Page 167 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 167
่
ี
�
เรากับท่านอาจารย์ตกไปพักภาวนาอยู่ทถ้าห้วยบอน ผ่านมา
�
ิ
�
หลายวันเราเองนึกว่ามันจะสงบ เพราะนึกว่าเป็นป�าเป็นถ้า ไกลบ้านผู้
ั
บ้านคนคงจะเงียบสงบ ไม่มีใครไปมา แต่..มันไม่ใช่อย่างน้นดอก
ี
ี
�
ี
ถ้าห้วยบอนน่เป็นท่ท่องเท่ยว กลางวันคนก็ไปเท่ยวท้ง ๆ ทถ้า
�
่
ี
ี
ั
ก็ไม่สะอาด ไม่โล่งไม่เรียบเตียน ไม่สะดวกอะไรเลยน่นแหละ
ั
�
เพราะเป็นถ้าเก่า แม้เคยเป็นวัดเก่า แต่มันก็ร้างไปแล้ว มันมีแต่
ความรกร้าง มีต้นไม้กอไม้เถาวัลย์รุงรังไปหมด คนก็ยังไปเท่ยวถ�้า
ี
กันอยู่ เขาเอารถมาจอดก่อนไปเข้าถ�้าก็มาจอดกันท่ศาลา คุยกัน
ี
็
ี
่
็
้
ึ
โฉง ๆ เฉง ๆ แล้วกขนไป เวลาจะกลับกต้องลงมาเอารถทศาลา คุย
กันโช้ง ๆ เช้ง ๆ อีกยกใหญ่ แล้วจึงจากไป ไป ๆ มา ๆ กลับเป็นว่า
ี
เราพักอยู่ท่ศาลาไม่ได้รับความสะดวกเลย ยังมีตอนกลางคืนอีก
ี
่
มีผู้คนมาส่องสัตว์ มายิงสัตว์ ล่าสัตว์ตอนกลางคืน เอารถมาจอดท
ศาลาอีก แล้วก็ออกเดินเท่ยวไปตามป�าละแวกน้น หายิงสัตว์ท
่
ี
ี
ั
ออกหากินยามค่ำคืน ดึก ๆ ลงมาจะกลับออกไปก็คุยกันโฉงเฉง ๆ
้
ี
ึ
่
่
พกหนงกอน แลวจงขรถออกไป อยางนแหละทกคน เรากบอาจารย
ั
ุ
ื
์
่
้
ี
่
ั
ึ
่
ต�กร้สึกผิดหวังอยมาก ต่อมาอีกวันสองวัน พวกเราดูแล้วเห็นท่าจะ
ู
ู
ิ
ไม่ได้ความอะไรเลยจึงได้ชวนกันล่าถอย กลับออกมาจากถ้ำห้วยบอน
อย่างผิดหวัง กลับไปพักท่วัดสันป�าก่อหลังบ่อน�้ามันฝัางต่อไป ไม่นึก
ี
ี
อยากไปหาถ้าท่ไหนอีกเลย..
�
ื
ต่อมาภายหลัง เม่อเราได้ไปพบกับท่านอาจารย์โส ท่านอาจารย์
�
�
ถามว่า “..เป็นยังไงล่ะ ไปหาถ้า..เห็นถ้าบ่? เราก็บอกว่า “..เห็น
อยู่ครับ.. แต่ไม่สงบเลย.. ภาวนาไม่ได้ดีเลย..” เราบอกเล่ากับท่าน
ั
ึ
ว่าง้นนะ ท่านอาจารย์โส ท่านพูดออกมาค�าหน่ง “..ผมนึกว่าพวกท่าน
ู
�
ึ
จะมาภาวนา.. ผมไม่นกว่าพวกท่านจะมาหาถา..” ท่านอาจารย์ท่านพด
้
ั
ั
ี
แค่น้เท่าน้นนะ เอ้อ..! น่น.. มันสะดุดใจ ‘เราจะมาภาวนา แต่เรา
l
ความเปนมาของเรา 153
็
