Page 146 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 146
ี
่
่
ู
ี
กว่าจะได้ฉันภัตตาหารเช้าก็สายทีเดียว เพราะว่าผ้ทอยทางไกล ทเขา
ู
่
ั
ั
้
้
ี
้
ู
ี
ตงใจว่าจะมานนมีอย และท่วัดท่านอาจารย์เมืองค่อนข้างจะมีอย่างน
่
ี
่
่
ั
ู
เสมอ ๆ จนกระทงต้องแน่ใจไว้เลยหละว่าพระทไปอย่กับท่าน แต่ละ
องค์ แต่ละท่านอดทนเก่งต่อความหิวอาหารกันทุกองค์ โน่นแหละ)
็
้
ู
จนท่านอาจารย์มานง จึงจัดแบ่งแจกภัตตาหาร บางทีกนนน่ะ ๑๐
่
ั
ั
้
โมงกว่าโน่น ในบางกรณีเขานิมนต์ไปฉันในบ้าน คราวนนเราไปด้วย
ญาติโยมในบ้านท่นิมนต์ก็คุยอยู่น่นแล้ว บอกว่านิมนต์พระไปฉันเพล
ั
ี
ี
ั
ว่าง้น มันใกล้จะ ๑๒ โมง ใกล้จะเท่ยงเข้าไปแล้ว เลยเพลไปเยอะ
ื
แล้ว ยังคุยเร่องน้นเร่องน้ ท่านอาจารย์ท่านก็ไม่ว่าอะไร จนใกล้จะ
ั
ื
ี
่
ี
เทยง สิบเอ็ดโมงเหลืออีกสิบกว่านาทีจะเทยง พระบางองค์ท่านคง
่
ี
้
ู
ทนไม่ไหว ท่านว่าจะมาคุยอะไรกันนักหนา ญาติโยมจึงไดร้สึกตัว
ี
รีบไปเอาภัตตาหารมาถวาย พวกเราท่เป็นพระไปด้วยกัน ฉันคนละ
็
้
ั
ั
้
ั
่
่
็
ี
ั
ั
ั
้
๕ - ๖ คำ มนกเทยง หมดเวลาฉน วนนนกเลยไดฉนแคนนแหละ
ี
พระเณรถ้าไปอย่ท่นนต้องร้จักอดทน ท่านอาจารยท่านมีเมตตาต่อ
ั
ู
่
ู
์
สรรพสัตว์ ต่อญาตต่อโยม ทเขาคุยเพราะความร้สึกเดือดร้อน ท่าน
่
ู
ี
ิ
็
ื
ั
ั
ุ
กอดทนรอ ปล่อยให้เขาคย จนกระทงความเดอดร้อนมนค่อย ๆ ผ่อน
่
ี
ค่อยคลายลง ทานองน้แหละ ตอนฉันเช้าน่ส่วนมากฉันสายทุกท
ี
�
ี
ิ
่
ี
เพราะสวนมากจะมญาตโยมจากทางไกลกำลังมาดงกล่าว แล้วทาน
ั
่
อาจารย์ท่านร ท่านก็เมตตานงรอเขา เลยพาพระพาเณรรอกันหมด
้
ู
ั
่
มาทีหลัง ๆ เลยกลายเป็นปรกตว่า วัดดงเมืองฉันสาย ญาติโยมก
็
ิ
ช่างกระไร เห็นว่าท่านฉันสาย ก็มาสาย ๆ ทุกที เราอยู่ท่วัดกับท่าน
ี
ื
อาจารย์เมืองไประยะหน่ง เม่อเราคุ้นเคยกับองค์ท่าน เราก็ได้โอกาส
ึ
ื
ื
ได้พูดได้คุยกับท่านในเร่องต่าง ๆ เป็นอันมาก เร่องการภาวนาบ้าง
เรื่องสัพเพเหระแปลก ๆ จากการภาวนาบ้างไปตามสมควร ท่านอาจารย์
ท่านเล่าให้ฟังถึงการภาวนาของท่าน แต่ก่อนท่านเป็นเณร เคยได้ไป
l
132 พระพิชิต ชิตมาโร
