Page 143 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 143
ั
ู
การกราบลาหลวงป�ออกเท่ยวธุดงค์ ภาวนา เป็นความต้งใจของ
ี
ั
เรามาต้งแต่ไหนแต่ไร ต้งแต่ก่อนท่เราจะบวชด้วยซ�้า เรามีความคิด
ี
ั
ั
แรกเรมนนว่า เราจะศกษาข้ออรรถข้อธรรมต่าง ๆ ตามธรรมวนย
ิ
ั
ิ
้
ึ
่
้
ตามลักษณะของพระเจ้าพระสงฆ์ ศึกษาใหดีแล้วเราจะออกเทยว
ี
่
่
ิ
ี
ี
่
ิ
ภาวนาปฏบติธรรม ซงการทเราไปบวชท่วัดหินหมากเป้ง แรกเรม
ึ
่
ั
ั
ั
ต้งใจว่าเราจะอยู่กับหลวงปูเทสก์ ศึกษาอบรมกับท่าน ท้งธรรมท้งวินัย
ั
ให้แจ่มแจ้ง ให้เราเป็นพระท่สมบูรณ์ปกครองตนเองได้ ระมัดระวังภัย
ี
่
่
่
ิ
ต่าง ๆ ดูแลตนเองได้ ไมผิดธรรม ไมผิดวนัย เราก็จะออกไปหาท
ี
ุ
ภาวนา แต่เท่าท่ผ่านมามีเหตุให้เราจะต้องได้อย่กับหลวงป� อปัฏฐาก
ี
ู
ู
ั
หลวงป�เป็นเวลา ๘ ปี ซงในระยะนนเรามีความปรารถนาจะออกไป
้
ู
่
ึ
่
้
ู
ี
ั
ู
่
่
เทยวภาวนาอยตลอด ทง ๆ ทในใจเรานึกห่วงองค์หลวงป� มีความ
ี
ึ
เคารพบูชา และเป็นกังวลในองค์หลวงป�อยู่เสมอ ซ่งถ้าเทียบแล้ว
ู
ู
ั
ตอนน้น ถ้าจะให้เราสามารถออกไปได้ แต่ว่าหลวงป�ยังไม่ได้รับความ
สะดวกสบาย ปลอดภัยในอัตภาพของท่านแล้วละก็เราก็ไม่ไปอยู่ดี
่
ู
ี
แต่ในใจเราร่ำร้องอย่ว่า อยากจะออกไปเทยวภาวนาเป็นเอกเทศ
้
ู
่
ี
ส่วนตัวน่ะมีอยตลอด คราวน้ทเรากราบลาหลวงป�ออกมาไดก็เพราะ
ู
่
ี
�
้
ู
เราพิจารณาเห็นว่ามผมาอย่ดูแลหลวงปต่อ และเป็นผ้ท่มีความ
ี
ี
ู
ู
ู
่
ิ
ี
้
สามารถจะให้ความสะดวกสบายแก่หลวงป�ไดดยงกว่าเราเสียอีก โดย
ู
้
เฉพาะกคือ เราเห็นว่าหลวงปสุขภาพกดขนมากแล้วเราจึงไดค่อย
ึ
ู
็
�
็
ี
้
่
้
วางใจ กราบลาออกมาเทียวภาวนาดังกล่าว จุดประสงค์ของเรานน
ั
่
เนองจากทเราได้เคยอ่าน เคยไดฟังครูบาอาจารย์และจากประวติของ
ั
ี
่
้
ื
ี
่
ี
้
องค์ท่านนน ๆ ก็ได้ทราบว่า ปัจจุบันทางเหนือเป็นพนท่ทเหมาะสม
ั
ื
้
์
่
ิ
ุ
ั
่
่
่
ั
่
ิ
ิ
่
ี
ี
จะออกเทยวธดงค ปฏบตภาวนาเป็นอยางยง ฟงจากทท่านเลาวา
สภาวะของพื้นที่ ความเป็นป�าเป็นเขาก็เป็นส่วนหนึ่งแล้ว เป็นธรรมชาติ
่
่
ี
่
ี
็
้
ั
ื
ื
แหลงน้ำลำธาร และอากาศรมเยนด ประการสำคญคอ เปนพนท
็
l
ความเปนมาของเรา 129
็
