ามผ้ดูแลหลวงป�แล้ว หลวงป
ั
ตอนน้นสุขภาพดีข้นนะ หยูกยาอะไรท่ต้องน�าถวายก็มีไม่มากแล้ว
ึ
ี
เรากไปกราบเรยนหลวงป� ขออนญาตว่าผมอยากจะขออนญาตไป
ู
ุ
ี
็
ุ
์
ู
�
เที่ยววิเวก ธุดงคดสักหน่อย หลวงปูท่านพิจารณาสักพัก ท่านก็บอกว่า
ู
่
ไปเถอะ มีหลวงพ่อคำไพอยแล้ว กับท่านอาจารย์ยาก็อยใกล ๆ ท่าน
ู
้
่
�
อาจารย์ยาเคยอุปัฏฐากหลวงปูมาก่อนเรา ท่านบวชก่อนเราหนึ่งพรรษา
ี
ท่านเป็นผู้ทช�่าชองในการอุปัฏฐากดูแลครูบาอาจารย์เป็นอย่างดี แล้ว
่
้
ั
่
่
่
่
็
ู
เรากมอบหยกยาตาง ๆ ใหหลวงพอคำไพกบทานอาจารยยาอยดแล
ู
์
ู
้
�
่
หลวงปูต่อ เรากราบลาหลวงปู� เราอยู่มานานและตั้งใจไวตั้งแตก่อนบวช
ี
ว่า บวชแล้วจะเท่ยวออกมาภาวนาตามป�าเขา เม่อบวชเข้าไปแล้วจึง
ื
รู้ว่าไปไม่ได้ วงการคณะสงฆ์เขาจะต้องให้อยู่ในความดูแลของครูบา
ั
ี
อาจารย์ ท้งตามพระวินัยต้องให้พ้นนิสัยเสียก่อน ให้มีความรู้จักประส
ประสา ให้เป็นพระใหญ่พอสมควรเสียก่อน ให้รักษาตนได้เสียก่อน
จึงจะออกไป พอถึงในคราวน้หลวงป�อนุญาตให้ไปได้แล้ว เราก็เดินทาง
ู
ี
ั
ี
ออกจากวัดหินหมากเป้งแวะมาท่กาฬสินธุ์ก่อน ต้งใจว่าจะมาเย่ยม
ี
ึ
ี
ี
เยือนญาติพ่น้อง เย่ยมโยมพ่อโยมแม่ แล้วก็จะลาญาติโยมข้นไป
เท่ยวทางเหนือบ้าง ตามประวัติครูบาอาจารย์ท่านว่า ทางเหนือเป็นท
ี
่
ี
สัปปายะ ยังมีป�ามีเขา มีความสงบ ไม่ค่อยมีผู้คนมามะรุมมะตุ้ม
ู
่
้
ี
ผคนไม่ได้ให้ความสนใจมายงมาเกยวให้เกิดภาระกับพระเจ้าพระสงฆ์
ุ
่
มากนัก เราไปแวะกาฬสินธกะว่าจะไปเยยมญาติโยม โดยเฉพาะ
ุ
่
์
ี
ึ
ึ
ี
โยมแม่ พักผ่อนอยู่ท่กาฬสินธุ์สักพักหน่ง แล้วเราก็จะข้นไปทางเหนือ
ั
เราคิดคาดหวังไว้ว่าอย่างน้น...
l
122 พระพิชิต ชิตมาโร
