Page 166 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 166
ื
่
�
ั
ี
้
ั
้
ี
้
ั
ื
่
ี
ื
่
เรองยาน วนหลง เมอเรากลบมาท่โป�งนาร้อนแล้ว เราเล่าเรองน
ให้ญาติโยมฟัง เขาหัวเราะและว่า “..โอ.. ท่านอาจารย์เสียรู้เขาแล้ว..”
เราก็ว่า “..อ้าว.. ทาไมล่ะ..ก็เขาป�วย เราให้ยาเขาไปกิน เสียรู้ยังไง
�
เล่า หา?..”, “..ฮึ่า ฮึ่า ท่านอาจารย์.. เขาไม่ได้เอาไปกินหรอกครับ..
เขาเอาไปผสมฝัิ่นสูบ.. จะได้มีเน้อฝัิ่นมากข้นครับ..” เราก็จึงต้อง
ื
ึ
�
�
ร้อง “..อา.. ยังงี้นี่เอง.. ประเดียวมาขอ.. ประเดียวก็มาขอ อีก... เออ..
ี
ื
หนอ..” พวกชาวเขาน่เขาสูบฝัิ่น เร่องฝัิ่นเฝัิ่นอะไรพวกน้ เขาถือว่า
ี
�
เป็นของจาเป็นของพวกเขา เขาถือว่าเป็นยา เป็นยาบาบัดรักษา
�
ิ
ั
ป�วยไข้แทบทุกอย่าง ท้งฝัิ่นก็เป็นเสมือนทุกส่งทุกอย่างในชีวิต จะ
ิ
ั
เป็นเงนเป็นทอง ทงถอเป็นทรพย์สนในชวตด้วยนันเอง ถ้าเกด
้
ั
ิ
ี
ิ
ื
่
ิ
็
็
็
เจบป�วยมา มีอาการเจบปวด อย่างปวดในท้องในไส้ เขากเอาฝัิ่น
ี
น่แหละ ก้อนซักเท่าเม็ดนุ่นละลายกวนกับน�้ากินลงไป ความเจ็บปวด
ในท้องหายเลย ว่ากันว่าอย่างน้น ซ่งความจริงทางแพทย์หมอเขาว่า
ั
ึ
ั
ฝัิ่นมันเป็นตัวระงับความปวด พวกชาวเขาท่วไปเขาใช้ฝัิ่นเป็นยารักษา
ั
้
็
ั
้
โคตรเหง้าของเขามาตงแต่ไหนแต่ไร ทงหากจะไปโรงพยาบาลมันก
ี
ไมมีเงิน และไกล ก็ได้อาศัยฝันนแหละ แทบจะทุกเผ่าของชาวเขา
่
ิ
่
่
ี
เลยท่เขามีการปลูกฝัิ่นไว้ส�าหรับใช้ บนภูเขาทางเหนือดูเหมือนจะ
แทบทุกเทือกเขาเลยนะมันจะมีทางเดินบนสันเขาน้น เป็นทางเดิน
ั
ั
ไปต่อกันแทบจะท้งหมด เทือกเขาในประเทศไทย เขาว่ากันว่า ม
ี
ี
ทางเดินบนสันเขาสามารถเดินถึงกันได้หมด กระท่งภูเขาท่เราไปต้ง
ั
ั
เป็นส�านักอยู่ในสถานีพืชสวนฝัาง ภูเขาลูกท่เราอยู่น้น ซีกหน่งของ
ี
ึ
ั
ึ
ภูเขาก็มีทางเดินตามสันเขามาลงไปทางหมู่บ้าน อันน้ก็เป็นทางข้น
ี
�
ทางลงเหมือนกัน ชาวบ้านเขาบอกว่าเป็นทางลาเลียงฝัิ่นเหมือนกัน
ี
แต่ก่อนเป็นทางม้าต่าง ใช้ม้าใช้ลาส่งของ เรียกว่าม้าต่าง ตอนท่เรา
ไปพักจาพรรษาอยู่ทฝัาง นาน ๆ ก็ยังเคยเห็นม้าต่างส่งของเดินผ่าน
ี
ิ
�
่
ไปมาบนสันเขาอยู่บ้าง
l
152 พระพิชิต ชิตมาโร
