Page 25 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 25
ั
็
ู
ิ
้
ิ
ี
ั
ื
ั
ข้าราชการมเงนเดอน สมยนันกนบว่าเป็นพเศษอย่ ในสงคมบ้านนอก
ั
เขาก็นับถือกันมาก แต่ว่าเงินเดือนมันช่างน้อยนัก ต่อมาไร่นาเหล่าน้น
ี
ของโยมพ่อ เม่อพ่ของเรา (ลูกของชุดคุณแม่ก้าน) ไปร่าเรียนหนังสือ
�
ื
ู
ั
็
ี
ั
ั
ู
้
โยมพ่อกส่งเสียลก ๆ เหล่าน้นให้เรยนถึงระดบสง นาแปลงนนก็เลย
�
ี
ั
้
ิ
่
ี
่
ึ
้
ั
ั
ิ
ี
่
จาต้องขายไป สมยเราโตขนมา ทรพย์สนทเป็นทดน ทนาแปลงนน
ั
ี
ก็ไม่มีแล้วละ แต่ว่าตามท่โยมแม่เล่า ทราบว่าสมัยน้นบ้านเรายังม
ี
ื
ี
ควายอยู่ข้างล่าง เล้ยงควายไว้ใต้ถุน ๒ - ๓ ตัวอยู่ เม่อลูกชายคนแรก
ื
ี
ี
ของชุดแม่เราท่ช่อ “วิจิตร” คือพ่ชายของโยมยุพิน (พ่สาว) จะเสียน่ะ
ี
โยมแม่เล่าให้ฟังว่า โยมแม่นอนอยู่ ได้ยินเสียงลกควาย มันเป็น
ู
ึ
ลกแหง่ซงออกมาใหม่ มนร้อง แงะแงะแหง่ แงะแงะแหง่ ค่อยห่าง
่
ั
ู
ออกไปนู่น นอกร้วนู่น โยมแม่ยังให้โยมพ่อลุกมาดูว่าควายแหกคอก
ั
ึ
กระมัง ปรากฏว่าก็ไม่มีอะไรเกิดข้น พอรุ่งข้นเท่าน้นแหละ ก็ได้เร่อง
ื
ึ
ั
�
คือพี่ชายของโยมพี่ยุพินประสบเหตุ จมน้าตาย ซึ่งสาเหตุนั้น ไม่แจ้งชัด
จมน�้าตายในสระไม่ไกลบ้านเท่าใดนัก
ั
เม่อเราพอจ�าความได้ โยมพ่อเราเป็นครูสอนอยู่ช้นมัธยม
ื
ึ
ื
ท่โรงเรียนกาฬสินธุ์พิทยาสรรพ์ เม่อเราเติบโตข้นมา อายุ ๗ ปี
ี
ี
่
�
ั
�
โยมพ่อก็ได้รับคาส่งทางราชการให้ย้ายไปอยู่ทอาเภอกมลาไสย
ไปเป็นครูใหญ่โรงเรียนมัธยมประจ�าอาเภอกมลาไสย ซ่งเพ่งก่อต้ง
ั
ึ
ิ
�
ื
ข้นมาใหม่ โรงเรียนน้นได้ต้งช่อต่อมาภายหลังว่า โรงเรียนกมลาไสย
ั
ึ
ั
ิ
ตอนโยมพ่อไปน้นโรงเรียนเพ่งเร่มสร้างอาคาร ก็ถือได้ว่าพ่อเป็นผู้
ิ
ั
ไปก่อต้งโรงเรียนน่น และเป็นครูใหญ่คนแรก ซ่งโยมพ่อต้องย้าย
ั
ั
ึ
ี
ไปประจ�าท่โรงเรียนใหม่ ส่วนโยมแม่ต้องอยู่ท่ในตัวจังหวัดกาฬสินธุ์
ี
เพราะยังต้องดูแลลูก ๆ อีกหลายคนท่โตและเข้าโรงเรียนอยู่ท่ใน
ี
ี
ตัวจังหวัด อาเภอน้อยู่ห่างตัวจังหวัด ๑๒ กิโลเมตร ระยะทางไปมา
�
ี
ิ
ื
้
�
ี
ั
ิ
่
ื
ั
็
นนลาบากมาก เป็นทางดนทเกอบจะเป็นคนดนเฉย ๆ ลูกรงกเกอบ
ั
l
ความเปนมาของเรา 11
็
