Page 162 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 162
่
ู
ิ
เหมือนไมมีใครอยเลย พอไปยืนนงดังว่าจริง ๆ เขาก็ออกมาใส่บาตร
่
่
ั
กันอยู่ แต่วันนนบ้านส่วนใหญ่ไม่มีใครออกมาใส่บาตร
้
ี
ั
วันน้นท่ใส่บาตรไม่ก่เจ้าหรอกนะ ส่วนมากพวกเรายืนประมาณ
ี
ส่ห้านาทีก็มีเสียงดังก๊อกแก๊กเปิดบ้าน แล้วเขาก็ออกมา เอาข้าวมา
ี
ใส่บาตร ของใส่บาตรก็ไม่ได้มีอะไรมากมายหรอกมีแต่ข้าวเฉย ๆ
ึ
ึ
ข้าวของมูเซอมันก�้าก่งระหว่างข้าวหุง หรือข้าวน่ง (ข้าวจ้าว หรือ
ั
ั
้
ข้าวเหนยว) เรากบอาจารย์ต�กวนนนได้ข้าวในบาตรองค์ละประมาณ
ั
ิ
ี
๒ - ๓ ช้อน เห็นจะได้ เวลาเขามาใส่บาตรเขาเอาจานมา เราเปิดฝัา
บาตร แล้วเขาก็เอาจานข้าวของเขามาจ่อท่ปากบาตร เอาช้อนเข่ย ๆ ข้าว
ี
ี
ลงในบาตรใส่บาตรอาจารย์ต�กก่อน แล้วมาใส่บาตรเรา เรามองดูจาน
ิ
ั
่
ข้าวของเขา แหม๋… มันไม่สะอาดเอาเสียเลยนะ แต่เราก็คิดว่านน
ั
้
มันจานคนกินข้าว เขาก็คงกินอย่างนน เราไม่ควรจะเป็นอะไร กกิน
็
็
ั
้
�
ั
ี
ั
มนอย่างนนแหละ แล้วพวกเรากกลบทพกท่ถาห้วยบอน มานงฉน
่
ั
่
ี
ั
ั
้
อาหารเช้ากันท่ศาลาวัดเก่า ๆ ท่หน้าถ�้าห้วยบอน เช้าวันหลังต่อมา
ี
ี
พวกเราก็ไปกันอีก คราวน้ยืนท่บ้านอน ๆ รับอาหารลงบาตรแล้ว พอ
ี
ื
ี
่
ู
่
่
ึ
ไปยืนอีกบ้านหนงได้ยินเสียงก๊อกแก๊กอยแล้วก็เงียบ พวกเรายัง
ยืนต่ออีกนาน ได้ยินเสียงซุบซิบ ๆ แล้วก็เงียบอีก พวกเราก็ไม่หนีไป
ี
ยังยืนอยู่ต่อ อาศัยมติว่าถ้าไปยืนนานน่ คือไปโปรดเขาแน่ อีกสัก
ประเดียวมีเสียงแกร็ก ประตูเปิดออกมา ปรากฏเด็กหนุ่มเพิ่งแตกพาน
�
ถือชามใบหน่งว่งจากบ้านเขาไปอีกบ้านหน่งโน่น ไปเอาข้าวมาใส่
ิ
ึ
ึ
ิ
�
บาตรให้พวกเรา อาจารย์ตกก็รับบาตร เราก็รับบาตร แล้วกลับมา
ี
ทถ้า ฉันภัตตาหารกัน ต่อมาภายหลังในวันน้นเอง มีเด็กมูเซอจาก
ั
�
่
ั
หมู่บ้านน้นคนหน่งเขาไปท�าไร่กับพ่อแม่ แล้วแวะมาเย่ยม มาถาม
ี
ึ
ี
ี
ื
เราท่ศาลาท่พัก เราเล่าให้เขาฟังเร่องเม่อเช้าพวกเราไปบิณฑบาต
ื
ี
้
ี
ท่หมู่บ้าน แทบจะไม่มีใครใส่บาตรเลย เด็กมันเลยเล่าให้ฟังว่า ระยะน
l
148 พระพิชิต ชิตมาโร
