Page 21 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 21
ื
ั
ี
โยมแม่ แม้เฉพาะเร่องการแต่งตัวของลูก ๆ น่ก็มาก เพราะฉะน้น
ลูก ๆ ท่แต่งตัวดี มีนิสัยในการสังเกต และแต่งตัวให้เรียบร้อยคงได้
ี
ั
�
ั
มาจากแม่ คงเป็นด้วยโยมแม่ได้กากับการมาต้งแต่คร้งกระนู้น ต่อมา
ภายหลัง เม่อโตข้นมาหน่อย พ่ ๆ ของเราโตแล้ว รู้จักดูแลเร่องต่าง ๆ
ี
ื
ึ
ื
ึ
เล็ก ๆ น้อย ๆ แทนแม่ โยมแม่ก็สบายข้นมาบ้าง ก็ได้ยังต้องดูแลแต่
ี
ี
ี
ื
พวกน้องท่ยังเล็ก น้อง ๆ ท่ยังเล็กมากมีเร่องราวท่ต้องดูแลมากมาย
ั
ื
ท้งเร่องจะกิน จะขับจะถ่าย ใช่หมด ยังอีกแม่ต้องดูแลอาหารการกิน
ั
ของครอบครัวทุกประการ เช้า กลางวัน เย็น ท้งดูแลรักษาทรัพย์สิน
ดูแลความเรียบร้อยของสมาชิกทุกคนในบ้าน ดูแลความสะอาดบ้านช่อง
�
ื
ื
เส้อผ้า ท้งถ้วยโถโอชาม ทากับข้าวกับปลา ดูแลเร่องส่วนตัวลูก
ั
ั
แต่ละคนอีก ฉะน้นโยมแม่จึงมีธุระมาก ท่านเอาธุระหมด ท้งหน้าท
ั
่
ี
ั
ดูแลสามี ดูแลลูก ๆ ท้งหมด ดูแลไม่ใช่แค่ความเป็นอยู่เฉย ๆ ต้อง
ดูแลให้เขาสามารถท�ากิจกรรมอะไรต่าง ๆ ของเขาให้ด�าเนินไปได้
อาจกล่าวได้ว่าพวกเราท้งหมด มาตอนหลังร�่าเรียนหนังสือได้เป็น
ั
ี
ี
หลักเป็นฐานพอจะเล้ยงตัวได้ น่เป็นทรัพย์สินสมบัติส่วนหน่งท่ได้
ี
ึ
ั
ั
มาจากแม่เลยทีเดียว โดยเฉพาะนิสัยต้งอกต้งใจท�าอะไรด้วยความ
็
ี
ละเอยดลออ เอาใจใส่และไม่มองข้ามอะไรเลก ๆ น้อย ๆ ไม่เพกเฉย
ิ
�
ี
ึ
ในสิ่งต่าง ๆ ได้มาจากแม่โดยแท้ อน่ง ความท่มน้าใจของโยมแม่ ท่าน
ี
ิ
ี
็
ั
้
ี
ื
เป็นคนมเมตตา มความเอออาทรต่อผ้ต่อคน นกตกเป็นนสยของ
ี
ู
่
พวกเรามาอีก โยมแม่เป็นคนมักสงสาร มีเมตตาสงสารกับทุก ๆ คน
รวมไปถึงสรรพสัตว์ตัวเล็กตัวน้อย เรายังจ�าได้ โยมแม่จ�าเป็นต้อง
ทุบหัวปลาประกอบอาหารให้ครอบครัว โยมก็ยังอธิษฐานแล้วอธิษฐาน
อีก คือท่านคงจ�าต้องท�าด้วยความไม่อยากจะท�าน่นแหละ ท่านมัก
ั
อธิษฐานว่า “โอ…ขอให้เป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เด้อ.. อย่าเป็นเวร
เป็นกรรมเด้อ...” น่ เรายังจาคาของโยมแม่ได้ ท่านไม่อยากฆ่าใคร
�
�
ี
l
ความเปนมาของเรา 7
็
