Page 145 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 145
่
ั
ึ
ั
ข้นมา ท่านก็เอาลานตรงน้นแหละเป็นทส�าหรับวางต้งพระพุทธรูป
ี
ั
ี
แล้วก็มีตุ่มน�้ามนต์ใบใหญ่ต้งไว้ มฝัาปิดด้วย ท่านอาจารย์เมือง ท่าน
ี
บอกว่า ไปขอกับหลวงป�ขาวเด้อ แล้วท่านก็ออกอุบายให้ใครทมา โชค
่
ู
่
์
่
ี
่
ี
่
ุ
่
้
ไมดอะไรตาง ๆ เหลาน ทานแนะอบายให้เขาไดไปสวดมนต ทาน
้
บอกสวด อิติปิโส เด้อ ต่ออายุก็บวกเข้าไปอีก ๑, อายุ ๕๐ ปี ก
็
๕๑ รอบ ส่วนนามนต์กเอาทนนเลย เพราะว่าทาไว้แล้ว จะเอาไป
็
่
�
ี
้
�
ั
่
�
สาหรับประพรมจะไปอาบก็ได้ เป็นการทุ่นแรงไปประการหนึ่ง มิฉะนั้น
ั
ี
ใคร ๆ ก็มาขอน�้ามนต์ ท่านต้องท�าเองทุกคร้งก็จะแย่เหมือนกัน บางท
ื
�
ื
ี
ญาติโยมท่มาก็เพ่อตนเองจะไปสอบชิงตาแหน่ง บางทีก็เพ่อจะสอบ
ี
ั
เป็นข้าราชการช้นสูง ๆ นู่นแหละ บางทีก็สมัครเป็นผู้แทน บางท
่
ก็จะสอบเป็นผ้พิพากษา หรือบางทก็เป็นคความจะมาขอให้ตนชนะ
ี
ู
ู
็
ความ เป็นต้น ท่านอาจารยกต้อนรับเขา เราไม่ทราบหรอกว่าท่าน
์
ทายังไง แต่ว่าท่านก็พูดปลอบอกปลอบใจเขา ให้กาลังใจเป็นพ้น ผู้คน
�
ื
�
มามาก ท่มากราบพบท่านอาจารย์น่ะไม่ใช่ใกล้ ๆ นะ จังหวัดไกล ๆ
ี
ก็มาอยู่ บางทีก็มีบางผู้บางคน เขาต้งใจจะมาถวายภัตตาหารเช้า เขา
ั
์
ิ
้
คงอธษฐานนะแหละ วาเขาจะมา “..สาธ ขอใหทานอาจารยคอยเขา
่
่
ุ
่
่
ั
ี
่
ั
้
่
ู
ี
้
ด้วย..” มีอยหลายครงท่านอาจารย์ยังไม่ไปทโรงฉันสักที ทงทสาย
่
่
้
ั
มากแลว พระทานจดอาหารเสรจเรยบรอยแล้ว ทานอาจารยกยง
้
็
์
ั
็
ี
ู
ไม่ไป เรากนงอย่ด้วย นึกอย่ว่าเมอไหรท่านจะไปสักทีหนอ พอ
็
่
่
ู
ั
ื
่
ญาติโยมท่น่งพูดคุยด้วยในขณะน้นคล้อยหลังไปสักหน่อย ท่านจึง
ี
ั
ั
ั
บอกว่าจะมีคนมาอยู่ เขาก�าลังมา เขาให้รอหน่อย ท่านว่าง้น “..เขา
ิ
ั
ี
�
กำลงมา รอทาซกประเดยว..” ทานวาแลวกพาเราออกเดนไปทศาลา
ั
่
่
็
ี
่
่
้
ั
้
ี
โรงฉัน พอดีกับคนทจะมานนก็มาถึง (เพราะฉะนน บางทีหากเราไป
่
ั
้
ี
ท่วัดดงเมือง จะเห็นว่าท่านอาจารย์ได้ให้โอกาสเมตตา ญาติโยมมา
ทาบุญ เช่น ประเภทถวายภัตตาหาร ท่านจะพาพระเณร อดทนรอ
�
l
ความเปนมาของเรา 131
็
