Page 141 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 141
่
ิ
่
�
ึ
ี
ี
ี
ั
ยงสงสาร ทงสงเวชลกเข้าไปในใจอกว่า โอ.. ขนาดทไม่มความจาเป็น
้
ั
จะต้องมาฆ่ามาแกงอะไรอีกแล้ว แต่ความอยากกระท�า อันเป็น
ิ
ความคุ้นเคยในจิตใจก็ยังลากดึงให้ลงมาสร้างกรรมสร้างบาปเพ่ม
ึ
ี
ิ
เข้าไปอีก ไม่ยอมหยุดย้งเลยหนอ เราก็ได้ธรรมะเพ่มข้น ว่าคนเราน
่
ั
ั
ี
็
บางคนก็คงวนเวียนอยู่ในวงบาปอันน้จนกระท่งตายไป ทีแรกก
�
�
วนเวียนอยู่ด้วยความจาเป็น จายอม จาใจ เพื่อจะเลี้ยงชีวิต แต่ต่อมา
�
ั
มันไม่ใช่อย่างน้น มันลึกเข้าไปกว่าน้น คือว่า จิตใจของตนเองก็เกิด
ั
มีความอยากวนอยากเวียนเข้าไปเพ่อการเข่นการฆ่าท�าบาป คงจะเป็น
ื
่
ึ
อันนแหละอันหนงเป็นเหตุให้สรรพสัตว์ท้งหลาย มาเวียนเกิดเวียน
ั
้
ี
ี
้
ู
ตายอยอย่างน เราเห็นพ่อใหญ่คนนนแล้วเกิดความสลดในจิตในใจ
่
ั
้
เรามาก และยังติดต่อสลดสังเวชใจหลังจากน้นไปอีกนานทีเดียวนะ
ั
้
ั
ั
ิ
้
่
ิ
็
ิ
ั
ั
้
แลวเรากบหลวงตาปอมกเดนรบบณฑบาตตอไป วนนนเราบณฑบาต
กลับไป อาหารการขบฉันทได้จากการบิณฑบาตจากหม่บ้านนนพอ
ี
่
้
ู
ั
ื
่
ี
่
ั
้
ั
ไดอยไดฉน บางทมผคนจากทอนมาแวะเวยน เอาภตตาหารมา
ี
้
่
ู
ี
ี
ู
้
ี
ิ
่
ู
่
ถวายเพมเติมบ้าง มีญาติโยมทเขาร้จักเราไดยินข่าวก็มาบ้าง เป็น
้
ึ
่
ู
อันว่าเราอย่กับหลวงตาป้อมระยะหนงด้วยความสบายพอสมควร
คือ เราไม่มีกิจธุระอื่น ก็เป็นเหตุว่า เราได้ฉันภัตตาหาร ได้พักได้ผ่อน
ให้เราได้มีเวลาปฏิบัติธรรม ได้เดินจงกรม ภาวนาสมาธิ พิจารณา
อรรถธรรมตามประสาแบบถนัดของเราเองดีพอสมควร แต่ท่เดือดร้อน
ี
่
ี
่
ั
แก่เรามากกคอ เรองกลน กลนเหมนมนเน่าทเกลยตากทลานมน
ี
ิ
ิ
่
่
ี
ั
็
่
็
ื
ื
่
มันคงจะไม่แห้งทันที คงตากอยู่หลายวันจนเกิดเน่า ส่งกล่นเหม็น
ิ
ิ
ิ
กล่นของมันเน่าโชยมาถึงวัดของหลวงตาป้อม กล่นเน่าของมันรุนแรง
เอามาก ๆ เราอยทนนดวยความพยายามอดทนอยางหนก ประมาณ
ั
่
ู
่
้
่
ั
่
ี
ไม่ถึงเดือน เห็นว่าชักจะไม่ไหวต่อไป วันหนงก็เลยลาหลวงตาป้อม
่
ึ
ู
่
้
ี
ุ
่
่
้
้
่
่
ี
่
ื
เดนทางตอ วาจะมงหนาไปทบานดงเมอง แตคดจะแวะพกทหมบาน
ั
ิ
่
ิ
l
ความเปนมาของเรา 127
็
