Page 22 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 22
�
ไม่อยากทาร้ายอะไรใครเลย ท่านว่า ขออย่าให้เป็นเวรเป็นกรรม
ี
อันใด ท่านว่าอย่างนั้นนะ รู้สึกเป็นความล�าบากใจนะท่ต้องฆ่าปลา
�
แต่ก็จาต้องทาอย่างนั้นน่ะ…
�
ฐานะความเป็นอยู่ของบ้านเรา ครอบครัวของพวกเรา เป็น
ครอบครัวของข้าราชการ รายได้ท่เข้ามาสู่ครอบครัวน้นไม่มีรายได้
ั
ี
ี
ั
ึ
ื
ั
มาจากท่อ่นเลย นอกจากเงินเดือนของโยมพ่อเท่าน้น ซ่งสมัยน้น
ี
ท่เราจ�าได้ว่าโยมพ่อมีเงินเดือน ๑,๘๐๐ บาท ก็นับว่าเป็นเงินเดือน
ี
ั
ท่มากในสมัยน้น (ทองคาบาทละ ๔๐๐ - ๕๐๐ บาท) แต่ครอบครัว
�
ั
เราสมัยน้นมีสมาชิกรวมท้ง พ่อ แม่ ลูก ตอนน้นก็แปดชีวิตแล้ว
ั
ั
ั
ี
ั
ท้งครอบครัวจะต้องอาศัยเล้ยงชีวิตอยู่ด้วยเงินจ�านวนน้น เท่าน้น
ั
น่นเอง จึงต้องร่วมกันช่วยกันประหยัด พวกเราไม่มีรายได้อย่างอ่น
ื
ั
เช่น ค้าขาย กสิกร กสิกรรม อย่างอื่นใดไม่มีเลย รายได้ที่น้อยอย่างนี้
ั
จะอยู่ได้อย่างไร เพราะฉะน้นพวกเราจึงต้องช่วยกันประหยัด และ
ขยันขันแข็ง ท่จะรักษาทรัพย์สินต่าง ๆ พยายามใช้จ่ายด้วยความ
ี
ี
ระมัดระวังทุกคน นิสัยของการท่จะใช้จ่ายส่งของ หรือทรัพย์สิน
ิ
ึ
ี
็
อะไรต่าง ๆ พวกเราจงพยายามให้เป็นประโยชน์มากทสุด และน่กติด
่
ี
ั
เป็นนิสัยของพวกเรามาโดยท่วกัน ก็มิใช่พวกเราจะข้เหนียวหรอกนะ
ี
ไม่ใช่ลักษณะของความข้เหนียว ครอบครัวเราเป็นครอบครัวท่จิตใจ
ี
ี
ื
กว้างขวาง เอ้อเฟื้อเผ่อแผ่เก้อกูลช่วยเหลือผู้อ่นเสมอ ตามโอกาส
ื
ื
ื
และความสามารถท่จะพอท�าได้ เพียงแต่ว่าทรัพย์สินสมบัติอะไรต่าง ๆ
ี
่
ี
่
ั
ิ
สงทเป็นประโยชน์น้น พวกเราไม่ท้ง ๆ ขว้าง ๆ พยายามใช้กระท่ง
ิ
ั
ิ
หมดประโยชน์แล้วจริง ๆ จึงท้งไป เงินเดือนของโยมพ่อมีอยู่แค่น้น
ั
ี
จึงสามารถเล้ยงลูกเล้ยงเต้าให้อย่ได้ร่มเย็นมาพอสมควร (ตอนท้าย
ู
ี
ท่โยมพ่อจะเกษียณอายุราชการ เงินเดือน ๒,๐๐๐ กว่า ๆ - ๓,๐๐๐
ี
้
ั
ี
บาท เท่าน้นเอง) นิสัยของการประหยัด ระมัดระวังการใช้จ่ายน
l
8 พระพิชิต ชิตมาโร
